Site icon సంచిక – తెలుగు సాహిత్య వేదిక

ఒంటరి తీరంలో నేను

ఒంటరి తీరంలో ఓ మగువ అంతరంగాన్ని కవితాత్మకంగా వెల్లడిస్తున్నారు బలభద్రపాత్రుని రమణి.

జంటగా ఎగిరే గువ్వల జంట వెక్కిరింతగా చూస్తున్నాయ్
ఎగిసిపడే అల తెల్లని స్వచ్ఛతలో
నీ స్నేహాన్ని చూస్తున్నాను.

అంతలో తడిపి ఇంతలో మాయమయ్యే ఆ జడిలో
నీ ప్రేమ వురవడి కనిపిస్తోంది!
చిత్రంగా ఆ హోరులో నీ పేరు వినిపిస్తోంది!
లోకంలోని మరే శబ్దమూ నా చెవికి చేరడం లేదు.

పిడత కింద పప్పువాడు నోరు కదుపుతున్నాడు!
ఓ అమ్మాయి అబ్బాయి పెదవులు కదుపుకుంటూ
నిశబ్దంగా పోతున్నారు!
పిల్లలు పరుగులు పెట్టి గవ్వలు ఏరుకుంటున్నారు!
నేనేమో నీ జ్ఞాపకాల్ని!

ఓ వృద్ధుడు తదేకంగా సముద్రాన్ని చూస్తున్నాడు.
అతడి నుదుటి మీది చారికలు అతను
అనుభవించిన జీవిత పర్వాల్ని సూచిస్తున్నాయి!

ఇప్పుడు కదులుతున్న నా చేతివేళ్ళు
మన భవిష్యత్తుకై కలల గూల్ళు కడ్తున్నాయి!

జీవితంలో
నడి సంద్రంలో ప్రయాణిస్తున్న ఓ నడివయసు జంట –
రేపు అనే కాయితం మీద లెక్కలు వేస్తూ –
ఈ వేల్టి కొంగుతో కళ్ళు తుడుచుకుంటున్నారు!

పసిపిల్లలకి అమ్మానాన్నలు,
ముసలాయనకి కర్ర ఊత,
ప్రేమికులు ఒకరికొకరు,
భార్యాభర్తలకి బాధ్యతల బంధానాలు
అందరికీ వెనక్కి వెళ్ళడానికి సాధానాలున్నాయి!
నేను ఎలా వెళ్ళను?
అందుకే కూర్చునే వున్నాను ఇలా
తీరంలో ఒంటరిగా!

Exit mobile version