(అ)మర్యాద రామన్నలు..!!
మర్యాద మనిషి వ్యక్తిత్వాన్ని బయటపెట్టే అంశాల్లో ప్రధానమైనది. ఇది అంతర్జాతీయంగా అందరి నోళ్ళల్లో నానే మాట, భాష ఒకటే మార్పు. మర్యాద కనబడని మనిషితో రెండోసారి మాట్లాడాలనే కోరిక పుట్టదు. ప్రవర్తనలో అమర్యాద అని తెలియక కొందరు, తెలిసి కొందరు ప్రవర్తిస్తుంటారు. ఈ మర్యాద అనే అంశం, కుటుంబం, పరిసర ప్రాంతాలు, బంధువులు, స్నేహితులమీద కూడా ఆధార పడివుంటుంది.
ఇంట్లో తండ్రిగాని, తల్లిగాని, తమ పిల్లలే కదా, తమ ఇల్లే కదా అనే ఆలోచనతో పిల్లలను ఇష్టం వచ్చినట్టు తిట్టడం, పైగా బూతులు తిట్టడం వంటివి చేస్తారు. కానీ ఎదుగుతున్న పిల్లలు అటువంటి మాటలను యిట్టే పట్టేసుకుంటారు, అవి వాళ్ళ మెదడులో ముద్ర పడిపోతాయి. బయటకు వెళ్లి వాటిని ఎక్కడైనా వాడడానికి ప్రయత్నం చేస్తాడు. ఇది వాళ్ళు తెలిసి చేసే పని కాదు, తప్పని అసలు తెలీదు, తల్లిదండ్రులు వాడారు కాబట్టి, వాళ్ళూ అలా మాట్లాడే ప్రయత్నం చేస్తారు.
నాకు తెలిసిన ఒక మాస్టారు ఉండేవారు, ఆయనకు ఇద్దరు మగపిల్లలు. భార్య మీద కోపం వచ్చినప్పుడల్లా తిట్లదండకం. అంతా బూతు పురాణమే. పెద్దకొడుకును ఒక క్రిస్టియన్ కాన్వెంట్లో చేర్చారు, అందులో టీచర్స్ అంతా ‘నన్ – సిస్టర్స్’. ఒకరోజు మాస్టారి అబ్బాయి హోమ్ వర్క్ చేయకుండా బడికి వెళ్ళాడు. వాళ్ళ టీచర్ అడిగితే కారణం చెప్పకుండా నిశ్శబ్దంగా నిలబడ్డాడు.
నన్-సిస్టర్‌కు కోపం వచ్చి ఆ అబ్బాయి వీపు మీద ఒకటిచ్చుకుంది. ఆ దెబ్బకు వాడిలో పెద్ద చలనం లేదు కానీ, వెంటనే నోటికి పని చెప్పాడు. ఆ టీచర్ ను ‘లం..’ అని తిట్టేసాడు. వాడి దృష్టిలో అది పలకకూడని మాట కాదు. కానీ, వాడు చేసిన పనికి కూడా వాడు కారణం కాదు. ఇంట్లో తల్లిదండ్రులు, పిల్లల ముందు మాట్లాడే మాటల ప్రభావం ఇది, అందుచేత పిల్లల ముందు, తల్లిదండ్రుల కొట్లాటలు దుర్భాషలు పనికి రావు.
కొంత మంది ఇళ్లకు వెళితే, వాళ్ళ పిల్లలు ఎదురు వచ్చి ‘నమస్తే సర్’ అంటారు, లేదా ‘గుడ్ మార్నింగ్ అంకుల్’ అంటారు. రెండు చేతులు జోడించి నమస్కరిస్తారు. అలాంటి పిల్లల్ని చూసినప్పుడు ఎంతో ముచ్చట వేస్తుంది, వాళ్ళల్లో, వాళ్ళ తల్లిదండ్రుల సంస్కారం ప్రతిబింబిస్తుంది. ఈ అలవాటు జీవితాంతం వారిలో అలా నిలిచిపోతుంది.
ఇంకొక కొత్త సన్నివేశం రైల్వే స్టేషన్లలో, రహదారులలో, పార్కులలో, మనం చూస్తుంటాం. ఎవరో మనకు తెలియనివాడూ, మనమెప్పుడూ చూడని వ్యక్తి పోతూ.. పోతూ.. “టైం యెంత?” అంటాడు. అతని ప్రశ్నకు ముందూ-వెనుకలు ఏమీ వుండవు. ఇలా అడగడం నాతో సహా చాలా మందికి ఇష్టం ఉండదు. కానీ చెప్పేవరకూ వాళ్ళు అక్కడినుండి కదలరుకదా, మన ముఖంలోకి చూస్తూ వుంటారు. అప్పుడు వాళ్ళని వదిలించుకోవడానికైనా మనం చెప్పక తప్పదు. అలాగే రైల్వే స్టేషన్లో కూర్చుని, రైలు కోసం ఎదురు చూస్తున్నప్పుడు ఎవరో వచ్చి “ఫలానా రైలు వెళ్లిపోయిందా?” అని అడుగుతారు. రైలు వెళ్లిపోయిందా? అని అడగడానికి, “సార్.. రైలు వెళ్లిపోయిందా?” అనడానికి, యెంత తేడా ఉంటుంది!
తర్వాత, తమ క్రింది ఉద్యోగులను, పాలేర్లను, పనిమనుష్యులను “అరేయ్.. ఒరేయ్..” అని పిలవడం చాలా మందికి అలవాటు. ఇది కూడా ఈ ఆధునిక ప్రపంచంలో సరియైనది కాదు. కూలీలకు లేదా క్రింది స్థాయి పని వారికీ మనసులో ఇష్టంలేకపోయినా, వారి అవసరాన్ని బట్టి ఆనందంగానే భరిస్తుంటారు. బానిసతనం వేళ్లూనిన దేశంలో అది పోవడం అంత సులువు కాదు. ఆఫీసులలో సైతం చాలామట్టుకు మార్పు వచ్చినా, ఇంకా పూర్తిగా పోలేదనే చెప్పాలి. స్త్రీలను – అదీ, ఇదీ అనడం, ఒసేవ్, ఏమేవ్, అని సంబోధించడం; ఎదురుగా కనబడితే, అసుంట.. అసుంట.. అనడం, ఇంకా అక్కడక్కడా వినిపిస్తూనే వుంది.
పేద ప్రజానీకం గల్ఫ్ దేశాలకు వెళ్లి వివిధ స్థాయి ఉద్యోగాలు చేసుకునే వెసులుబాటు ఏర్పడిన తర్వాత, సమాజంలో, ముఖ్యంగా గ్రామీణ జీవితంలో పెనుమార్పులు సంభవించాయి. అందులో ముఖ్యమయినవి, ఆర్థికంగా ఎదుగుదల, మంచి -మర్యాద. ఒకప్పుడు ఒరేయ్.. ఒసేయ్.. అని, పిలిచిన వాళ్ళే, ఈ రోజున.. ఏమండీ.. ఏమమ్మా.. అనే స్థాయిలో మార్పు వచ్చింది.
గౌరవం, మర్యాద, ఇచ్చిపుచ్చుకోవడంలో ఇంకా చాలా మార్పులు రావలసి వుంది. ఒకప్పుడు తెలంగాణా ప్రాంతపు సాధారణ వ్యక్తులు, తాము ఏమి మాట్లాడినా, చివర “… నీ బాంచను” (నీ బానిసను) అనే పదం తప్పక వాడేవారు. ఇప్పుడు క్రమంగా అది తగ్గుతూ వస్తున్నది. ఇది కూడా మంచి శుభ పరిణామమే!
కొన్ని మతగ్రంథాలలో స్త్రీని ఉద్దేశించి ‘అది, దానికి, దాని’ వంటి పదాలు ఇప్పటికీ కొనసాగుతుండడం బాధాకరం.
నా ఉద్యోగ పర్వంలో ఎప్పుడూ నా క్రింది స్థాయి ఉద్యోగులను అమర్యాదగా పిలిచిన, వ్యవహరించిన ఘటనలు లేవు. అందుకేనేమో వారు నన్ను అమితంగా ప్రేమించేవారు. అయితే, కొన్ని ప్రాంతాలలో ఒకే పదానికి వేరు వేరు స్పందనలు ఉంటాయి. ఉదాహరణకు ‘నువ్వు’ అనే పదం. ఇది కొన్ని ప్రాంతాలలో, ఇంటా-బయట, కొత్త-పాత తేడా లేకుండా, మంచికీ, మర్యాదకూ చాలా లిబరల్‌గా వాడే పదం. అదే ‘నువ్వు’ అనే పదం, ముఖ్యంగా కోస్తా ప్రాంతంలో వాడితే, తక్కువ చేసి మాట్లాడినట్టు, అమర్యాదగా ప్రవర్తించినట్లు ఫీల్ అవుతారు. ఇటువంటి వాటిని అర్థం చేసుకోవాలి తప్ప అపార్థం చేసుకోకూడదు. ఇవి చాలామంది విషయంలో సమస్యలు సృష్టించిన సందర్భాలున్నాయి. ఇప్పటివరకూ చెప్పినవన్నీ మాట్లాడడంలోని అమర్యాదకర విషయాలను చెప్పాను. చేతలతో అమర్యాదగా ప్రవర్తించే ఘటనలెన్నో.
అవన్నీ ఇక్కడ ఇప్పుడు ప్రస్తావించదలచుకోలేదు. కానీ మా నీటి సరఫరా అధికారి (గ్రేటర్ వరంగల్ మున్సిపల్ కార్పొరేషన్)తో, నా అనుభవం ఒకటి ఇక్కడ ప్రస్తావిస్తాను. ఇలాంటి అనుభవాన్ని చాలామంది ఎదుర్కొని ఉంటారని నా నమ్మకం.
కొన్ని ప్రభుత్వ విభాగ అధిపతులు వినియోగదారుడంటే అతని దగ్గర పనిచేసే పనివాడో, లేక కూలిగానో భావిస్తారు. అవసరం వినియోగదారుడిది కనుక, వాళ్ళు అతడిని/ఆమెను, తక్కువ చూపు చూస్తారు. మంచి మర్యాద లేకుండా ప్రవర్తిస్తారు. ఆ డిపార్టుమెంటు, వాళ్ళ స్వంతమైనట్టు వాళ్ళ దయాదాక్షిణ్యాల మీద మనకు పని చేసి పెడుతున్నట్లుగా భావిస్తారు. అలాంటి అనుభవం ఒకటి మీ కోసం.
కొన్ని సంవత్సరాల క్రితం, గ్రేటర్ వరంగల్ మున్సిపల్ కార్పొరేషన్, మంచి నీటి సరఫరా విభాగం ఒక ప్రకటన చేసింది. ఇంటింటా తిరిగి మంచి నీటి నల్లాలను సర్వే చేస్తున్నామని, ఆ సర్వేలో ఎక్కడైనా అక్రమంగా నల్లా సదుపాయం పొందుతున్నా, వాటర్ టాక్స్ (నీటి పన్ను) కట్టకున్నా, తగిన రీతిలో జరిమానా విధిస్తామన్నది ఆ ప్రకటన సారాంశం.
అప్పటికి, నా ఇంటికి, నీటి పంపు కనెక్షన్ తీసుకుని చాలా సంవత్సరాలు అయినప్పటికీ, ఇంటిపన్ను బిల్లుతో పాటు, నీటి పన్ను బిల్లు రావడం లేదు అది డిపార్టుమెంట్ తప్పిదమేగాని, వినియోగదారుడిది కాదు. అందుచేత ఎందుకైనా మంచిదని, మునిసిపాలిటీ కమీషనర్‌కు లేఖ రాస్తూ, నా పరిస్థితి అందులో సవివరంగా విన్నవించాను. ఆ లేఖ ఇ-మెయిల్ ద్వారా కమీషనర్ గారికి పంపాను.
రెండు రోజుల తర్వాత ఒక వ్యక్తి నుండి ఫోన్ వచ్చింది (కమీషనర్, సంబందిత అధికారికి, నా లేఖ ఫార్వర్డ్ చేశారన్న మాట).
మా ఇద్దరి మధ్య సంభాషణ ఇలా కొనసాగింది.
“నువ్వేదో కంప్లైన్ట్ ఇచ్చినవంట”
“అది కంప్లైంట్ కాదు సార్, నా ట్యాప్ కనెక్షన్ గురించి సమాచారం అందించాను” అన్నాను.
“ఏదోటి.. నువ్వు కాయితాలు పట్టుకుని ఆఫీసుకు రా..” అన్నాడు.
అతడి మీద కోపం నాకు నషాళానికెక్కింది.
“అసలు, నువ్వెవరు?” అన్నాను
“అసిస్టెంట్ ఇంజనీర్‌ని” అన్నాడు
“నీకు మంచి – మర్యాద తెలీదా? వినియోగదారుడితో మాట్లాడే విధానం ఇదేనా? అసలు నీకు ఈ ఉద్యోగం ఇచ్చిన వాడెవడు, కనీస మర్యాద లేదు నీకు, నేను ‘సార్’ అంటుంటే, ‘నువ్వు’ అని సంభోదిస్తున్నావు. ఫిర్యాదుకి, సమాచారానికి, తేడా తెలీదు నీకు” అంటూ తిట్ల దండకం మొదలు పెట్టాను.
“అది కాదు సార్..” అంటూ ఏదో చెప్పబోయాడు.
“నాకు.. ఇక ఏమీ చెప్పక్కరలేదు” అని ఫోన్ పెట్టేసాను.
ఆ సాయంత్రానికల్లా, లైన్‌మాన్ నా దగ్గరికి వచ్చాడు (ఆ ఇంజనీర్ పంపించాడు).
“సార్, మా సార్ అన్న మాటలు మనసులో పెట్టుకోకండి సార్. మీ ఎలాంటి ఇబ్బంది లేకుండా పని చేసి పెడతాను, విషయం మా సార్ చెప్పాడు సార్. వాళ్ళు ఆఫీసుల్లో వుండి అట్లనే మాట్లాడుతారు సార్, ఆయన తరఫున నేను క్షమాపణ అడుగుతున్నాను, క్షమించండి” అన్నాడు.
ఇక తర్వాత ఈ అంశాన్ని పెంచదలచుకోలేదు. నీటి బిల్లు వచ్చే ప్రత్యామ్నాయ విధానం సూచించి ఆ పని చేసిపెట్టాడు, ఉచితంగా మాత్రం కాదు.
‘ఈ ఒక్క డిపార్టుమెంటు మాత్రమే ఇలా ఉంటుందా?’ అని, అడగవచ్చు, తప్పులేదు. ఒక ఉదాహరణగా మాత్రమే నా ఈ అనుభవం చెప్పాను. కానీ ఎక్కడ చూచినా ఇలాంటి వారే ఎక్కువ కనిపిస్తారు. డిపార్టుమెంట్‌లో ఏ ఒక్కరు ఇలాంటి వారు వున్నా మొత్తం అందరికీ చెడ్డపేరు రావడం ఖాయం. ఇందులో ఎలాంటి సందేహమూ లేదు.
చిన్నప్పుడు మా నాయన నేర్పిన నీతి సూత్రం “అరేయ్.. అంటే ఒరేయ్.. అను, ఏరా.. అంటే, ఒరే.. అను” ఎప్పుడూ నా మనసులో మెదులుతూనే ఉంటుంది. ‘మర్యాద.. ఇచ్చిపుచ్చుకోవడం’ అంటే ఇదే కదా! ఇది అందరికీ, వర్తిస్తుంది, అన్ని స్థాయిలవారికీ అవసరం అవుతుంది.
మర్యాదగా బ్రతుకుతూ, మర్యాద ఇచ్చి పుచ్చుకునేవారికి శతకోటి వందనాలు!
(మళ్ళీ కలుద్దాం)
వృత్తిరీత్యా వైద్యులు, ప్రవృత్తి రీత్యా రచయిత అయిన డా. కె.ఎల్.వి. ప్రసాద్ పుట్టింది, పెరిగింది తూర్పు గోదావరి జిల్లా దిండి గ్రామం. హైస్కూలు విద్య పాక్షికంగా అప్పటి తాలూకా కేంద్రం రాజోలులో. తదుపరి విద్య నాగార్జున సాగర్ (హిల్ కాలనీ), హైద్రాబాదులలో. వారి అన్నయ్య కె.కె.మీనన్ స్వయంగా నవలా/కథా రచయిత కావడం వల్ల, చిన్న వయస్సులోనే పెద్ద పెద్ద రచయితల సాహిత్యం చదువుకున్నారు. ఇంటర్మీడియట్ నుండే కవితలు రాయడం మొదలుపెట్టారు. 1975 నుండి వ్యాసాలు రాస్తున్నారు. 1983 నుండి కథలు రాస్తున్నారు. ఉద్యోగ రీత్యా హన్మకొండలో స్థిరపడ్డారు. వరంగల్ “సహృదయ సాహిత్య సాంస్కృతిక సంస్థ”కు వరుసగా 15 సంవత్సరాలు అధ్యక్షుడిగా ఉన్నారు. 2011లో కరీంనగర్ జిల్లా ఆసుపత్రిలో సివిల్ సర్జన్‌గా రిటైర్ అయ్యారు. “కె ఎల్వీ కథలు”, “అస్త్రం”, “హగ్ మీ క్విక్”, “విషాద మహనీయం” (స్మృతి గాథ) వంటి పుస్తకాలను వెలువరించారు.
శేఖర్, జాతీయ…
31 Comments
Shyamkumar chagal
పలకరింపు సంబోధన ఇతరులతో వ్యవహరించే తీరు మర్యాద మన్ననలు ఇవన్నీ కూడా ప్రాంతాల వారీగా వారి వారి జీవన విధానాలతో ముడిపడి ఉంటాయి అంతే కాకుండా రచయితగా అన్నట్టుగా ఇంట్లో ఉన్న పరిస్థితులు లేదా వారి వారి జీవన విధానాల తో కూడా ముడిపడి ఉంటాయి.
పెద్దల వ్యవహారశైలి కూడా పిల్లల యొక్క మనస్తత్వం మీద వారి మాట్లాడే తీరు మీద ప్రభావాన్ని చూపుతుంది. ఇందులో సందేహం లేదు కొన్ని ప్రాంతాలలో చాలా మర్యాదగా మాట్లాడుతూనే భయంకరంగా తిట్టేస్తుంటారు. మరికొన్ని చోట్ల ప్రేమగా మాట్లాడటం కూడా చాలా మొరటుగా ఉంటుంది. దైనందిన జీవితంలో మనం చూస్తున్న ఎన్నో విషయాల మీద రచయిత డాక్టర్ కె ఎల్ వి ప్రసాద్ గారు మంచి చర్చను జ్ఞాపకాల పందిరి రూపంగా మనకు అందిస్తున్నారు వారికి నా ధన్యవాదములు
.
డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
హృదయపూర్వక ధన్యవాదాలు
శ్యామ్ జి.
డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
సంచిక-అంతర్జాల పత్రిక సంపాదకవర్గానికి ఇతర సాంకేతిక నిపుణుల కు హృదయపూర్వక ధన్యవాదాలు.
——డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
హన్మకొండ జిల్లా
D. Umashanker
Namaste Doctor Saab. కత్తి, సైన్యం తోటి ప్రపంచాన్ని జయించలేం కానీ ఒక్క మంచి మాట తో, ఆప్యాయమైన పలకరింపుతొ జయించవచ్చు. ఈ రోజుల్లో ప్రభుత్వ ఉద్యోగులు, పోలీసుల ప్రవర్తన చాలా దురుసుగా అమర్యడకరంగా వుంటోంది. ప్రజా ధనం తోటి బ్రతుకుతూ ప్రజలనే పీడిస్తున్నారు. మీ మాటలు అక్షర సత్యం
డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
ధన్యవాదాలండీ
డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
Namasthe.sir.
Gourava ,maryada sanchika
Bagundi sir.
Bank lo cherina kothalo.nuvvu ane padam
Nenu pelli kani ammayini ,andhra ammayini,avadam,okathanu
Okkosari meeru,okkosari nuvvu anevaru.ibvandi paddanu.maryada kante mundu ammayini kanuka
Kavalani antunnara ani alochinche danni.ma annayya vini class teesikunnatta.(annayya cheppedu tarvatha)
—శ్రీమతి సుజనా పంత్
భీమారం.
డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
అమ్మా ధన్యవాదాలు.
డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
ఇంటినుండే మొదలవ్వాలి, బాల్యం నుండే ఒరవడిగా నేర్పాలి ! అలా లేకనే.. ఈ పరిస్థితులు !
—-కోరాడ నరసింహారావు
విశాఖపట్నం.
డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
ధన్యవాదాలండీ.
sagar
ఇచ్చిపుచ్చుకుంటే మర్యాద పెరిగేదే తప్ప తరిగేది కాదని ఇప్పటికీ చాలామందికి తెలియదు సర్. అందులో వయసును బట్టి మర్యాద ఇవ్వడంపైనే మన సంస్కారం ఆదారపడి ఉంటుంది. ఇక మీ విషయంలో కుక్కకాటుకు చెప్పుదెబ్బలా మంచి వార్నింగ్ ఇచ్చారు ఆ మహానుభావుడికి. అతని కంటే అతనిక్రింద ఉద్యోగి మర్యాదస్తుడిలా ఉన్నాడనిపిస్తుంది. మంచి వ్యాసం అందించినందుకు మీకు ధన్యవాదములు సర్
డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
సాగర్
కృతజ్ఞతలు.
డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
Good morning Prasad .very good story. Give respect and take respect to be taught to to every person from the beginning of their life parents and teachers .
Prof.Rama Krishna murthy
U S A.
డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
Thank you somuch sir.
Bhujanga rao
జ్ఞాపకాల పందిరి 125.(అ)మర్యాద రామన్నలు..!చక్కని సందేశం సర్.మర్యాద అనేది కుటుంబం,బంధువులు,స్నేహితుల మీద ఆధారపడి ఉంటుంది.మర్యాదతో పాటు సభ్యత సంస్కారం చిన్నప్పటినుండి అలవాటు కావాలి,ఇది తల్లిదండ్రులు బాధ్యతగా గుర్తించాలి. డాక్టర్ గారి అనుభవాలు చాలా గొప్పగా ఉన్నాయి.మంచి విషయాలు అందిస్తున్న మీకు ధన్యవాదములు సర్.
డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
కృతజ్ఞతలు
భుజంగరావు గారూ.
డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
Good morning sir
chala bagundi maryada samskaram gurinchi nenu maryada anedi nerchukundi ma parents daggaranunchi ani garvanga cheppagalanu thank sir meru matlade sambodana chala baguntundi sir chinnavarini kuda that’s why i respect you a lot sir 
—pramod.kusuma
Hyderabad.
డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
Thank you very much
Pramod.
Rajendra Prasad
As usual, your introductory wording about the subject is very impressive. For years together the attitude of the service provider either government or private towards a customer is not at all friendly and courteous in India. It’s because they are of the wrong understanding the customer depends on them forgetting the fact they are dependant on customer
– Rajendra Prasad
డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
Thank you
Prasad garu.
డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
జీవితంలో ఎవరు ఏ స్థాయిలో ఉన్న వారు కోరుకునేది కనీస మర్యాద అండీ.ఎదుటి వ్యక్తిని కించపరిచి మాట్లాడే వారికి తిరిగి అదే ఎదురౌతుందని ఏ మాత్రం స్పృహ ఉన్నా వారు ఇలా ప్రవర్తించరు.నిజానికి మన క్రింద పనిచేసే వారితో మర్యాదగా ఉండడం అనేది మన గౌరవాన్ని మరింత పెంచుతుంది మీరన్నట్టు.కొందరికి వారు ఏ స్థాయి ఉద్యోగం లో ఉన్నా వారి కుటుంబ నేపథ్యం,వ్యక్తిత్వ లోపం వల్ల తరచూ ఎదుటి వారిని అవమానిస్తూ చివరకు వారే అవమానాల పాలు అవుతారు సరైన వ్యక్తి ఎదురైన నాడు.మంచి మర్యాద పూర్వక అంశాన్ని ప్రస్తావించారు సర్.చివరిగా నాయిన గారి మాటలు అక్షర సత్యాలు అండీ
——నాగజ్యోతి శేఖర్
కాకినాడ.
డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
అమ్మా
మీ సహృదయ స్పందనకు ధన్యవాదాలు.
పుట్టి. నాగలక్ష్మి
మర్యాద, మన్ననలు బాల్యం నుండి తల్లిదండ్రులు, ఇతర పెద్దలు నేర్పించాలి.అలా నేర్వని పక్షంలో సమాజాన్ని పరిశీలించి నేర్చుకోవాలి.
కొందరు ఉద్యోగుల ప్రవర్తన మర్యాద కరంగా ఉండదు. అపుడు మనమే నేర్పించాలి.. చాలా బాగా వ్రాశారు.. సార్,. అభినందనలు మీకు…
డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
ధన్యవాదాలండీ.
డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
125 వసంచిక మర్యాద గురించికదా.!
నువ్వు అని సంబోధించటం ఈప్రాంతంలో అమర్యాదకాదు.అయ్య నీబాంచెను అనేరోజుల్లోకూడా నువ్వు తప్పు మాట అనుకోలేదు నీ బాంచెననే అన్నడుగాని మీ బాంచెను కాదు.
కొన్ని కొన్నిపదాల వాడకం కొన్ని ప్రాంతాల్లో సరైనదైతే అదే కొన్ని ప్రాంతాల్లో తప్పవు
తూంది.
సంబోధనలు ఒక్కోసారి చికాకు తెప్పిస్తాయి. ఒకాయన అన్నట్టు
మీ నాయన పేరేమిటి అని అడగటానికి మీ అమ్మ మొగని పేరేమిటి అని అడగటానికీ చాలా తేడావున్నదిగదా! భర్త మహాను భావులు కొందరు ఏయ్ మనిషీ అని భార్యలను పిలవటం మాబంధువుల్లో చూసిన. అవతలివారిని మనిషీ అని పిలిస్తే తను మనిషి కాదన్నట్టే కదమరి
( ఆ మాటంటే తిట్లదండకం అందుకుంటరు)
రైల్వే స్టేషన్ల లో బస్ స్టేషన్లలో రైళ్ళ,బస్సుల ఖురించి ఎన్ క్వైరీ చేయటం అదేదో రైల్వే లేదా ఆర్టిసి ఉద్యోగుల ఐనట్టు అడుగుతుంటరు.విషయం తెలిసాతే చెప్పిన తరువాత కనీస రెస్పాన్స్ కూడా వుండదు.
బస్సుల్లో రైళ్ళల్లో వార్తాపత్రిక అడిగి తీసుకోవటం పెద్ద ప్రహసనం. మనదగ్గర పత్రిక తీసుకున్న పెద్దాయన తను తీసుకుని ఒక్కొక్క పేజీ ఒక్కొక్కరికి ఇచ్చేస్తడు.మనం మళ్ళీ వాండ్లందరిదగ్గరికిపోయి కలెక్ట్ చేసుకోవలసి వస్తది.ఇదికూడా మర్యాదలొవభాగమే కదా.
దీని మీద మీవంటి కథకులు హాస్యంగా కథలు రాయవచ్చు.
ఇప్పటికింతే ఇదివరకే ఎక్కువైనట్టున్నది
—నాగిల్ల రామశాస్త్రి
హన్మకొండ.
డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
ధన్యవాదాలండీ
శాస్త్రి గారు.
డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
జ్ఞాపకాల పందిరి 125 లో చక్కటి అంశాన్ని ఎన్నుకున్నారు. పిల్లలకు మర్యాద లక్షణాలు నేర్పించ వలసిన బాధ్యత తల్లిదండ్రులదే. తల్లిదండ్రులు ఇంట్లో వాడే మాటల ప్రభావం పిల్లలపై తప్పక ఉంటుంది మీరు చెప్పినట్టుగా. పిల్లలను సంస్కారవంతులుగా తీర్చిదిద్ది సమాజానికి అందించడంలో తల్లిదండ్రులు, గురువులు, పెద్దలదే బాధ్యత. అభినందనలు.
–జి శ్రీనివాసాచారి
కాజీపేట.
డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
ధన్యవాదాలండీ
చారిగారు.
డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
Police dept is more worse than all depts.
—Dr.B M S SHANKAR LAL
HYDERABAD.
డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
Thank you brother.
డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
వర్తమాన వాస్తవికత సార్
మర్యాద మంచితనం అంటే నవ్వే రోజులలో బతుకుతున్నాం సార్
—కవి రాజు
గుంటూరు .
డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
ధన్యవాదాలండీ.