అదుపులో పొదుపు..!!
పొదుపు అనే పదం వినగానే, ముఖం చిట్లిస్తారు కొందరు. పొదుపు చేసేవాడు, వట్టి పిసినారివాడని కొందరి అభిప్రాయం. అవసరం వచ్చేవరకూ పొదుపు విలువ తెలియక ఆ తర్వాత ఇబ్బందిపడేవారు, బాధపడేవారూ చాలా మంది. జీవితంలో కొన్ని అనుభవాలు స్వయంగా చూస్తే తప్ప మన జీవితంలో పొదుపు గురించి సీరియస్‌గా ఆలోచించే పరిస్థితి ఎదురుకాక పోవచ్చు. ఒకరి జీవితం ద్వారా మన జీవితం ఆనందమయం చేసుకోవడానికి పొదుపు ఒక చక్కని అవసరం. తినడం మాని డబ్బు దాచుకోవడం పొదుపు అనిపించుకోదు. మనం కనీస జీవితం గడుపుతూ దానికి సరిపడా సొమ్ము ఉపయోగించుకుని మిగిలిన ఎంత తక్కువ సొమ్మునైనా ఆదా చేయగలగడం పొదుపు అవుతుంది. దీనికి భిన్నంగా ఏమి జరిగినా అది పిసినారితనం అవుతుంది.
ఒక ఉద్యోగి, లేదా ఒక వ్యాపారి, తన సంపాదనలో, కుటుంబం కనీస జీవనానికి అయ్యే కనీస ఖర్చులు పోగా ప్రతినెలా కొంత సొమ్మైనా రాబోయే భవిష్యత్ జీవితానికి ఆదా చేసుకోవాలి. అలా ముందు చూపు లేకుండా, వచ్చింది వచ్చినట్టు ఖర్చు పెట్టేసుకుంటే, భవిష్యత్తులో ఎదురయ్యే పెద్ద పెద్ద అవసరాలు వచ్చినప్పుడు పరిస్థితి ప్రశ్నార్థకం అవుతుంది. అలాంటప్పుడు దిక్కుతోచని పరిస్థితి. అప్పులు చేయడానికి అది రహదారి ఏర్పరుస్తుంది. అప్పు అనేది మనిషిని ఎంత అధః పాతాళానికి లాక్కుపోతుందో అనుభవించిన వాళ్ళకే తెలుస్తుంది.
పొదుపు అనేది సాధారణ గృహిణి నుండి కూడా నేర్చుకోవచ్చు. తాను ఖర్చు పెట్టగా మిగిలిన సొమ్ము అది ఎంత చిన్న మొత్తం అయినా పోపుల డబ్బా లోనో మరెక్కడో దాచి పెడుతుంది. అత్యవసరానికి అది ఎంతో ఉపయోగపడుతుంది. అలా కాకుండా, బ్యాంకు లోనో, పోస్ట్ ఆఫీసులోనో రికరింగ్ డిపాజిట్ అకౌంట్ ప్రారంభించి, ఎంత తక్కువ సొమ్ము అయినా, నెలకు కొంత డిపాజిట్ చేయడం వల్ల, సంవత్సరానికి కొద్దీ పెద్ద మొత్తం మనకు లభిస్తుంది. ఇలాంటివి వారి వారి స్థాయిని బట్టి నెలకు ఎంత మొత్తం పొదుపు చేయాలన్న అంశం నిర్ణయించుకోవాలి. వారి వారి సామర్థ్యాన్ని బట్టి ఆ నిర్ణయం అమలు కావాలి. వచ్చింది వచ్చినట్టు తినేయడం, తర్వాత పిల్లలు పుట్టి డబ్బు అవసరాలు పెరిగినప్పుడు ఏమి చేయలేని పరిస్థితి ఏర్పడడం అది మన అసమర్థతకు తార్కాణం.
ఒక ప్రధాన ప్రభుత్వ కార్యాలయంలో ఒక సాధారణ ఉద్యోగిగా చేరి పదవీ విరమణ నాటికి రెండు ప్రమోషన్లు పొందిన ఒక కుటుంబరావు, ఒక మామూలు ఇంట్లో అద్దెకు ఉండేవాడు. కూతురికి పెళ్లి చేయవలసి వచ్చి కాస్త పెద్ద అద్దె ఇల్లు కోసం గాలించడం మొదలుపెట్టాడు. ఆశ్రమంలో నాకు అతను ఎదురైనప్పుడు విషయం తెలుసుకుని “రిటైర్ అయ్యావు కదా! చిన్న ఇల్లు కూడా కట్టుకోలేదా?’’ అన్నాను ఆశ్చర్యంగా.
“లేదు, సార్, నేను ఎప్పుడూ లంచాలు తీసుకోలేదు, అందుకే ఇల్లు కట్టలేక పోయాను” అన్నాడు. అతని సమాధానం నన్ను అబ్బుర పరిచింది. అంటే ఇల్లు కట్టుకున్న ప్రతి ప్రభుత్వ ఉద్యోగి లంచాలతోనే ఇల్లు కట్టుకున్నట్టా?ఈ రోజున గృహ నిర్మాణం కోసం ఉద్యోగులకు, బ్యాంకులు, ఇన్సూరెన్స్ కంపెనీలూ, జీతం పూచీకత్తుగా అప్పులు ఇస్తున్నాయి. పదవీ విరమణ చేసే లోపు అప్పు తీర్చేయగల వెసులుబాటు కలిగిస్తున్నాయి. అలాంటప్పుడు ప్రస్తుత పరిస్థితులలో ఉద్యోగి తనకోసం కనీస వసతి ఏర్పరచుకోలేకపోవడం తప్పు కాదా? ఇలాంటి సందర్భాలలో ‘పొదుపు’ అనే పదం, తప్పక గుర్తుకు వచ్చి తీరాలి.
నా జీవితంలో కూడా ఇలాంటి సమస్యలు వెలుగు చూడబోయాయి. కానీ ముందుగానే నాకు ఇలాంటి విషయాల్లో అవగాహన ఉండడం మూలాన నేను ముందస్తు జాగ్రత్తలకు ప్రాధాన్యత ఇవ్వవలసి వచ్చేది. నా బంధువులలో ఒక కుటుంబంలో భార్యాభర్తలు ఇద్దరూ ఉద్యోగులైనప్పటికీ, పదవ తేదీకల్లా అప్పుల కోసం తిరగడం నేను కళ్లారా చూసాను. అప్పటికి నా చదువు పూర్తి కాలేదు, పెళ్ళి కాలేదు. అయినా ‘అలాంటి అప్పుల జీవితం నాకు రాకూడదు’ అని అప్పుడే నిర్ణయం తీసుకున్నాను. అది నేను ఉద్యోగస్థుడినైన తర్వాత తూ. చ. తప్పకుండా చేయడానికి ప్రయత్నం చేశాను.
ఇలాంటి ప్రయత్నాలు చేసేటప్పుడు ఇంటావిడ సహకారం చాలా అవసరం. ఆ సహకారం నాకు నూటికి నూరుపాళ్లు నా శ్రీమతి నుండి లభించడం మూలాన నేను కొన్ని చేయగలిగాను. అటువంటి పొదుపు పథకాలలో నేనుఎన్నుకున్నవి – పి.పి.ఎఫ్. అకౌంట్ (పర్సనల్ ప్రావిడెంట్ ఫండ్ – పోస్టల్). ఈ అకౌంట్, బ్యాంకు ముఖ్యబ్రాంచిలలో కూడా తెరవవచ్చు. నెలకు 50/-తో ప్రారంభించవచ్చు. సంవత్సరానికి, లక్షా యాభై వేలు వరకూ డిపాజిట్ చేయవచ్చు. దీని మీద వచ్చే సంవత్సరాంతర వడ్డీ మొత్తం ఆదాయపు పన్నునుండి మినహాయింపు దొరుకుతుంది. సంవత్సరానికి కట్టిన మొత్తం సొమ్ము 80-సి సెక్షన్ కింద మినహాయింపు ఇవ్వడం జరుగుతుంది. అందువల్ల ఉద్యోగులకు ఈ పొదుపు పథకం ఉపయోగానికి వస్తుంది. లేదంటే దీని లాక్ పిరియడ్ 15 సంవత్సరాలు. ఈ పథకాన్ని నేను సర్వీసులో ఉన్నంత కాలం వినియోగించుకున్నాను.
తర్వాత పోస్టల్ జీవిత భీమా పథకం, రికరెన్సు డిపాజిట్ – బ్యాంకు/పోస్టల్ ఇందిరా వికాస పత్ర, ఫిక్స్‌డ్ డిపాజిట్ పథకాలు ఎన్నుకుని నేను అధికంగా ప్రయోజనం పొందాను. నా సాధారణ దినసరి జీవితానికి సరిపడ సొమ్ము వినియోగించగా మిగిలిన సొమ్ము ఇలా పొదుపు చేసుకునేవాడిని. డెంటల్ చైర్, టి.వి, రెఫ్రిజిరేటర్, వంటివి బ్యాంకు లోన్ ద్వారా కొనుక్కున్నవే! మొత్తం జీతం నుండి చెల్లించేవాడిని.
ఇక్కడ ఒక ముఖ్య విషయం చెప్పాలి. నా తోడల్లుడు ‘బ్యాంక్ ఆఫ్ ఇండియా’లో వివిధ హోదాలలో పనిచేశాడు. ఆయన ఎప్పుడూ పొదుపు గురించి, తద్వారా డబ్బు సంపాదించడం గురించి, ముఖ్యంగా మ్యూచువల్ ఫండ్స్ గురించి చెబుతుండేవారు. కానీ నేను అసలు శ్రద్ధ పెట్టేవాడిని కాదు. అయినా ఆయన వాటి గురించి చెప్పడం మానలేదు, నేను శ్రద్దగా విన్నదీ లేదు.
రచయిత తోడల్లుడు…జాన్ గాబ్రియేల్,చీఫ్ మేనేజర్ బ్యాంక్ ఆఫ్ ఇండియా (రిటైర్డ్) హైదరాబాద్. మ్యూట్యుయల్ ఫండ్స్ గురించి అవగాహన చేసినవారు.
కానీ నా శ్రీమతి బ్యాంకు ఉద్యోగిని కావడం మూలాన, ఎవరి ద్వారానో తెలుసుకుని నాకు తెలియకుండా మ్యూచువల్ ఫండ్స్‌లో డబ్బు పెట్టడం ప్రారంభించి మంచి ఫలితాలు రాబట్టింది. అది తెలుసుకునేవరకూ నేను వాటిమీద శ్రద్ధ పెట్టలేదు. సామాన్యుడికి వుండే అనుమానాలూ/భయాలూ నాకూ ఉండేవి.
అందుచేత వాటికి దూరంగా వున్నాను. తర్వాత జాగ్రత్తలు పాటిస్తే మంచి ఫలితాలు సాధించవచ్చునన్న జ్ఞానోదయం కలిగింది. అందుచేత నేను కూడా ఒక ఏజెంట్ సహకారంతో చిన్న చిన్న మొత్తాలు ఫండ్స్‌లో పెట్టి అధిక వడ్డీ రేట్లు పొందగలిగాను. ఇప్పుడు మా ఇద్దరితో పాటు నా పిల్లలు కూడా మ్యూచువల్ ఫండ్స్ మార్గం ఎంచుకున్నారు. మంచి ఫలితాలు సాధిస్తున్నారు.
రచయిత ఇంట్లో మొదట ఫండ్స్ లో ప్రవేశించిన తల్లి కూతుళ్లు….అరుణ, నిహార.
అమెరికాలో వుండిఫండ్స్ విషయంలో అవగాహన పెంచుకున్న రచయిత అబ్బాయి రాహుల్. కానేటి.
రచయిత కుటుంబంని,ఫండ్స్ వైపు ముందు నడిపించిన శ్రీ సిద్ది.అంజయ్య, హన్మకొండ.
ఇదంతా నా గొప్ప చెప్పుకోవడానికి కాదు. జీవితంలో అడుగుపెట్టబోతున్న యువతీ యువకులను అప్రమత్తం చేయడానికీ, వారి భవిష్యత్ జీవితాన్ని ఆనందమయం చేసుకోవడానికి ఈ నా కొద్దీ అనుభవాలూ కొందరికైనా కొంత వరకూ ఉపయోగ పడతాయన్నది నా ఈ వ్యాసం ప్రధాన ఉద్దేశం. మన బ్రతుకు, మన ఆనందం, మన ఉత్సాహం/ఉల్లాసం అంతా మన చేతిలోనే వుంది. చిన్నమొత్తాలలో అధిక రాబడులు సాధించే అవకాశల కోసం ఎదురుచూడాలి గానీ, లంచాలు సంపాదించగల ఉద్యోగాల కోసం కాదు.
అందుచేత సుఖసంతోషాలతో జీవితం గడపడానికి, పిల్లల బంగారు భవిష్యత్తుకు బాటవేయడానికి, ‘పొదుపు’ తప్పనిసరి. అలా జీవితాంతం గుర్తుంచుకోవల్సిన పదం పొదుపు.
(మళ్ళీ కలుద్దాం)
వృత్తిరీత్యా వైద్యులు, ప్రవృత్తి రీత్యా రచయిత అయిన డా. కె.ఎల్.వి. ప్రసాద్ పుట్టింది, పెరిగింది తూర్పు గోదావరి జిల్లా దిండి గ్రామం. హైస్కూలు విద్య పాక్షికంగా అప్పటి తాలూకా కేంద్రం రాజోలులో. తదుపరి విద్య నాగార్జున సాగర్ (హిల్ కాలనీ), హైద్రాబాదులలో. వారి అన్నయ్య కె.కె.మీనన్ స్వయంగా నవలా/కథా రచయిత కావడం వల్ల, చిన్న వయస్సులోనే పెద్ద పెద్ద రచయితల సాహిత్యం చదువుకున్నారు. ఇంటర్మీడియట్ నుండే కవితలు రాయడం మొదలుపెట్టారు. 1975 నుండి వ్యాసాలు రాస్తున్నారు. 1983 నుండి కథలు రాస్తున్నారు. ఉద్యోగ రీత్యా హన్మకొండలో స్థిరపడ్డారు. వరంగల్ “సహృదయ సాహిత్య సాంస్కృతిక సంస్థ”కు వరుసగా 15 సంవత్సరాలు అధ్యక్షుడిగా ఉన్నారు. 2011లో కరీంనగర్ జిల్లా ఆసుపత్రిలో సివిల్ సర్జన్‌గా రిటైర్ అయ్యారు. “కె ఎల్వీ కథలు”, “అస్త్రం”, “హగ్ మీ క్విక్”, “విషాద మహనీయం” (స్మృతి గాథ) వంటి పుస్తకాలను వెలువరించారు.