జ్ఞాపకాల పందిరి-8 | సంచిక - తెలుగు సాహిత్య వేదిక

జ్ఞాపకాల పందిరి-8

“కొన్ని అనుభవాలు, కొందరి జీవితాలకు జ్ఞాన మార్గాలు కావచ్చు. జీవనశైలిని సరిదిద్దుకునే వినూత్న పోకడలు కావచ్చు. అందుకే, అందరి అనుభవాల జ్ఞాపకాలూ, అందరికి అవసరమే…!!” అంటూ తమ జ్ఞాపకాల పందిరి క్రింద విహరింపజేస్తున్నారు డా. కె. ఎల్. వి. ప్రసాద్.

నా మొదటి కథ ఇలా…

మనిషిలో ఆలోచనలు చాలా వుంటాయ్. ఆలోచనలను ఆచరణలోనికి తీసుకువస్తే ఎన్నో క్లిష్టమైన పనులు కూడా, కష్టం లేకుండా సాధించవచ్చు.

అన్నీ ఆచరణ యోగ్యమైన ఆలోచనలే వస్తాయా? అన్నది వేరే విషయం! ముఖ్యంగా ఆ ఆలోచన తనకు మాత్రమే కాకుండా సర్వజనావళికీ ఉపయోగపడేది అయితే ఆ ఆలోచన ఎంత కష్టమైనదైనా దానిని సాధించి ఆచరణలో పెట్టడానికి ప్రయత్నం చేయవలసిందే!

అలాగే, జీవితంలో మనకు కొన్ని కోరికలు ఉంటాయి. మరి కోరికలు ఉన్నంత మాత్రాన అన్ని కోరికలు నెరవేరుతాయా? అలా అని నిరుత్సాహపడి అసలు ప్రయత్నించకపోవడం సబబు కాదు కదా! కష్టపడకుండా సుఖం అసాధ్యం, కన్న కలలూ, కోరికలూ తీరాలంటే ఖచ్చితంగా సాధించే వరకూ కష్టపడాల్సిందే!

అది ఒక ప్రేమ విషయం కావచ్చు, ఒక స్నేహం విషయం కావచ్చు, ఒక ప్రజా సమస్య కావచ్చు, వస్తువు కావచ్చు, ధనం కావచ్చు, సాహిత్యం కావచ్చు, సంగీతమూ కావచ్చు. శ్రమ, పట్టుదల, ఆత్మవిశ్వాసం, గురి, ఆశ, ఇవన్నీ అనుకున్నవి సాధించడానికి ఉపయోగపడే ప్రధాన సాధనాలు.

చాలామంది ఆస్తుల కోసమో, అంతస్తుల కోసమో ప్రేమించిన ప్రేయసి కోసమో కలలు కనవచ్చు, అనుకున్నది సాధించనూ వచ్చు. చాలా మంది ఊహించని దానికోసం కలలు కన్నాను, కఠోర పరిశ్రమ చేసాను. నిరాశా నిస్పృహలతో మానసిక క్షోభ అనుభవించాను, అయినా పట్టువదలకుండా అనుకున్నది సాధించాను, అదేమిటో తెలుసా? అదే, ‘కథలు రాయడం’, కథకుడిగా పేరు తెచ్చుకోవడం. కథా రచయితల సమూహంలో నా పేరు కూడా నమోదుకావడం. దానికి శ్రీకాకుళం లోని కా.రా. మాష్టారు నెలకొల్పిన ‘కథా నిలయం’ సాక్ష్యం. అది ఎలా సాధ్యపడింది అంటే – ప్రతి దానికీ వున్నట్టే దీనికి ఒక కథ వుంది, అది చెబితేనే అందరికీ అర్థం అవుతుంది.

***

అవి నేను మహబూబాబాద్ తాలూకా (ఇప్పుడు జిల్లా) ఆసుపత్రిలో డెంటల్ అసిస్టెంట్ సర్జన్‌గా పని చేస్తున్న రోజులు. అంటే, 1982-1994 మధ్య కాలం, అప్పటికే కవితలు రాయడం, వ్యాసాలూ రాయడం, ముఖ్యంగా దంత వైద్య విజ్ఞానానికి సంబంధించిన వ్యాసాలు రాయడంలో నా కలం పదునెక్కింది. పైగా ప్రాంతీయ వారపత్రిక ‘వార్తా లహరి’ (మిత్రుడు ఉబేద్ ఈ పత్రిక నడిపేవాడు) లో వారం.. వారం పిల్లల దంత సమస్యల మీద వ్యాసాలు రాస్తూండేవాడిని. హైద్రాబాదు ఆకాశవాణి నుండి మాట్లాడుతుండేవాడిని. ‘సారస్వత మేఖల’ అనే సాహితీ సంస్థకు అధ్యక్షుడిగా వుండి, కవి సమ్మేళనాలు నిర్వహించడం, యువతీ యువకుల్లో రచయితలను గుర్తించి వారిని ప్రోత్సహించడం, ఇలా పలు మార్గాల ద్వారా ఒక రచయితగా నాకు గుర్తింపు వచ్చింది. పైగా అప్పటి ఆంద్రజ్యోతి సంస్థ నుండి వెలువడే స్త్రీల మాసపత్రిక ‘వనితా జ్యోతి’లో దంత వైద్య విజ్ఞానంకు సంబంధించిన అంశంతో చిన్న పుస్తకం ప్రచురించింది.

ఇవన్నీ అదనపు ఆకర్షణలుగా నాకు అంది వచ్చిన నేపథ్యంలో ఒక రోజు ఒక వింత జరిగింది. అదే సంఘటన నా సాహితీ జీవితానికి, కథా రచయితగా పునాది పడిన రోజు. అది ఎన్నటికీ మరచిపోలేని మధురఘట్టం. అందుకే అది నా జ్ఞాపకాల్లోకి అతి సులభంగా చేరిపోయింది. అదేమిటంటే నా అధికారిక ఆసుపత్రి వేళలు ఉదయం 9గంటల నుండి 12 గంటల వరకు, సాయంత్రం 4 గంటల నుండి 6 గంటల వరకూ ఉండేవి. లంచ్ టైమ్‌‌లో ఆసుపత్రి నుండి ఇంటికి వెళుతూ మధ్యలో ఆంధ్రాబ్యాంక్ దగ్గర ఆగి కాస్సేపు మేనేజర్ గారితో కబుర్లు చెప్పి అప్పుడు ఇంటికి వెళ్ళేవాడిని.

ఆయనతో పరిచయం యెట్లా మొదలయిందో గుర్తు లేదు గానీ, ఆయన్ను కలవడం నా దినచర్యలో అది నిత్యకృత్యం అయిపోయింది. బహుశః మా మా ఇద్దరికీ కామన్ ఫ్రెండ్ అయిన స్వర్గీయ పి.వి.రమణ గారి వల్ల మా మధ్య పరిచయం ఏర్పడి ఉండవచ్చు. పైగా నాకు ఆంధ్రాబ్యాంకు లోనే ఖాతా ఉండడం వల్ల, మేనేజర్ తోట సాంబశివరావు గారు, ప్రకాశరావు గారు, సుబ్బారావు గారు, భుజంగరావు గారు, యాకుబ్ మియా, తిరుమలరావు గార్లు బాగా పరిచయం కావడంతో, తప్పక బ్యాంకుకు వెళ్లి కప్పు కాఫీ తాగి కాసేపు ముచ్చట్లు కొనసాగించి వచ్చేవాడిని. సాంబశివరావు గారు కళల పట్ల బాగా ఆసక్తి చూపేవారు. ముఖ్యంగా నాటకం పట్ల బాగా అభిరుచి ఉండేది. ఇతర సాహిత్య ప్రక్రియల గురించి కూడా చిన్న చిన్న చర్చలు కొనసాగేవి (అయన పదవీ విరమణ చేసిన తర్వాత ఇప్పుడు నాటికలు, కథలు, నవలలు కూడా రాస్తున్నారు). ఒక రోజు ఉన్నట్టుండి ఆయన ఒక మాట అన్నారు. ఆ మాట నన్ను ఛాలెంజ్ తీసుకునేలా చేసింది. పౌరుషం లాంటిది, పట్టుదల లాంటిది, సాధించాలి అనే ఒక దృఢ నిశ్చయం నా మదిలో మెరిసింది.

తోట సాంబశివరావు గారితో

ఇంతకీ ఆయన అన్న మాట ఏమిటంటే – “ఎప్పుడూ ఆ దంతాల గురించేనా? చక్కగా కథలు రాయొచ్చు కదా!” అన్నారు.

నవ్వి ఊరుకున్నాను. కానీ ఆయన మాటలు నాకు మనస్సులో ఉత్ర్పేరకంలా పని చేశాయి. దాని గురించి ఆలోచించుకుంటూనే స్కూటర్ నడుపుకుంటూ ఇంటికి వెళ్లాను. ఇంటికి వెళ్లేసరికి ఆ వారం కొత్త ‘స్వాతి వార పత్రిక’ వుంది. లంచ్ చేయకుండానే పత్రిక తిరగేస్తుండగా, ఒక పేజీ సందర్భానికి సరిపోయినట్టుగా నన్ను మరో పేజీ తిప్పకుండా చేసింది. ఆ పేజీలో పాఠకుల కోసం ఒక శీర్షిక కనపడింది. అదే – ‘బాపు బొమ్మకు కథ’. తప్పక ఈ పోటీలో పాల్గోవాలని నిర్ణయించుకున్నా. గబగబా.. లంచ్ అయిందనిపించి, అక్కడ బాపు గారు ఇచ్చిన బొమ్మకు కథ రాసేసాను. వెంటనే దానిని నీట్‌‌గా కాపీ చేసేసాను. సాయంత్రం నరసాపూర్ ఎక్స్‌ప్రెస్ (అప్పట్లో నర్సాపూర్ ఎక్స్‌ప్రెస్ కాజీపేట మీదుగా వెళ్ళేది) ఆర్.ఎం.ఎస్.లో వేసేసాను. ఆ విషయం ఎవరికీ చెప్పలేదు. దానిని నేను సీరియస్‌గా తీసుకోలేదు. ఎందుకంటే నాకంటే బాగా రాసేవాళ్ళు వుండొచ్చుగా!

అయితే నాకు ఆశ్చర్యాన్ని కలిగిస్తూ, ఆనందంలో ముంచెత్తుతూ, తరువాతి సంచికలో బాపు గారి బొమ్మకు నేను రాసిన కథ అచ్చయింది. నా సంతోషానికి అవధులు లేకుండా పోయాయి. ఆ సాయంత్రం పత్రిక తీసుకుని వెళ్లి ఆంధ్రాబ్యాంకు మేనేజర్ తోట సాంబశివరావు గారి ముందు పెట్టాను. అది చదివి ఆయన ముఖంలో చూపించిన ఆశ్చర్యాన్ని ఆనందాన్ని, ఇప్పటికీ మరచిపోలేను. అదీ నా మొదటి కథ వెనుక కథ. ఆ చిన్ని కథను చదివిన సాహితీ ఉద్దండుడు, మంచి సమీక్షకుడు, క్రిటిక్ స్వర్గీయ పి. వి.రమణగారు, “డాక్టర్ సాబ్, మీరిక కథలు రాయొచ్చు…” అని నిండు మనసుతో ఆశీర్వదించారు. అంతే – అప్పటినుండీ కథలు రాస్తూనే వున్నాను. దాని పర్యావసానమే నా కలం నుండి వెలువడ్డ మూడు కథాసంపుటాలు. సాహసమే వజ్రాయుధం మరి! ఇంతకీ కథ పేరు చెప్పలేదు కదూ… అదేనండీ ‘అస్త్రం’!!!

(ఇంకా ఉంది)

డా. ప్రసాద్ కె. ఎల్. వి.

వృత్తిరీత్యా వైద్యులు, ప్రవృత్తి రీత్యా రచయిత అయిన డా. కె.ఎల్.వి. ప్రసాద్ పుట్టింది, పెరిగింది తూర్పు గోదావరి జిల్లా దిండి గ్రామం. హైస్కూలు విద్య పాక్షికంగా అప్పటి తాలూకా కేంద్రం రాజోలులో. తదుపరి విద్య నాగార్జున సాగర్ (హిల్ కాలనీ), హైద్రాబాదులలో. వారి అన్నయ్య కె.కె.మీనన్ స్వయంగా నవలా/కథా రచయిత కావడం వల్ల, చిన్న వయస్సులోనే పెద్ద పెద్ద రచయితల సాహిత్యం చదువుకున్నారు. ఇంటర్మీడియట్ నుండే కవితలు రాయడం మొదలుపెట్టారు. 1975 నుండి వ్యాసాలు రాస్తున్నారు. 1983 నుండి కథలు రాస్తున్నారు. ఉద్యోగ రీత్యా హన్మకొండలో స్థిరపడ్డారు. వరంగల్ “సహృదయ సాహిత్య సాంస్కృతిక సంస్థ”కు వరుసగా 15 సంవత్సరాలు అధ్యక్షుడిగా ఉన్నారు. 2011లో కరీంనగర్ జిల్లా ఆసుపత్రిలో సివిల్ సర్జన్‌గా రిటైర్ అయ్యారు. “కె ఎల్వీ కథలు”, “అస్త్రం”, “హగ్ మీ క్విక్”, “విషాద మహనీయం” (స్మృతి గాథ) వంటి పుస్తకాలను వెలువరించారు.

Tags: Column Dr. K. L. V. Prasad Feature Gnapakala Pandiri Sanchika telugu magazine telugu online magazine telugu online magazines telugu sahityam telugu web magazine telugu-online-magazine telugu-webs-magazine కాలమ్జ్ఞాపకాల పందిరి డా. కె.ఎల్.వి. ప్రసాద్ఫీచర్సంచిక

51

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
June 2, 2020 at 4:26 pm
సర్ నమస్కారం 🙏
మీ కథకుడి వెనక ఇంత కథ నడిచిందంటే ఆశ్చర్యం వేసింది
అయినా మీ పట్టుదల మాలాంటి వారికీ ఎంతో స్ఫూర్తి కలిగిస్తుంది సర్…
🙏🙏

___mrs.K.Kalavathy
Poet
Hyderabad.

Reply
1. 51.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  June 2, 2020 at 4:27 pm
  కళా వతి గారూ
  మీ స్పందన కు
  ధన్య వాదాలు.
  
  Reply
52

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
June 2, 2020 at 5:52 pm
Mimmalni provoke chesi Telugu Saahityakala lokaniki teesukochindi oka BANKER, mimmalni protasahinchi mee toduneedaga(Mee betterhalf) vunnadi kooda BANKERYE.

______శ్రీ సూర్య నారాయణ రావు
రిటైర్డ్ డి.జి.ఎం(SBH)SBI
HYDERABAD

Reply
1. 52.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  June 2, 2020 at 5:53 pm
  అబ్బా….
  బ్యాంకు వాళ్లు
  అంతా ఇంతే!
  మీ స్పందన కు
  ధన్యవాదాలు.
  
  Reply
53

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
June 2, 2020 at 6:28 pm
బాగుంది సర్. మొదటి కథ జ్ఞాపకాలను పదిలంగా దాచారు. అభినందనలు. పివి. రమణ గారు నాకూ సన్నిహితులే. ఉస్మానియాలో ఉన్నప్పుడు స్నేహం ఏర్పడింది

___డా.అయోధ్యా రెడ్డి
కథ రచయిత
హైదరాబాద్

Reply
1. 53.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  June 2, 2020 at 6:29 pm
  డాక్టర్ గారూ..
  మీ స్పందనకు
  ధన్యవాదాలు
  
  Reply
54

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
June 2, 2020 at 7:41 pm
Dr.Prasad గారికి నమస్కారాలు,
మీ “జ్ఞాపకాల పందిరి” సంచిక నాకు చాల చాల నచ్చింది.
అనుభవాలు, జ్ఞాపకాలు అందరికీ అవసరమే కాని, అందరికీ అందవు.
మీ ఇంటి మీద నాలుగు సౖంబాల మధ్య, మీ జ్ఞాపకాల పందిరి కింద, మీరు మీ భాగస్వామి తో కుర్చీ వేసుకుని, అలా తల పైకెత్తి, ఆ పందిరిని చూసుకుంటూ ఉన్న మీరు చాలా అదృష్టవంతులు. జీవిత దారిలో అలా అడ్డం వచ్చిన రాళ్ళ ను ఏరి పారెసుకుంటూ, మీ కళలను మీ కోరికల ను తీర్చుకుంటూ, ఆ పందిరి కింద కూర్చుని ఆహ్వానించుకుంటూ…… ( ఆ పదం నాకు తెలియదు కవి గా ఆ పదానికి పేరు పెట్టాలి ).
అలా ఆ పందిరి ని దట్టంగా అలూతూ , పై నుంచి ఒక బిందువు కూడా పడనీయకుండా గడపాలని, ఆ భగవంతుడిని కోరుకుంటూ….
మీ “జ్ఞాపకాల పందిరి” లో ఒక జీవి గా ..
W/o.
Dr. Laxmi Rajam.
Hyderabad.

Reply
1. 54.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  June 2, 2020 at 7:53 pm
  మేడం
  మీ స్పందన కు
  ధన్య వాదాలు
  
  Reply
55

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
June 2, 2020 at 8:45 pm
శుభాకాంక్షలు సార్ 💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐. మీ కలం నుంచి జాలువారుతున్న ఆన్లైన్ కథా ఝరి “జ్ఞాపకాల పందిరి’ పాఠకులను ఎంతగానో ఆకట్టుకోవడం చాలా సంతోషం. మీ అనుభవాలు, జ్ఞాపకాలు ఎందరికో స్ఫూర్తిని కలిగిస్తున్నాయి అనడంలో అతిశయోక్తి లేదు.ఇటీవల వెలువడిన జ్ఞాపకాల పందిరి- 8 లో మీ మొదటి కథ రచనానుభవం నేటి యువ రచయితలకు మార్గదర్శకంగా నిలుస్తోంది. కష్టపడకుండా సుఖాన్ని అనుభవించలేము, కన్న కలలను, కోరికలను తీర్చుకోలేమనేది అక్షర సత్యం. శ్రమ,పట్టుదల, ఆత్మవిశ్వాసం ఉంటే ఏదైనా సాధించవచ్చనే విషయం మీ జ్ఞాపకాల పందిరి సూచిస్తుంది. వృత్తిరీత్యా దంత వైద్యులుగా ఉద్యోగ బాధ్యతలు నిర్వహిస్తున్న మీకు మిత్రుడు ఇచ్చిన ఛాలెంజ్ ను స్ఫూర్తిగా తీసుకొని అప్పటికప్పుడే కథ రాయడం, ఆ కథ స్వాతి వార పత్రికలో ప్రచురితం కావడం గొప్ప విషయం. నిజానికి మీరు వైద్యులే అయినా… మీలో సాహిత్యం సెలయేరులా నరనరాన ప్రవహిస్తుంది అనే విషయం చెప్పకనే గ్రహించవచ్చు. మొత్తానికి మీ కథా రచన శైలి జ్ఞాపకాల పందిరిలో అత్యంత అద్భుతంగా ఆవిష్కరించ బడటం పాఠకుల అదృష్టం. మీ మొదటి కథా అనుభవము ఎంతగానో ఆకట్టుకొన్నది. వచ్చేవారం మీరు రాసే జ్ఞాపకాల పందిరి-9 కోసం ఎదురు చూసే మీ శ్రేయోభిలాషి……….. …….డా. గడ్డం వెంకన్న👏👏👏👏👏

Reply
1. 55.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  June 2, 2020 at 8:46 pm
  డా.వెంకన్న గారూ
  మీ సహృదయ స్పందనకు
  ధన్య వాదాలు
  
  Reply
56

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
June 2, 2020 at 10:25 pm
నిజంగా కొన్ని యధాలాప సంఘటనలు జీవితాన్ని కొత్త మలుపు తిప్పుతాయి మీలా చాల్లేంజింగ్ గా తీసుకొనేవారికి…సాహసంతో పాటే విజయమూ వస్తుందని మీ కథ ల వెనుక కథ తెలిపింది…నన్నూ ఆ దిశగా ప్రేరేపిస్తున్న మీ ఈ నిజ కథనం నాకు మరింత ప్రేరణ ఇచ్చింది…💐💐💐💐💐💐🙏

____D.Naga jyothi sekhar
Poet
Kakinada
E.G.Dt.

Reply
1. 56.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  June 2, 2020 at 10:34 pm
  జ్యొతీ
  మీ స్పందన కు
  ధన్యవాదాలమ్మా
  
  Reply
57

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
June 3, 2020 at 7:40 am
Bavagaru, it’s a nice piece of recollection of your sweet memories n interesting. Go on bavagaru. And a small request. Bapugaru, Bapu gari pictures ante istapadani vallu evvaruntaru. Naku kuda ante istam. Bapu gari bommaki kadha naku mail cheyyagalara? Na mail id rpushpala25@gmail.com

___Ranganath.
Ing vysya bank..rtd
Vijayawada

Reply
1. 57.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  June 3, 2020 at 7:41 am
  బాబూ…
  రంగనాథ్….
  మీ స్పందన కు
  ధన్యవాదాలు
  
  Reply
58

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
June 3, 2020 at 8:34 am
చాలా బాగుంది.ఒక రచయిత నేపథ్యం.
తను రచయిత గా మారడం లోని విశేషాలు చాలా ఆసక్తికరంగా ప్రకటించారు.అందమైన జ్ఞాపకాల పందిరి కింద ఆహ్లాదకరమైన వాతావరణం సృజించారు.🙏🙏🙏🙏🙏

___చే పూరి శ్రీరాం
పద్య కవి
గణితం మాష్టారు
హనంకొండ.

Reply
1. 58.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  June 3, 2020 at 8:35 am
  మీ స్పందనకు
  ధన్య వాదాలు
  
  Reply
59

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
June 3, 2020 at 2:01 pm
చాలా బాగుంది uncle …..మీరు మొట్ట మొదట కథ వ్రాయడానికి ప్రేరేపించిన సంఘటన ను చాలా చక్కగా సరళంగా, సూటిగా,సుతిమెత్త గా వివరించారు…జ్నాపకాల పందిరి ని నేస్తున్న మీ అక్షరాల శైలి చాలా బాగుంది అంకుల్….waiting for next “అందమైన జ్నాపకం”… !

____mrs.Latha.Kandikatla
Teacher
Malkipuram
E.G.Dt.

Reply
1. 59.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  June 3, 2020 at 2:02 pm
  అమ్మా….
  మీ స్పందనకు
  ధన్యవాదాలు.
  
  Reply
60

N Rajanna
June 4, 2020 at 2:28 pm
మీ కృషి పట్టుదల భాష పట్ల తపన
భావాన్ని వెలిబుచ్చగలిగే నేర్పు ఓపిక
ఎంతో గొప్పవి. మీ అక్కయ్యగారు ఎంతో
సంతోషించి ఉంటారు. శుభాకాంక్షలు.

N Rajanna

Reply
1. 60.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  June 4, 2020 at 9:06 pm
  రాజన్న గారూ
  మీ స్పందనకు
  ధన్యవాదాలు.
  
  Reply
61

Dr Rajkumar kaluvala
June 4, 2020 at 6:16 pm
Every body a stimulation in their life time

Those who react will come up in their life.

You are special because you reacted, started writing that went up to publication.

Your flow of writing is non stop
Your fist to till date all are very nice
Hats up your great memories

I wish you a great success in your future

Reply
1. 61.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  June 4, 2020 at 9:08 pm
  Thank you
  Dr.Rajkumar for your
  Wonderful words& best wishes.
  
  Reply
62

చిట్టె మాధవి
June 5, 2020 at 3:33 pm
చాలా మంచి విషయం సర్…మీలో పట్టుదల ఉందని మరోసారి రుజువు చేశారు.మొదట మీ ప్రొఫెసర్ మాటలకు…రెండోది ఇలా కథలా…
మీ భావాలు మాకు మార్గదర్శకాలు సర్.
అభినందనలు💐

Reply
1. 62.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  June 6, 2020 at 6:59 am
  అమ్మా….
  మీ స్పందనకు
  ధన్యవాదాలు.
  
  Reply
63

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
June 6, 2020 at 6:57 am
కథల వెనక రచయిత పడే ఆరాటం, ఆత్రుత చాలా అర్థవంతంగా ఉంది. కథలు రాయండి అని ప్రోత్సహించే వాళ్లు ఉంటే, మనకెలాగు రాయాలన్న ఆలోచన ఉంది కాబట్టి ఒక ఉత్సాహంతో రాసేస్తాం. అందరు తమ ప్రస్థానాలు ఎలా మొదలయ్యాయో సరిగ్గా చెప్పలేరు.
. సహృదయత జీవితంలో, వ్యక్తిత్వంలో కనిపించినట్లే మీ రాతల్లో అక్షరమక్షరంలో ఒక నిజాయితీ, ఆదర్శం కనిపిస్తూ ఉంటాయి.
. చాలా మంచి విషయాలు చెప్పారు సర్.
.అభినందనలు

______అన్వర్.
కవి
వరంగల్.

Reply
1. 63.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  June 6, 2020 at 7:00 am
  సొదరా…
  మీ స్పందనకు
  కృతజ్నతలు
  
  Reply
64

rajababu choppala
June 7, 2020 at 3:13 pm
Bavagaru, it’s very nice and interesting of recollection of sweet memories

Reply
65

rajababu
June 7, 2020 at 3:15 pm
Bavagaru, it’s very nice and interesting of recollection of sweet memories

Reply