జ్ఞాపకాల పందిరి-23 Gnapakala Pandiri 23 | సంచిక - తెలుగు సాహిత్య వేదిక

జ్ఞాపకాల పందిరి-23

“కొన్ని అనుభవాలు, కొందరి జీవితాలకు జ్ఞాన మార్గాలు కావచ్చు. జీవనశైలిని సరిదిద్దుకునే వినూత్న పోకడలు కావచ్చు. అందుకే, అందరి అనుభవాల జ్ఞాపకాలూ, అందరికి అవసరమే…!!”అంటూ తమ జ్ఞాపకాల పందిరి క్రింద విహరింపజేస్తున్నారు డా. కె. ఎల్. వి. ప్రసాద్.

నన్ను పెళ్లి చేసుకోరూ..!!

చిన్నప్పటి సినిమా పాట ఒకటి ఎప్పటికీ గుర్తుకొస్తుంటుంది. అది విద్యావంతులైన వారు అందరికీ అన్వయిస్తుంది. కనుక అందరూ ఆ పాట వినగానే, ఆలోచనలు కొన్ని సంవత్సరాలు వెనక్కి వెళ్లిపోతాయి. మధుర స్మృతులైతే కాసేపు ఆనందించేదిగా ఉంటాయి, లేదంటే ఒకసారి బాధపడతాము, ఎందుకు గుర్తు తెచ్చుకున్నామా అని చింతిస్తాము. ఇంతకీ.. ఆ పాట ఏదో చెప్పలేదు కదూ.. చెప్పాలి, చెప్పకపోతే ముందు రాబోయే కథకు అర్థం ఉండదు! అందుకే చెప్పక తప్పదు.

“భలే.. భలే.. మంచిరోజులులే,
మళ్ళీ.. మళ్ళీ.. ఇక రావులే..
స్టూడెంట్ లైఫే సౌఖ్యములే..
చీకూ.. చింత కు దూరములే..!’’

ఎంత బాగా రాసాడు ఈ సినిమా కవి? నిజంగా ఆ రోజులు ఎంత గొప్పవి, ఎంత స్వేచ్ఛ.. ఎన్ని సరదాలు.. ఎన్ని అల్లరి పనులు! గుర్తు తెచ్చుకుంటే, అదో ఆనందం. అదో గొప్ప అనుభూతి! ఎన్ని అనుభవాలు, ఎన్నెన్ని వింత ఆలోచనలు! ఎంత గొప్ప కాలం అది!

పదో తరగతి వరకూ పల్లెటూరులోనో, తాలూకా స్థాయిలోనే పని జరిగిపోతుంది. ఇంటర్మీడియెట్ అనేటప్పటికీ తాలూకా/జిల్లా స్థాయి కళాశాలలతో సరిపెట్టేసుకోవచ్చు. వృత్తి విద్యా కోర్సుల విషయం వచ్చేసరికి రాష్ట్ర రాజదానిలోనో, ప్రధాన పట్నంలోనో ఇలాంటి కళాశాలలు ఉంటాయి.

నగరాల్లో-పట్టణాల్లో చిన్నప్పటినుండి పెరిగి అక్కడే చదువుకున్నవాళ్ళకి పెద్ద ఇబ్బందులు వుండవు గానీ, పల్లె వాతావరణం నేపథ్యంగా వచ్చిన విద్యార్థులకు కొంచెం ఇబ్బందిగానే ఉంటుంది. ఈ మిశ్రమ జీవన శైలి, కొందరిని ఇరకాటంలో పడేస్తుంది. భాష ఒకటి పెద్ద అడ్డుగోడగా నిలుస్తుంది.

ఆడపిల్లలు గానీ, మగపిల్లలు గానీ ఒకరితో ఒకరు మాట్లాడడానికి సిగ్గుపడడమో, బెరుకుగా ఉండడమో చేస్తారు. అంతమాత్రమే కాదు కొందరు ఆడపిల్లల వెంట పడతారు. మూగ జీవులుగా వుండేవాళ్ళు కొందరైతే, మానసికంగా కృంగిపోయేవాళ్లు కొందరు. ప్రేమలో పడేవాళ్ళు కొందరూ, ప్రేమ అనుకుని మోసపోయేవాళ్లు కొందరు! ఇలా రకరకాల కొత్త అంశాలు చేరి చదువును అశ్రద్ధ చేసినవాళ్ళూ వున్నారు. అందుకనే ఆ రోజులు మంచికైనా చెడ్డకైనా గుర్తుకు వస్తే, సంఘటనలు గుర్తుకు వస్తే మనసు అదోలా అయిపోతుంది. ఇక రాజకీయాలతో ముడి పెట్టుకున్న వాళ్ళు, వాళ్ళ జీవితం మరో పార్శ్వం. రాజకీయాల్లో తిరిగి ఆ పైన ఉన్నత స్థానాలను అధిష్టించిన వారూ వున్నారు, భ్రష్టుపట్టిపోయినవాళ్ళూ వున్నారు, ప్రాణాలను కోల్పోయినవాళ్ళూ వున్నారు. ఇలా కాలేజీ జీవితం ప్రతి ఒక్కరిమీద ఏదో ఒక ముద్ర వేస్తుంది. ఒకప్పుడు కాలేజీ జీవితం తర్వాత, కలుసుకునే అవకాశాలు బహు తక్కువగా ఉండేవి. ఉద్యోగ రీత్యానో, వ్యాపార రీత్యానో, ఎక్కడెక్కడో స్థిరనివాసం ఏర్పరచుకున్నవాళ్ళు కలవడం అంటూ జరిగేది కాదు. మహా అయితే ఉత్తరాలు, ట్రంకాల్‌లు మిత్రులను కలుపుతుండేవి. కానీ ఇప్పటి పరిస్థితులు వేరు. ప్రపంచంలో ఎక్కడవున్నా, ఒకరినొకరు చూసుకుంటూ రోజూ పైసా ఖర్చు లేకుండా మాట్లాడుకునే పరిస్థితులు వచ్చేసాయి. పాత విద్యార్థులంతా ‘స్టూడెంట్ అల్యూమిని’గా ఏర్పడి, ‘గెట్ టు గెదర్’ లు ఏర్పాటు చేసుకునే సంస్కృతీ, వెసులుబాటూ వచ్చేసింది.

ఇంత ఉపోద్ఘాతం వెనుక నా అనుభవాలను కూడా చెప్పాలన్న ఉబలాటమే ఈ చిరు వ్యాసానికి ప్రేరణ. నా అనుభవం చెప్పకుండా ఎన్ని ఉదంతాలు చెప్పినా కావాలని కథలు అల్లినట్టుగానే ఉంటుంది. అందుచేత నా అనుభవం ఈ వ్యాసానికి నిండుదనం తప్పక ఇస్తుందన్నది నా ప్రగాఢ విశ్వాసం.

అవి నేను బి.డి.ఎస్. చదూతున్న రోజులు. సహాధ్యాయులైన ఆడపిల్లలతో సైతం అంత చనువు ఏర్పడని కాలం. ఈ నేపథ్యంలో జూనియర్లు సీనియర్లతో చనువుగా వుండే అవకాశం లేదు. అయితే మా ప్రొస్తోడాంటిక్స్ ప్రొఫెసర్ బి. శ్రీరామమూర్తి గారి ప్రోత్సాహంతో, మార్గదర్శనంతో నాగార్జున సాగర్ పిక్నిక్ ప్రోగ్రామ్ వేసాం. ఆయన ఇలాంటి కార్యక్రమాలకు మంచి ప్రోత్సాహం ఇచ్చేవారు. ముఖ్యంగా సాంస్కృతిక కార్యక్రమాలు డెంటల్ వింగ్ (తర్వాత డెంటల్ కాలేజీ అయింది)లో జరపడానికి ఆయన అత్యుత్సాహం చూపించేవారు. మెడికల్ ఎగ్జిబిషన్ ఉస్మానియా మెడికల్ కాలేజీలో జరిగినప్పుడల్లా, దంత వైద్య విభాగం పక్షాన డా. శ్రీరామమూర్తి గారి మార్గదర్శనంలోనే జరిగేవి. ఉస్మానియా మెడికల్ కళాశాల స్టూడెంట్ బస్ ఉండేది. ఖాన్ అనే డ్రైవర్ ఆ బస్సు నడిపేవాడు. అతనిది అంతా నవాబు దర్జా! అతనిని ‘ఖాన్ సాబ్’ అని మాత్రమే పిలవాలి. అతనికి నచ్చనిది ఎవరు చెప్పినా వినేవాడు కాదు.

అతను కాలేజీ బస్సుతో సాగర్ రావడానికి ఒప్పుకున్నాడు. ఈ విహార యాత్రకు స్టూడెంట్స్ అందరూ రాకపోయినా, మొత్తం మీద సీనియర్లు – జూనియర్లు చాలా మంది వచ్చారు. అందులో మగపిల్లలూ -ఆడపిల్లలూ కూడా వున్నారు. అసలు చాలామంది ఆడపిల్లలు ఉన్నందుకే చాలా మంది మగ పిల్లలు కూడా వచ్చారు. అప్పటికే చాలామంది స్నేహితులైన జంటలు వున్నాయి. వాళ్ళు తప్పక ఇలాంటి కార్యక్రమాలు మిస్ కారు.

నిజానికి, నేను ఆ ప్రయాణానికి, తదితర ఖర్చులకు, అవసరమైన డబ్బు ఖర్చు పెట్టే స్థితిలో లేను. నాకు ప్రభుత్వ పక్షాన స్కాలర్‌షిప్ వచ్చేది. కానీ, అది మెస్ బిల్‌కు, చిన్న చిన్న అవసరాలకు సరిపోతుండేది. అప్పుడప్పుడు నాగార్జున సాగర్‌లో పనిచేస్తున్న పెద్దక్క స్వర్గీయ కానేటి మహానీయమ్మ నాకు పాకెట్ మనీ పంపుతుండేది. అలా నేను ఈ విహార యాత్రకు ప్లాన్ చేసుకోగలిగాను. పైగా నా సీనియర్లు డా. వాసిరెడ్డి కిశోర్ కుమార్ (అమెరికాలో సెటిల్ అయ్యాడు), డా. రామ చంద్రారెడ్డి (గోవాలో రోడ్డు ప్రమాదంలో చనిపోయాడు), డా. పార్థసారథి (ఏలూరులో సెటిల్ అయ్యాడు), డా. చింగ్ చాంగ్ (విజయవాడలో సెటిల్ అయ్యాడు), నా సహాధ్యాయి డా. పాలేశ్వరన్ రాజా (మలేషియా) వంటి వారి అధిక ప్రోత్సాహంతో నేను కూడా సిద్ధపడ్డాను. అప్పటికి ఆడపిల్లలతో సహా అందరితో స్వేచ్ఛగా మాట్లాడే పరిస్థితి రాలేదు. కొంత ఈ స్నేహాలకు దూరంగానే ఉండేవాడిని. రచనా వ్యాసంగం మాత్రం కాస్త చురుగ్గానే సాగుతుండేది. ఆ ప్రవృత్తి నన్ను చాలామందికి ఇష్టుడిని చేసింది. అసలు చదువుతో పాటు,ఇతర అంశాలలో ఆసక్తి చూపించే వారిపై, ముఖ్యంగా సాహిత్యం, సంగీతం, క్రీడలు… ఆసక్తి వున్న వారిపై ప్రత్యేక గౌరవం చూపించేవారు. ఇక చదువులో చురుగ్గా ఉండేవారి విషయం ప్రత్యేకంగా చెప్పనవసరం లేదు. వాళ్లకి ప్రత్యేక గౌరవం లభించేది.

అనుకున్న రోజు రానే వచ్చింది. ఉదయం బస్సు ఉస్మానియా మెడికల్ కళాశాల ప్రధాన ప్రవేశ ద్వారం వద్ద పార్క్ చేయబడి వుంది. ఒక్కొక్కరే వచ్చి బస్సులో తమకు అనుకూలమైన సీటు ఆక్రమించుకుంటున్నారు. కొందరు కర్చీఫ్‌లు వేసి తమకు ఇష్టమైన వారికోసం సీట్లు పెట్టారు. నేను వెళ్లేసరికి ఇంచుమించు బస్సు అంతా నిండిపోయింది. పాటలు పాడేవాళ్లూ, కాస్త సందడి చేసేవాళ్ళూ వెనుక సీట్లలో సర్దుకున్నారు. మధ్యలో అక్కడక్కడా ఖాళీలున్నాయి. కానీ ఆ ధ్వని కాలుష్యం నేను భరించలేను!

అందుకే మరో ప్రత్యామ్నాయం కోసం నా కళ్ళు వెతికాయి. నా అదృష్టం కొద్దీ డ్రైవర్‌కు ఎడం పక్క డోర్ దగ్గర మొదటి సీట్లో ఒక ఖాళీ కనిపించింది. ఇద్దరు కూర్చునే సీట్ అది. కిటికీ వైపు సీట్లో ఒక అమ్మాయి కూర్చొని వుంది. జూనియర్ అనుకుంటాను, అప్పటివరకూ ఆ అమ్మాయిని చూడలేదు. ‘ఇంకా ఎవరైనా ఉన్నారా?’ అన్నట్టు సైగ చేసాను. ఖాళీగానే వున్నట్టు, పక్కకు ఒత్తిగిల్లి జరిగింది. నా దగ్గర వున్న చిన్ని బేగ్ కాళ్ళ దగ్గర పెట్టుకుని, జాగ్రత్తగా ఆ అమ్మాయికి ఏమాత్రం తగలకుండా సర్దుకుని కూర్చుని బ్రతుకు జీవుడా! అనుకున్నాను. అది అమ్మాయి పక్క సీటు దొరికినందుకు కాదు, అల్లరికి దూరంగా, ముందు సీటులో చోటు దక్కినందుకు.

చిత్రం: అక్బర్

అమ్మాయి పెద్ద అందంగా లేకపోయినా, ఆకర్షణీయంగా వుంది. ఏదో ఉన్నత కుటుంబం నుండి వచ్చినట్టు కనిపిస్తోంది, ఆమె కట్టూ బొట్టూ వగైరాను బట్టి. నాకు అయితే ముందుకీ, లేదంటే డ్రైవర్ వైపు, అప్పుడప్పుడూ వెనక్కి తిరిగి మిగతా వారిని చూడ్డం తప్ప మరేమీ చేయబుద్ది కావడం లేదు. ఆ అమ్మాయి ఏమి చేస్తుందో నేను గమనించడం లేదు. బస్సు బయలుదేరి చాలా సేపు అయింది. వెనుక రకరకాల పాటలు మొదలు అయ్యాయి. అరుపులు, కేకలు, అల్లరి స్థాయి ఊపు అందుకుంది. కొందరు ఎప్పుడూ నిద్రపోనట్టు, కునకడం మొదలు పెట్టారు. మరికొందరు ముచ్చట్లలో మునిగిపోయారు. ప్రొఫెసర్లు ఈ కలగూరగంప సాంస్కృతిక జల్లులో ఆనందంగా తడిసిపోతున్నారు. నా చూపు ముందు రోడ్డువైపు వుంది. ఈ లోపు అనుకోని రీతిలో నా ఒడిలో ఏదో బరువు వున్న ఫీలింగ్ కలిగి పక్కకు చూసాను. ఆశ్చర్యమూ, భయమూ కలిగాయి. నా వంక ఎవరైనా చూస్తున్నారేమో అని వెనక్కి తిరిగి చూసాను. అదృష్టవశాత్తు, ఎవరి గొడవల్లో వాళ్ళు వున్నారు. నాకు కొద్దిగా వణుకు కూడా మొదలయింది. ఆ అమ్మాయి క్రమంగా నా ఒళ్లోకి వొరిగిపోతుంది. ఏమంటే ఏమౌతుందో అన్న శంక! ఆమె మంచి నిద్రలో వుంది. నిశ్చింతగా అమ్మ ఒడిలో నిద్రపోతున్నంత హాయిగా నిద్రపోతోంది. నేను ఏమీ చేసే స్థితిలో లేను. నా భయం నాది! ఎవరన్నా చూస్తున్నారేమో, మా ఇద్దరికీ ముందునుంచే పరిచయం ఉందేమో అనుకుంటారన్నది నా భయం!! మెడనొప్పి పుట్టేలా అస్తమానం అటూ ఇటూ చూడడమే. బస్సు మల్లేపల్లికి చేరేముందు ఉలిక్కిపడి లేచింది ఆ అమ్మాయి. ఆమె కూడా కొంత టెన్షన్ ఫీల్ అయినట్టు ఆమె ముఖ కవళికలు చెడుతున్నాయి. “సారీ.. అండీ!” అని ఓ డజను సార్లు చెప్పి ఉంటుంది.

అయితే ఇతర మిత్రులు మా వ్యవహారం చూశారేమో అన్న ఆందోళన ఆమెలో ఏమాత్రం కనిపించలేదు. అడపా దడపా ఏవో కబుర్లు చెబుతోంది. మాటల్లో ఆమె పేరు ‘గీత’ (పేరు మార్చడం జరిగింది) అని తెలిసింది. నా గురించి కూడా కొంత సమాచారం తెలుసుకుంది. మెల్లగా మాటల్లో పడ్డాం, ఈ లోగా మల్లేపల్లి వచ్చింది. అక్కడకాసేపు ఆగి టీ, స్నాక్స్ ముగించాం. బస్సు బయలుదేరి గంట సమయంలో హిల్ కాలనీకి చేరుకున్నాం. అక్కడ అప్పుడు ‘విజయ విహార్’ గెస్ట్ హౌస్ ఫేమస్. అక్కడ దిగి ఫ్రెష్ అయి నాగార్జున సాగర్ చూడ్డానికి వెళ్లాం. గీత నన్ను విడిచి పెట్టలేదు. నేను ఎటు వెళితే అటు వచ్చేది. కేవలం ఆమె గురించి నేను ఫ్రెండ్స్‌ను వదలి గీతకు కంపెనీ ఇచ్చేవాడిని. అప్పటికే గూఢచారుల్లాంటి నా మిత్రులు మా ఇద్దరి గురించి గుసగుసలు మొదలుపెట్టారు. అలా అక్కడ గడిపిన కాలం చాలా బాగా గడిచిపోయింది. తిరుగు ప్రయాణంలో గీత మరింత దగ్గరయింది. కాలేజీలో, గ్రంథాలయంలో కలిసేది. వైవా పరీక్షలప్పుడు నాకు తినడానికి ఏదో ఒకటి తెచ్చేది.

నాకు తెలీకుండానే ఆమె నాగురించి చాలా ఆశలు పెంచుకుంది. నేను అది అంతగా గమనించలేదు, కానీ.. ఒక రోజున లైబ్రరీలో తన మనసులోని మాట చెప్పేసింది. అదురు బెదురూ ఏమాత్రం లేకుండా.

“నన్నుపెళ్లి చేసుకోరూ..!” అంది.

చిత్రం: మాధవ్

నాకు, ఏమి చెప్పాలో అసలు అర్థం కాలేదు. అసలు ముందు నా మనస్సులో అలాంటి భావన లేదు ఆమె పట్ల. పైగా సామాజిక పరంగా ప్రజల దృష్టిలో ఆమె నాకంటే ఉన్నత కులస్థురాలు. వాళ్ళ నాన్న ఒక మెడికల్ కాలేజీలో ప్రొఫెసర్, అందమైన చెల్లెలు, చదువుకుంటున్న తమ్ముడు. ఆర్థికపరంగా చాలా ఉన్నత స్థాయిలో వున్నవాళ్లు. పైగా రాజకీయంగా, కాంగ్రెస్ పార్టీలో మంచి పరపతి వున్నవాళ్ళూనూ. ఈ నేపథ్యంలో నా వల్ల, తనకే నష్టం ఎక్కువ అని చెప్పాను. అయినా ఆమె సాహసం చేయడానికే సిద్దపడింది. చాలా వారించాను, నచ్చచెప్పాను, మొండి పట్టు పట్టింది, నన్ను తనకు వచ్చిన రీతిలో శాపనార్ధాలు కూడా పెట్టింది. నిజానికి ఆమె ముందు నేనే ఓడిపోయాను.

ఈలోగా నా హౌస్ సర్జన్సీ పూర్తికావడం, నాకు సింగరేణీ కాలరీస్ హాస్పిటల్‌లో బెల్లంపల్లిలో (ఆచార్య పి.రామచంద్రారెడ్డి గారి ఆశీస్సులతో) ఉద్యోగం రావడం, ఆరునెలల తర్వాత ఆంధ్రప్రదేశ్ సర్వీస్ కమీషన్ ద్వారా మహబుబాబాద్ ఆసుపత్రిలో ఉద్యోగం రావడం జరిగి పోయాయి. చాలాకాలం వరకూ గీత విషయాలు నా దృష్టికి రాలేదు. గీత ఒక డాక్టరును పెళ్లి చేసుకుని ఇతర రాష్ట్రంలో సెటిల్ అయిందనీ, బామ్మ కూడా అయిందనీ ఈమధ్యనే తెలిసింది. గీత దృష్టిలోనూ, పాఠకుల దృష్టిలోనూ నేను చెడ్డవాడిగా కనిపించవచ్చు, అయినా ఆమె భవిష్యత్తును, కుటుంబ గౌరవాన్నీ దృష్టిలో ఉంచుకుని నేను మంచి పనే చేశానని నామటుకు నాకు ఇప్పటికీ అనిపిస్తుంది.

ప్రేమ కథలు అన్నీపెళ్లి వరకూ కొనసాగేవేమో..!!

(మళ్ళీ కలుద్దాం)

డా. ప్రసాద్ కె. ఎల్. వి.

వృత్తిరీత్యా వైద్యులు, ప్రవృత్తి రీత్యా రచయిత అయిన డా. కె.ఎల్.వి. ప్రసాద్ పుట్టింది, పెరిగింది తూర్పు గోదావరి జిల్లా దిండి గ్రామం. హైస్కూలు విద్య పాక్షికంగా అప్పటి తాలూకా కేంద్రం రాజోలులో. తదుపరి విద్య నాగార్జున సాగర్ (హిల్ కాలనీ), హైద్రాబాదులలో. వారి అన్నయ్య కె.కె.మీనన్ స్వయంగా నవలా/కథా రచయిత కావడం వల్ల, చిన్న వయస్సులోనే పెద్ద పెద్ద రచయితల సాహిత్యం చదువుకున్నారు. ఇంటర్మీడియట్ నుండే కవితలు రాయడం మొదలుపెట్టారు. 1975 నుండి వ్యాసాలు రాస్తున్నారు. 1983 నుండి కథలు రాస్తున్నారు. ఉద్యోగ రీత్యా హన్మకొండలో స్థిరపడ్డారు. వరంగల్ “సహృదయ సాహిత్య సాంస్కృతిక సంస్థ”కు వరుసగా 15 సంవత్సరాలు అధ్యక్షుడిగా ఉన్నారు. 2011లో కరీంనగర్ జిల్లా ఆసుపత్రిలో సివిల్ సర్జన్‌గా రిటైర్ అయ్యారు. “కె ఎల్వీ కథలు”, “అస్త్రం”, “హగ్ మీ క్విక్”, “విషాద మహనీయం” (స్మృతి గాథ) వంటి పుస్తకాలను వెలువరించారు.

Tags: Column Dr. K. L. V. Prasad Feature Gnapakala Pandiri Sanchika telugu magazine telugu online magazine telugu online magazines telugu sahityam telugu web magazine telugu-online-magazine telugu-webs-magazine కాలమ్జ్ఞాపకాల పందిరి డా. కె.ఎల్.వి. ప్రసాద్ఫీచర్సంచిక

1

Sagar
September 13, 2020 at 8:16 am
అది వయసురీత్యా ఆమె ఆకర్షణ సర్ .మీరు ఆకర్షణకు లోను కాకుండా ఇద్దరి భవిష్యత్తు ను దృష్టిలో ఉంచుకుని నిరాకరించడం ఎంతో మేలు చేసింది ఇద్దరికీ. మంచి అనుభవాలు పంచినందుకు మీకు ధన్యవాదములు

Reply
1. 1.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 13, 2020 at 8:59 am
  సాగర్
  మీ స్పందన బాగుంది.
  కృతజ్నతలు
  
  Reply
2

Challa jayapal Reddy
September 13, 2020 at 8:24 am
Super love story…..

Reply
1. 2.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 13, 2020 at 8:58 am
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
3

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 13, 2020 at 8:56 am
ఈ వారం మీ ఙాపకాలపందిరి బాగుంది సార్. వాస్తవానికి కాలేజీ అనుభవాలు జీవితాంతం వెంటాడుతూనే ఉంటాయి. అందులో మధురమైనవి, చేదుఙాపకాలు మిళితమై ఉంటాయి. మీరు చాలా మంచిపని చేసారని ఖచ్చితంగా చెప్పవచ్చు. ఆవిడ బామ్మగా, మీరూ తాతగా సంతోషంగా గడుపుతున్నారు కదా!👌🙏
_____,డా.విద్యాదేవి.
.హనంకొండ.

Reply
1. 3.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 13, 2020 at 8:57 am
  అమ్మా
  మీ స్పందన కు .
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
2. 3.2
  
  డి.వి.శేషాచార్య
  September 13, 2020 at 11:11 am
  మీరెంత క్రమశిక్షణ తో మీ జీవితాన్ని మలచుకున్నారో ఈ సంఘటన తెలియజేస్తోంది. జీవితాన్ని రంగుటద్దాల్లోంచి కాకుండా వాస్తవం గా చూడటం మీ గొప్పతనం.
  డి వి శేషాచార్య
  
  Reply
  1. 3.2.1
    
    డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
    September 13, 2020 at 11:42 am
    మిత్రమా
    మీ స్పందన కు
    ధన్యవాదాలండీ
    
    Reply
4

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 13, 2020 at 9:02 am
Gd Mng doctor garu. What has to happen will happen. It’s destiny. However, there’s a saying “marriages are made in heaven”.

____సూర్య నారాయణ రావు
హైదారాబాద్

Reply
1. 4.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 13, 2020 at 9:03 am
  సర్
  మీ స్పందన కు
  ధన్యవాదాలండీ .
  
  Reply
5

గుండెబోయిన శ్రీనివాస్
September 13, 2020 at 10:10 am
మీ ప్రేమ కథ ఆసక్తికరంగా చదివించింది సార్.

Reply
1. 5.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 13, 2020 at 11:43 am
  శ్రీనివాస్
  మీ స్పందన కు
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
6

డా॥బండారి సుజాత
September 13, 2020 at 11:26 am
ఆనాటి రోజుల్లో మీరు చేసిందే మంచి పని .ఒకకవేళ ఆమె చెప్పినట్లు చేస్తే మానసికంగా బాధపడవలసి వచ్చేది . ఒక మంచి జీవితానికి
అలవాటు పడినవాళ్ళుకష్టాలను ఎదుర్కోలేరు.
అమ్మాయి మీ ఒడిలో పడుకున్నతీరు అమ్మ ఒడిగా
చెప్పిన
మీ సంస్కారం నేటి యువతకు ఆదర్శం ..

Reply
1. 6.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 13, 2020 at 12:23 pm
  సుజాత గారూ
  మీ స్పందన కు
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
7

Sambasivarao Thota
September 13, 2020 at 11:52 am
Mee prema katha Baagundandi ..

Reply
1. 7.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 13, 2020 at 2:20 pm
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
8

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 13, 2020 at 12:22 pm
నమస్కారం..కళాశాల చదువుల్లో జరిగే ఆకర్షణ మీ జీవితంలో ఉన్నా..నేపథ్యం,లక్ష్యం వల్ల గీత’దాటలేకపోయారు.
___డా.మల్లికార్జున్
హనంకొండ

Reply
1. 8.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 13, 2020 at 12:24 pm
  మల్లిఖార్జున్ గారు
  మీ స్పందన కు
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
9

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 13, 2020 at 12:29 pm
కళాశాలల్లొముఖ్యంగా వైద్యకళాశాలల్లొ యువతీ యువకుల మనస్తత్వాన్ని చక్కగా చెప్పినారు మీరు .అవకాశం దొరుకుతే చన్నుకు పొదామనుకునే వారే ఎక్కువ ఇప్పుడు .స్వీయ నియంత్రణనొ నిగ్రహమొ ఉండటం అరుదు .పారదర్శకంగా అల్లుతున్న మీ జ్ఞాపకాలపందిరి ఈ ఎపిసొడ్ బాగుంది సర్
—-నాగిళ్ళ రామ శాస్త్రి
హనంకొండ.

Reply
1. 9.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 13, 2020 at 12:29 pm
  శాస్త్రి గారూ
  మీ స్పందన కు
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
10

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 13, 2020 at 12:42 pm
Chala bavundi!
____మోహన్ రావు
హనంకొండ

Reply
1. 10.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 13, 2020 at 12:43 pm
  ధన్యవాదాలు
  
  Reply
11

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 13, 2020 at 2:19 pm
నన్ను ప్రేమించరూ అనే మీ రచన బాగుంది సార్, చదువుకునే రోజుల్లో ఈ ప్రేమలో దోమలూ మనం చూస్తూనే ఉన్నాము, నేటి రోజుల్లో అవి సర్వ సాధారణంగా పరిగణింపబడుతున్నాయి, ఈ బాటలో నడిచిన ఎంతోమంది జీవితాలను పాడుజేసుకునేవాళ్ళూ ఉన్నారు,ఇక రాజకీయాల్లోకి వెళ్లి మొదటికే మోసపోయేవాళ్ళూ ఉన్నారు,మనం కాలేజి కి ఎందుకు వెళ్తున్నామో కూడా కొందరు మరిచిపోయి ప్రవర్తిస్తున్నవారు ఎంతోమంది కనిపిస్తుంటారు, మరికొందరు శ్రద్ధగా చదువుకొని బాగుపడినవారూ ఉన్నారు,
మీ రచనలన్నీ చాలా బాగుంటున్నాయి సార్ నవతరానికి ఆదర్శంగా ఉంటున్నాయి అభినందనలు సార్🌹

_____రావరపు సరస్వతి
హనంకొండ

Reply
1. 11.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 13, 2020 at 2:19 pm
  సరస్వతి గారూ
  మీ స్పందన కు
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
12

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 13, 2020 at 2:23 pm
నీ జ్ఞాపకం బావుంది. కథలు
అన్నీ సుఖాంతం అవ్వాలని నే
అనుకోను. కానీ నీ జ్ఞాపకం ఓ
సుఖాంతం. Heard melodies are sweet, but
Those un heard are sweeter ! అన్నట్లు అది చాలా మంచి నిర్ణయం.
____జి.బి.శర్మ
విశాఖపట్నం

Reply
1. 12.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 13, 2020 at 2:24 pm
  శర్మ
  మీ స్పందన కు
  ధన్యవాదాలు.
  
  Reply
13

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 13, 2020 at 3:17 pm
Heart touching story sir
_______ sekhar baby.D
Kakinada.

Reply
1. 13.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 13, 2020 at 3:18 pm
  Thank you
  Sekhar
  
  Reply
14

చిట్టె మాధవి
September 13, 2020 at 3:37 pm
నన్ను పెండ్లి చేసుకోరూ అని డైరెక్టుగా అడిగారు అంటే ఆవిడ మిమ్మల్ని సిన్సియర్గా ప్రేమించింది కాబట్టే అంత ఉక్రోషంతో మిమ్మల్ని తిట్టేసి ఆమె బాధపడింది..మిమ్మల్ని భాద పెట్టింది…మీరు భవిష్యత్ ఆలోచించి ఆమెకు మంచే చేశారు..అని మీకు అప్పుడు అనిపించొచ్చు…కానీ ఇప్పుడు అనిపించదు…ఎలాంటి హిపోక్రసీ లేకుండా చెప్పాలంటే…చాలా ప్రేమలు పెండ్లి వరకూ వెళ్ళవు సర్.మంచి విషయాన్ని పంచుకున్నారు..గ్రేట్ సర్🙏

Reply
1. 14.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 13, 2020 at 4:27 pm
  మాధవీ
  మీ స్పందన కు
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
15

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 13, 2020 at 4:25 pm
Good afternoon klvgaru meegnapakalapandiri college days n viseshaluchalabaagundi gita laga aage sa pada ka needanamgagivetannivisleshukku meesamskarani handsup

____నాగ లక్ష్మి కామెశ్వరి
విజయవాడ

Reply
1. 15.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 13, 2020 at 4:27 pm
  కామేశ్వరి గారు
  మీ స్పందన కు
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
16

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 13, 2020 at 4:30 pm
ఈ కథ ద్వారా మంచి సందేశం ఇచ్చారు 👌🏻👌🏻👌🏻

___జి.శ్రీనివాసా చారి
ఖాజీపేట

Reply
1. 16.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 13, 2020 at 4:31 pm
  చ్హారి గారు
  మీ స్పందన కు
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
17

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 13, 2020 at 4:34 pm
వయసు చేసే అల్లరి అది.ఏది ఏమైనామనం ఆలోచింనట్టు,అందరు ఆడపిల్లలు ఆలోచించరు.
మీ ఆలోచనా విధానం బాగుంది కాబట్టి, ఈరోజు
ఇలా కాలర్ ఎత్తుకొని ఆ అమ్మాయ ఎక్కడ కనిపించిన chana dare matladavachu. Of course she might have think other way.

_____డి.చంద్ర శేఖర్
హైదారాబాద్

Reply
1. 17.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 13, 2020 at 4:35 pm
  జొగం,
  నీ స్పందన కు
  ధన్యవాదాలు.
  
  Reply
18

Dr. O. Nageswara Rao
September 13, 2020 at 5:13 pm
Very Excited Romantic Gnapakam,
Its never forgetable Romantic real story.
Professional College lo loving girl friend vundi ante Mee college life
” Moodu Puvuulu Aaru yugalu geethalu” ga sagindanammata .
College life Antha ‘ Happy Days ‘
You are not a Dr. Romantic KAVI also.
Any how very sweet memory ,I think everyone has to recollect their College days n enjoy with your Article.
In this corona time, its very needfull for relaxation n moralboost leads to immunity.
Thanks for revealed your own love Story
And ĺ personally appreciating your extraordinary courage to publish this type of Article. I wish you all the best Dr. KLV.

Reply
1. 18.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 13, 2020 at 6:29 pm
  Thank you
  Dr.Rao
  For your good words.
  
  Reply
19

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 13, 2020 at 6:26 pm
నమస్కారం డాక్టర్ గారూ…

బాగుంది మీ ప్రేమ.
నీతికీ నిజాయితీకి అద్దం పట్టింది 🙏
_____బండీ సత్య నారాయణ
విశాఖ పట్నం

Reply
1. 19.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 13, 2020 at 6:30 pm
  Satyanarayana Gary
  Thank you
  For your response.
  
  Reply
20

Sarasi
September 13, 2020 at 7:07 pm
Love affairs తెలియని మన లాంటి వ్యక్తులకు ఇటువంటి అనుభవాలు ఎప్పుటికీ గుర్తుండిపోతాయి.

Reply
1. 20.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 15, 2020 at 9:57 am
  సరసి గారూ
  మీ స్పందన కు
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
21

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 13, 2020 at 7:45 pm
నమస్కారం సార్

ఈ వారం మీ లవ్ స్టోరీ చాలా చక్కగా సాగింది. ప్రేమ కథలు అన్నీ పెళ్లి దాకా రావు అనే ముగింపు వ్యాఖ్య కొంతవరకు నిజమే అయినా అందరి విషయంలో అలా జరుగక పోవచ్చు. మొత్తానికి మీ కాలేజ్ డేస్ లో జరిగిన ఈ ప్రేమ కథా వ్యవహారం పాఠకులను ఆకట్టుకుంది. ప్రేమ విషయంలో ఆచితూచి ముందడుగు వేయడం వల్లనే మీరు ఈరోజు ఈ స్థాయిలో ఉండగలిగారు. సమాజం గురించి తెలిసిన వారు కావడంతో అమ్మాయి గీతకు ఉపదేశం చేసి ఆమెలో మార్పు కలిగించేలా చేశారు. కాలేజీ రోజుల్లో జరిగిన పలు సంఘటనలు, మీరు తెలియజేసిన విషయాలు దాదాపుగా ప్రతి విద్యార్థికి ఏదో ఒక సందర్భంలో ఎదురయ్యే ఉంటాయి. మీరు మొదటి నుండి మృధు స్వభావులే.కానీ నిజ జీవితంలో ఎన్నో సంఘటనలు స్వభావానికి విరుద్ధంగా జరగడం యాదృచ్ఛికమే. అయినా ఆయా సందర్భాలలో మీరు తీసుకున్న నిర్ణయాలు మిమ్మల్ని గొప్ప వ్యక్తిగా నిలబెట్టేందుకు తోడు పద్దయనటంలో ఎలాంటి అతిశయోక్తి లేదు. మొత్తానికి ఈవారం కథ,కథనం నన్ను చాలా బాగా ఆకట్టుకున్నది ధన్యవాదాలు.
ఇట్లు
మీ …డా. గడ్డం వెంకన్న💐💐💐💐

Reply
1. 21.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 13, 2020 at 7:48 pm
  డా.వెంకన్న గెడ్డం గారు
  మీ స్పందన కు
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
22

మొహమ్మద్ అఫ్సర వలీషా
September 13, 2020 at 8:09 pm
మనిషికి నిగ్రహం అనేది పెట్టని ఆభరణం .అది మీ దగ్గర మెరిసిపోతున్నది సార్. ఎన్ని అవకాశాలొచ్చినా మీ మనస్సాక్షి మీరు చూపిన దారినే నడిచి సమాజం లో ఒక ఉన్నత మైన వ్యక్తిగా మిమ్మల్ని నిలిపింది.జరిగిన సంఘటనే అయినా మీదైన చక్కని శైలి తో ఉత్కంఠతో హృదయానికి హత్తుకునేలా వ్రాయడం చదివే మా పాఠకుల అదృష్టం. ఆ అమ్మాయి తల్లి ఒడిలో పడుకున్నంత హాయిగా పడుకుంది అనటంలోనే మీ ఉన్నత మైన ఆలోచన మనసు ఎలాంటివో అర్థం అవుతున్నది .చక్కని భావాలు పంచుతూ సమాజానికి స్ఫూర్తిదాయక సందేశాన్నంద చేస్తున్న మీ జ్ఞాపకాల పందిరి భలే పరిమళాలు వెదజల్లుతుంది సార్. మీ ఆసక్తి కరమైన మరో జ్ఞాపకాల పొదరిల్లు కోసం ఎదురు చూస్తూ మీకు నా హృదయపూర్వక శుభాకాంక్షలు శుభాభినందనలు తెలియచేస్తున్నా సార్ 💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐🙏🙏🙏

Reply
1. 22.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 13, 2020 at 10:50 pm
  అమ్మా…
  మీ స్పందన కు
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
23

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 13, 2020 at 10:47 pm
డాక్టర్ గారు…ఈనాటి జ్ఞాపకాల పందిరి ఎంతో బావుంది.కాలేజీ రోజులు నిజంగా చాలా అద్భుతమైన రోజులు అందరి జీవితాల్లోనూ.ఒక రకమబీైన మధ్యస్థ వ్యక్తిత్వంతో కట్టుకులాడే సమయం కూడా అదేనేమో అనిపిస్తుంది.గతానికి,భవితకూ మధ్య అత్యంత చలిత సంవేదనా వర్తమానం.అటు ఉన్నతంగా ఎదిగినా, దిగువకు పడిపోయినా అదో కీలకమైన మలుపు.అయితే మనం అనే వ్యక్తిత్వ ఛాయలు ప్రస్ఫుటంగా చూపగలిగే సందర్భాలు వచ్చినప్పుడు మీలా ధైర్యంగా నిలబడగలిగే వారు అరుదు.అలా నిలబడగలిగే వారికి కాలం ,జీవితం కూడా లొంగి వస్తున్నదని నిరూపితం అయ్యింది.ఎంతో ఒడి దుడుకు లు ఎదుర్కోవాల్సిన సమయంలో సంయమనంతో వ్యవహరించి జీవితంలో గిల్ట్ కి తావు లేని విధంగా ప్రవర్తించిన మీ తీరు ఏ కాలంలోనైనా హర్షణీయం.ఇలాంటి మనో నిబ్బరపు జ్ఞాపకం ఎంతో అవసరమైనది,ఆదర్శనీయమైనది అని మనస్ఫూర్తిగా తోస్తున్నది నాకు.మంచి బాలెన్స్డ్ జ్ఞాపకాన్ని పంచుకున్నారు సర్.ధన్యవాదాలు

^_____ నాగ జ్యోతి శేఖర్
కాకినాడ.

Reply
1. 23.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 13, 2020 at 10:49 pm
  అమ్మా
  మీ స్పందన కు
  ధన్యవాదాల మ్మా .
  
  Reply
24

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 13, 2020 at 10:54 pm
వయసు చేసే గిలిగింత లకు వచ్చిన మాటలు ఆవిడవి. జీవితాన్ని అర్థం చేసుకొని, తీసుకొన్న నిర్ణయం మీది…..💐💐💐💐💐

—–కె.రమేశ్
హనంకొండ

Reply
1. 24.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 13, 2020 at 10:55 pm
  రమేశ్
  నీ స్పందన కు
  ధన్యవాదాలు
  
  Reply
25

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 14, 2020 at 6:15 am
Madhuram anubhuthi.digulu kalpinche anubhavam.bagundi.

—- రావులపాటి సీతారామా రావు
హైదారాబాద్.

Reply
1. 25.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 14, 2020 at 6:15 am
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
26

Dr.Harika
September 14, 2020 at 7:21 am
Relative mafia & society pressures are the biggest dream breakers in India in almost every aspect.
Inspite of having them, If someone can choose to handle the consequences of their own decision, there is nothing wrong in it. But in reality, most of the people fail to face them. There are very few poeple like you sir, who firmly take a stand without being affected by the so called temporary feelings.
Thank you sir for sharing

Reply
1. 26.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 14, 2020 at 8:50 am
  Amma
  Thank you for
  Your good analysis.
  
  Reply
27

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 14, 2020 at 8:42 am
జ్ఞాపకాల పందిరి-23 http://100.26.73.229/gnapakala-pandiri-23/. edugutunna vayasulo, porpaatlu cheyyakunda, Balanced ga pravarthinchadam nijanga abhinandaniyam.

—- పద్మ.పొన్నాడ,
నరసాపురం.

Reply
1. 27.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 14, 2020 at 8:42 am
  పద్మ గారూ,
  మీ స్పందన కు
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
28

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 14, 2020 at 8:48 am
సర్ మన హైద్రాబాద్ భాష లో *జవానీ జవానీ కి ఒక కహానీ అంటారు* ఇది మీ కహానీ అని పించింది.
నాకు మటుకు ఎ కహానీ లేనందుకు మీ మీద కొద్దిగా ఈర్ష్య అనిపించింది.😀😀
నాకు డా.వివేక్ వర్ధన్ రెడ్డి గారు ఆదశ్రప్రాయులు. వారి లాగా సర్జన్ అవ్వాలని కొరిక ఉండెది.
మీకు తెలియంది కాదు సర్జరీ లో సీట్ అంటే కష్టం. కాని సాధించాలని పట్టుదల, సర్జరీ కాకపోయినా పెరియో సీట్ మొదట ప్రయత్నం లో రావటం, నా జవానీకి కహానీ ఏమొ.
నవంబరు 1990 మొదలు అక్టోబర్ 1998 , రెండు డిగ్రీల తో బయట పడ్డాను
—-డా.డి.సత్యనారాయణ
హైదారాబాద్.

Reply
1. 28.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 14, 2020 at 8:48 am
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
29

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 14, 2020 at 9:18 am
మిత్రమా కొన్ని జ్ఞాపకాలు జ్ఞాపకాలు గానే ఉండిపోవాలి. బహిర్గతం కాకూడదని నా అభిప్రాయం👍
—-డా.శంకర్ లాల్
హైదారాబాద్.

Reply
1. 29.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 14, 2020 at 9:19 am
  ధన్యవాదాలు
  బ్రదర్..
  
  Reply
30

Rajendra Prasad
September 14, 2020 at 9:22 am
అంతా దైవ నిర్ణయం అని నేను అనుకుంటాను. పెద్దల దగ్గర నుండి ఆ కాలంలో తప్పక వ్యతిరేకత వచ్చి ఉండేది.

రాజేంద్ర ప్రసాద్

Reply
1. 30.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 14, 2020 at 10:06 am
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
31

Murthy Ch s n
September 14, 2020 at 12:32 pm
Once again your character is revealed in this experience. You have well described the situation of a desciplined man sitting by the side of a lady while travelling. We must be more cautious and should not give scope for misunderstanding.

Reply
1. 31.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 14, 2020 at 12:47 pm
  Murthy garu
  Thank you.
  
  Reply
32

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 14, 2020 at 12:46 pm
మీ ప్రేమ కథ అచ్చమైన ప్రేమ కథా 👏👏👏👏👌🙏🏻

____భూమెశ్వర్.ఎం
నిజామాబాద్

Reply
1. 32.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 14, 2020 at 12:48 pm
  భూమెశ్వర్
  ధన్యవాదాలు
  
  Reply
33

నీలిమ
September 15, 2020 at 7:31 am
డాక్టర్ గారు..
ఈసారి మీ జ్ఞాపకం ఒక పడుచు యువతి ప్రేమ.. చాలా బావుంది.. కాకపోతే వరూధినీ ప్రవరాక్యుల ప్రేమ వ్యవహారంలా ఉంది.. మీ నిర్ణయం అభినందనీయం. ఈ జ్ఞాపకంతో వారి వారి జీవితాల్లో ఏమన్నా మొదటి ప్రేమలు ఉంటే ఎవరికి వారు వారి జ్ఞాపకల్లోకి వెళ్లిపోయేలా చేశారు..
ధన్యవాదాలు

Reply
1. 33.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 15, 2020 at 11:06 am
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
34

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 15, 2020 at 9:54 am
‘నన్ను పెళ్లి చేసుకోరు’ మీరు కథా రూపకం లో వ్రాసిన మీకు జరిగిన, అనుభవించిన అనుభవం, కళ్లకు కట్టి నట్టుగా వుంది. నేను నా జ్ఞాపకాల స్మ్రుతులలోకి ఒకసారి వెళ్లి వచ్చాను. అందుకు ఇంత సమయం పట్టింది నా అభిప్రాయం వ్యక్తం చేసే దానికి. నా మధురాను భావములను వల్లిoప చేసి నందుకు, మీ కథనం ద్వారా మీకు ధన్య వాదములు. 🙏

—– ప్రొ.పి.రవికుమార్
ఖాజీపేట

Reply
1. 34.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 15, 2020 at 9:55 am
  బ్రదర్
  మీ స్పందన కు
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
35

G.Girijamanoharababu
September 15, 2020 at 10:51 am
జీవితం ఎన్ని పాఠాలు నేర్పిస్తుందో తెలుపుతున్న కథనం .. ఒక స్థాయి లో మన నిర్ణయాలు సరైన దిశలో ఉండకపోతే మొత్తం జీవితమంతా ఛిద్రమయ్యే ప్రమాదం ఉంటుంది … ఎన్నెన్నో జీవితాలు ఇట్లా నాశనమైనవి మనకు తెలిసే ఉంటాయి … దుష్ఫలితాల తరువాత విచారిస్తే ప్రయోజనమేమీ ఉండదు కదా … “ చేతులు కాలాక … “ అనే సామెత ఇట్లాంటి సందర్భాల్లో పుట్టుండొచ్చు …
ఈ మలుపులో మీరు తీసుకున్న గట్టి నిర్ణయమే మీ జీవితాన్నీ , తనజీవితాన్నీ గొప్పగా పండించాయి … సాధారణంగా వయసు విన్యాసాలను దృఢ చిత్తం ఎదుర్కొనే ఆలోచన ఆ సందర్భాల్లో రావడమే జీవితాల్ని మలుపుతిప్పుతుంది … వయసు వేడి లో తీసుకున చాలా నిర్ణయాలు అపరిపక్వంగా ఉంటాయి .. అనుభవరాహిత్యం , అన్నీ తెలుసుననే ఒకానొక అహంకారం దారితప్పించే అవకాశం ఉంది ..
వాటన్నింటినీ అధిగమించి మిమ్మల్ని మీరు గుర్తించుకొని , తరువాతి పరిణామాల విషయాలను అంచనా వేసుకొని తీసుకున్న నిర్ణయం అభినందనీయం ….. మనం పిరికితనంతో ప్రవర్తిస్తున్నామనుకొనో , అవకాశాన్ని ఉపయోగించుకుని తప్పుదారిలో నడుద్దామనో ఎటువంటి దురాలోచనలు రాకపోవడం లోనే మీ హృదయసంస్కారం తేటతెల్లమైంది … ఆ వయస్సుకు మించిన పరిణతిని చూపించి యువతక మంచి మార్గనిర్దేశం చేశారు .. దృఢ చిత్తం ఎప్పుడైనా సత్ఫలాలనిస్తుందన్నది ఋజువు చేశారు .. అభినందనలు ..

Reply
1. 35.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 15, 2020 at 11:37 am
  గురువు గారూ
  మీ స్పందన కు
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
36

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 15, 2020 at 2:46 pm
వన్ సైడ్ లవ్ ఎంతో ఆసక్తి గా..ఉంది.. సర్

—–కె.కుమార స్వామి
హనంకొండ

Reply
1. 36.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 15, 2020 at 2:47 pm
  స్వామి గారూ
  మీ స్పందన కు
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
37

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 15, 2020 at 6:45 pm
జాగ్రత్తపడి మంచి పని చేశారు.కొంపదీసి ఆ గీతతో మీరు లవ్వులో పడుంటే మీ రాత కాస్త మారిపోయి వూహించలేని పరిణామాలకు దారి తీసేది.ఎలాగో ఆమె బామ్మయితే మీరూ తాతయ్యారుగా!వడిదుడుకులు లేని చక్కటి జీవితం.హాయిగా సాగించండి.అనుభవానికి అభీనందనలు. 💐💐💐

——బొందల నాగేశ్వర రావు,
చెన్నై *

Reply
1. 37.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 15, 2020 at 6:46 pm
  రావు గారూ
  మీ స్పందన కు
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
38

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 16, 2020 at 11:38 am
జ్ఞాపకం బాగుంది అన్నయ్యా, మీరు పేరు మార్చడం బాగుంది, అయితే “ఆమె నా జూనియర్ కావచ్చు, ఈ మధ్యే బామ్మ అయినట్లు తెలిసింది” లాంటి ఇతర వివరాలు కూడా తెలియజేయకుండా వుంటే బాగుండేది అనిపించింది. అతిగా రాసానేమో అన్యదా భావించకండి.
____ఎలూజై.
భీమ్లీ

Reply
1. 38.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 16, 2020 at 11:39 am
  బ్రదర్
  మీ స్పందన కు
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
39

Jhansi koppisetty
September 16, 2020 at 7:20 pm
Excellent one sided love story which reveals your character 👌👌👌

Reply
1. 39.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 16, 2020 at 10:08 pm
  Thank you
  Jhansi garu
  
  Reply
40

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 18, 2020 at 7:33 am
Nenu ayite Geetani marriage chesukunevadini sir.
👍
—–కె.జె.శ్రీనివాస్
హైదారాబాద్.

Reply
1. 40.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 18, 2020 at 7:34 am
  శ్రీనివాస్
  మీ స్పందన కు
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
41

డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
October 14, 2020 at 10:35 am
మీజ్ఞాపకాల పందిరి బావుంది ప్రసాద్ గారూ…👌👌
కానీ, మీరు కొంచెం చొరవ తీసుకుంటే ఎలా ఉండేదో…😊
_____లలిత కుమారి
హైదారాబాద్.

Reply
1. 41.1
  
  డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  October 14, 2020 at 10:35 am
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply