జ్ఞాపకాల పందిరి-77

“కొన్ని అనుభవాలు, కొందరి జీవితాలకు జ్ఞాన మార్గాలు కావచ్చు. జీవనశైలిని సరిదిద్దుకునే వినూత్న పోకడలు కావచ్చు. అందుకే, అందరి అనుభవాల జ్ఞాపకాలూ, అందరికి అవసరమే…!!” అంటూ తమ జ్ఞాపకాల పందిరి క్రింద విహరింపజేస్తున్నారు డా. కె. ఎల్. వి. ప్రసాద్.

అల్లారు ముద్దుకదే….!!

చాలా సందర్భాలలో సమయం చిక్కినప్పుడల్లా “మా పిల్లల్ని అల్లారు ముద్దుగా పెంచుకున్నాం” అనే తల్లిదండ్రులు వున్నారు. అదే విధంగా ఒకరి పిల్లల విషయంలో సానుభూతిగా మాట్లాడవలసి వచ్చినప్పుడు “వాళ్ళు పిల్లల్ని అల్లారు ముద్దుగా పెంచుకున్నారు” అన్న మాటలు కూడా వింటుంటాం. అంతమాత్రమే కాకుండా మరికొందరు “వాడికి గారాబం ఎక్కువ” అంటుంటారు. లేకుంటే “ఆ పిల్లలను బాగా గారాబం చేసి పాడు చేశారు” అన్న మాటలు కూడా వింటుంటాం. అలాగే “పిల్లల్ని వాళ్ళు ఎంతో గారాబంగా పెంచుకున్నారు” లాంటి మాటలు కూడా ఎక్కడో ఒక చోట ఏదో ఒక సందర్భంలో మనకు వినపడుతూనే ఉంటాయి.

అసలు అల్లారు ముద్దుగా పెంచుకోవడం ఏమిటీ? గారాబం ఏమిటి? వేటికివి సంకేతాలు? ప్రేమకా? పిల్లల్ని పాడుచేయడానికా? లేక ప్రేమ పేరుతో పిల్లల్ని మొండివాళ్ళుగా, అల్లరి పిల్లలుగా తయారు చేయడానికా? ఇవి ఆలోచించ వలసిన విషయాలు, తీవ్రంగా చర్చించవలసిన విషయాలు. కొందరు తల్లిదండ్రులు గానీ, సంరక్షకులు గానీ, గారాబం పేరుతో (అది స్పెషల్ గ్రేడ్ ప్రేమ అని వారి ఉద్దేశం) పిల్లలను పెంచుతూ పరోక్షంగా వారే పిల్లలని మొండివారిగా, చెప్పిన మాట వినకుండా వారు ఇష్టం వచ్చినట్టు ప్రవర్తించేవారిగా తయారు చేస్తారు. ఎంత అల్లరి చేస్తే అంత ముద్దు చేస్తారు.

పిల్లలు ఎలాంటి చేయకూడని పని చేసినా వారిని సున్నితంగా హెచ్చరించకపోగా ‘పిల్లాడు/పిల్ల కదా, వాళ్ళు అల్లరి చేయకపోతే ఇంకెవరు చేస్తారు?’ అంటూంటే, పిల్లలు తాము చేసే పనులన్నీ చేయదగ్గవే అన్న దృష్టితో, ఆ పనులు పదే పదే చేసే ప్రయత్నిస్తారు. దీనివల్ల ఏది మంచి? ఏది చెడ్డ? అన్న విషయం తెలియకుండా పోతుంది. పిల్లలను ప్రేమించడం/గారాబంగా చూడడం అంటే పిల్లలు చేయకూడని పనులు చేస్తున్నా చూస్తూ ఊరుకోవడం కాదు. ప్రేమించేటప్పుడు ప్రేమించాలి, గారాబం చేసేటప్పుడు గారాబం చేయాలి, అవసరాన్ని అతిక్రమించినప్పుడు మందలించవలసిందే, తప్పును తప్పుగా అర్థం అయ్యేలా విశదీకరించి చెప్పవలసిందే!

కొందరు తల్లిదండ్రులు, తమ పిల్లలు వయసులో కాస్త ఎదిగాక, వాళ్లకు చిన్న చిన్న పనులు కూడా చేయడం నేర్పించరు. కాగితాలు చింపి నేల మీద ఎక్కడబడితే అక్కడ పారేసినా తీయమని చెప్పరు. రిఫ్రిజిరేటర్ పదే పదే తీస్తున్నా వద్దని చెప్పరు. ప్రస్తుత సమాజంలో, దరిద్రపు వాతావరణంలో చిన్న పిల్లల్ని ముఖ్యంగా ఆడపిల్లల్ని, చిన్న చిన్న పనులకు కూడా బయటకు పంపే సాహసం చేసే పరిస్థితిలో తల్లిదండ్రులు లేరు. అది వేరే విషయం!

కానీ ఎదిగే పిల్లలకు చిన్న చిన్న పనులు చెబుతూ, వారి కనీస బాధ్యతలను సున్నితంగా చెప్పగలగాలి. ఈ రోజుల్లో ఎదిగిన పిల్లలు ఇంట్లో పెద్దలకు అసలు చిన్న చిన్న పని సహాయం కూడా చేసే పరిస్థితిలో లేరు. చదువు పేరుతో ఇంట్లో చేయదగ్గ పనులు కూడా చేయకపోతే, జీవితంలో స్థిరపడే సమయంలో చాలా ఇబ్బందులను ఎదుర్కోవలసిన పరిస్థితులు ఏర్పడతాయి. అమ్మ నాన్నా అన్నీ చేసి పెడుతున్నారు కదా అని, తాము చేసుకోదగ్గ పనులు చేయకుండా వుండకూడదు. తల్లీ కూతురూ హాయిగా నిద్రపోతుంటే, ఉదయమే లేచి వంటపనులు చేసే తండ్రుల గురించి చాలా మందికి తెలియకపోవచ్చు. అలా అని ఇక్కడ తండ్రి వంటగది పనులు చేయకూడదని చెప్పడం నా ఉద్దేశం కాదు. అందరూ కలసి పనులు పంచుకుంటే అది అన్ని రకాల ఆరోగ్యకరమైన జీవితం అవుతుంది. పరోక్షంగా అంటే తెలియకుండా మంచి వ్యాయామం జరుగుతుంది. పని జరుగుతుంది, సంతోషకరమైన వాతావరణం కుటుంబాల్లో కనపడుతుంది.

ఇప్పటి పిల్లల సంగతి చెప్పలేను కానీ, మా తరంలో పిల్లలం, మా వయసుకు తగ్గ పనులు చేసేవాళ్ళం. సంతోషంగా కాకపోయినా బలవంతంగా నైనా కొన్ని పనులు చేయవలసి వచ్చేది. చదువుతో పాటు మా జీవనశైలిలో ఇది కూడా ఒక ముఖ్యమైన భాగంగా ఉండేది. దీనికి ఉదాహరణగా మా బాల్యం లోని కొన్ని విషయాలను మీ ముందు ఉంచే ప్రయత్నం చేస్తాను. అందరి బాల్యం అలా వుండాలనీ, ఉంటుందనీ చెప్పడం నా ఉద్దేశం కాదు. సాధారణంగా దిగువ మధ్య తరగతి కుటుంబాలలోని పరిస్థితులు ఇలానే ఉంటాయి. అందుచేత మా బాల్యం భిన్నమైనది.

రచయిత నాయన కానేటి తాతయ్య గారు

మా చిన్నప్పుడు మాకు రెండు ఆవులు ఉండేవి. అవి మా నాయనకు బహుమతి ఇవ్వగా సంక్రమించినవి. మా ఇంటి పక్క షెడ్డు క్రిందనే ఆవులు ఉండేవి. ఉదయం లేవగానే ఆవులు వేసిన పేడ తీసి అక్కడ శుభ్రం చేయాలి. సాధారణంగా ఆ పని మా నాయన చేసేవారు. కానీ ఆయన లేనప్పుడు లేదా వేరే పనిలో వున్నప్పుడు నేను ఆ పని చేయాల్సి ఉండేది. అది నాకు బాధగా నరకం అనిపించేది. అయినా చేయక తప్పేది కాదు. కారణం ఏమిటంటే అప్పటికే పెద్దన్నయ్య మీనన్ (ఇప్పుడు లేరు) చదువు నిమిత్తం నాగపూర్ వెళ్లి పోవడం, పెద్దక్క మహానీయమ్మ (ఇప్పుడు లేదు) భీమవరంలో చదువు నిమిత్తం భీమవరంలో హాస్టల్‌లో ఉండడం, చిన్నన్నయ్య డా. మధుసూదన్ (ఆకాశవాణి – విశాఖపట్నం) చదువు నిమిత్తం మా తాలూకా రాజోలులో స్వర్గీయ గొల్ల చంద్రయ్య గారి హాస్టల్‌లో ఉండడం వల్ల, మా చిన్నక్క భారతీ దేవి (ఇప్పుడు లేదు) నేనూ మా వూరు దిండి (తూ.గో. జిల్లా)లో తల్లిదండ్రులతో ఉండేవాళ్ళం. అందుచేత ఇంట్లో పనులు కొన్ని మా మీద పడేవి. అంత మాత్రమే కాదు. ఆ పనులు చేయాలంటే బాధగా ఉండేది. చేయను అని చెప్పే అవకాశం లేదు. మా నాయన అంటే అంత భయంగా ఉండేది. ఆయన మాటకే అదిరి పోయేవాళ్ళం.

పెద్దక్క మహానీయమ్మ, రచయిత, చిన్నక్క భారతి

తర్వాత ఆవులను పచ్చిక బయళ్లలో మేపడం. మా ఇంటికి దగ్గరలోనే పెద్ద రైతుల భూములు ముఖ్యంగా కొబ్బరి తోటలు ఉండేవి. పచ్చగడ్డి విస్తారంగా పెరిగి ఉండేది. సాయంత్రం వరకూ వాటితో కాలక్షేపం చేయవలసి వచ్చేది.

సాయంత్రం అవుతుందంటే, హరికేన్ లాంతర్ రాత్రికి సిద్ధం చేయడం ముఖ్యమైన పని. అది చాలా సున్నితమైన పని. ముందు అందులో కిరోసిన్ ఉందో లేదో చూసి లేకుంటే నింపాలి. తర్వాత దానికోసం ప్రత్యేకంగా ఉంచిన మసిగుడ్డతో చిమ్నీ శుభ్రంగా తెల్లగా తుడవాలి. కొడిగట్టిన వత్తిని నలిపి బొగ్గు పదార్ధం రాలిపోయేట్టు నలపాలి. అలా రాత్రి వెలుగు కోసం లాంతరు సిద్ధం చేయాలి. ఈ పని ఎప్పుడూ సంతోషంగా చేసినట్టు నాకు గుర్తు లేదు.

రచయిత చిన్నక్క భారతీదేవి

వేసవి సెలవులు వస్తే అదో సమస్యగా తయారయ్యేది. పంట కాలువలు వేసవి కాలంలో రకరకాల మరమ్మత్తుల కోసం కట్టేసేవారు. అంటే నీరు రాకుండా చేసేవారు. కాలువ ఎప్పటికప్పుడు లోతు మట్టితో పూడిపోతుంది కనుక వేసవిలో కాలువ లోతు తవ్వేవారు, వెడల్పు చేసేవారు. దానివల్ల చాలా మట్టి వచ్చేది. అసలు విషయం ఏమిటంటే, మా ఇంటి పక్కనే ఎత్తైన గట్టు (ఏటి గట్టు) ఉండేది. గట్టుకు పల్లపు భాగంలో పంట కాలువ ప్రవహించేది. దానికి అనుకునే కంకర రోడ్డు ఉండేది. ఎవరి ఇంటి తిన్నగా వారు కాలువ తవ్వి వారి ఇంటిదగ్గర లేదా ఇంటి వెనుక కొబ్బరి తోటను ఈ మట్టితో మెరక చేసేవారు. ఇంట్లో పెద్దవాళ్ళు మట్టి తవ్వితే, మట్టి పల్లపు ప్రదేశం నుండి గట్టు మీదికి, అక్కడినుండి మళ్ళీ క్రిందికి దిగి తోటలోనికి మోసే పని నాకు మా చిన్నక్క భారతికి పడేది. ఆ రోజులు గుర్తు తెచ్చుకుంటేనే చాలా బాధ అవుతుంది.

దీనికి తోడు మా నాయన పెద్ద రైతుల దగ్గర మెట్ట భూమి లీజుకు తీసుకుని వేసవికాలం అందులో బీరపాదులు పెట్టేవారు. వాటి మీద వచ్చే ఆదాయం చిన్న చిన్న ఇంట్లో ఖర్చులకు సరిపోయేవి. వాటికి నీళ్ళు పోసి పని కూడా నాకూ, మా చిన్నక్క భారతికి పడేది. పాదులు పెట్టిన పొలంకి నీళ్లు మోసుకొచ్చే కాలువకు దూరం ఉండేది. కుండలతో బిందెలతో నీళ్లు పోయడం అంటే అంతకు మించిన నరకం మరోటి కనిపించేది కాదు. ఏడ్చుకుంటూనే నీళ్లు మోసేవాళ్ళం. దీనితో ఒళ్ళు హూనం అయ్యేది.

రచయిత చిన్నన్నయ డాక్టర్ మధుసూదన్. కె

దీనికి తోడు, వేసవి సెలవుల సమయంలో పశ్చిమ గోదావరి జిల్లా (నరసాపురం – సరిపల్లి గ్రామం) నుండి మా పిన్ని (అమ్మ చెల్లెలు) మా ఇంటికి మమ్ములను చూడడానికి వచ్చేది. అప్పట్లో వాళ్ళ ఆర్థిక పరిస్థితి మాకంటే చాలా మెరుగ్గా ఉండేది. కానీ మా పిన్ని వస్తే ఆవిడతో గడిపే సమయం మాకు దొరికేది కాదు. అప్పట్లో పగవాడికి కూడా ఈ బాధ వుండకూడదు అని మా పసి హృదయాలకు సైతం అనిపించేది. అయినా మూగ జీవుల్లా చెప్పిన పనులు చేసుకుంటూ పోయేవాళ్ళం.

ఎడమ.. చిన్నక్క భారతి, కుడి…. అమ్మ వెంకమ్మ కానేటి, మధ్య…రచయిత

ఇప్పుడు తీరిగ్గా ఆలోచిస్తే, అప్పుడు మా తల్లిదండ్రులు చేసిన పని చాలా కరెక్ట్ అనిపిస్తుంది. ఒకరి మీద ఆధారపడకుండా సాధారణ పనులు మనమే చేసుకునే అలవాటు వారు కల్పించినందునే ఈ రోజున కొన్ని ఇంట్లో పనులు విసుగు లేకుండా చేసుకునే అలవాటు వయసుతో పాటు మాతో కలిసి పయనించింది. శ్రమించడం ఎలాగో నేర్పించింది. ఇంతమాత్రమే కాదు మా అన్నలు, చదువుకుంటూ పొలం పనులు (నాగలి దున్నడం, తొరుములు వేయడం) చేయడం, మా పెద్దక్క పంట చేలల్లో ఊడ్పులు (వరినాట్లు)కు, కలుపు తీయడానికి వెళ్లడం నాకు తెలుసును. జీవితంలో ఎదురయ్యే కష్టాలు ఎదుర్కోవదానికి, శ్రమించడం తెలుసుకోవడానికి, ఎదిగే వయసుకు అనుకూలంగా కొన్ని పనులు పిల్లల చేత తల్లిదండ్రులు చేయించవలసిన అవసరం ఇప్పుడు బాగా తెలుస్తున్నది. దీనివల్ల మన పనులు మనం కొన్ని చేసుకోగలిగామన్న తృప్తితో పాటు, సహజమైన వ్యాయామం జరిగి శరీరం ఎప్పుడూ మనిషికి ఉత్సాహాన్నీ, ఉల్లాసాన్నీ కలిగిస్తుందని చెప్పడంలో ఎలాంటి సందేహమూ లేదు. పిల్లల మీద గారాబంతో అతి సుకుమారంగా పెంచడం పిల్లలకు అన్యాయం చేసినట్టుగానే భావించాల్సి వస్తుంది. ఇంట్లోని చిన్నచిన్న పనులు ఆటలు-పాటలు, కనీస వ్యాయామం పిల్లలకు పుష్టికరమైన ఆరోగ్యాన్ని ప్రసాదిస్తుందని అందరూ ఒప్పుకోక తప్పదు. ఇప్పటి పిల్లల విషయంలో తల్లిదండ్రులు ఎంతో అప్రమత్తంగా ఉండాల్సిన అవసరం వుంది మరి!

(మళ్ళీ కలుద్దాం)

డా. ప్రసాద్ కె. ఎల్. వి.

వృత్తిరీత్యా వైద్యులు, ప్రవృత్తి రీత్యా రచయిత అయిన డా. కె.ఎల్.వి. ప్రసాద్ పుట్టింది, పెరిగింది తూర్పు గోదావరి జిల్లా దిండి గ్రామం. హైస్కూలు విద్య పాక్షికంగా అప్పటి తాలూకా కేంద్రం రాజోలులో. తదుపరి విద్య నాగార్జున సాగర్ (హిల్ కాలనీ), హైద్రాబాదులలో. వారి అన్నయ్య కె.కె.మీనన్ స్వయంగా నవలా/కథా రచయిత కావడం వల్ల, చిన్న వయస్సులోనే పెద్ద పెద్ద రచయితల సాహిత్యం చదువుకున్నారు. ఇంటర్మీడియట్ నుండే కవితలు రాయడం మొదలుపెట్టారు. 1975 నుండి వ్యాసాలు రాస్తున్నారు. 1983 నుండి కథలు రాస్తున్నారు. ఉద్యోగ రీత్యా హన్మకొండలో స్థిరపడ్డారు. వరంగల్ “సహృదయ సాహిత్య సాంస్కృతిక సంస్థ”కు వరుసగా 15 సంవత్సరాలు అధ్యక్షుడిగా ఉన్నారు. 2011లో కరీంనగర్ జిల్లా ఆసుపత్రిలో సివిల్ సర్జన్‌గా రిటైర్ అయ్యారు. “కె ఎల్వీ కథలు”, “అస్త్రం”, “హగ్ మీ క్విక్”, “విషాద మహనీయం” (స్మృతి గాథ) వంటి పుస్తకాలను వెలువరించారు.

1

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 26, 2021 at 7:20 am
సంచిక సంపాదకవర్గానికి ఇతర సాంకేతిక నిపుణుల కు హృదయపూర్వక ధన్యవాదాలు.
—-డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
హన్మకొండ.

Reply
2

Sagar
September 26, 2021 at 7:52 am
కష్టపడవలసిన బాల్యాన్ని బాగా వర్ణించారు సర్. నిజమే అప్పుడు పడే కష్టం మనసుకు కష్టం అనిపించవచ్చేమో కానీ అది భవిష్యజీవితానికి బాటలు వేస్తుంది అని చెప్పడంలో సందేహమే లేదు. అందుకు మీ జీవితమే ఒక ఉదాహరణ కదా? మంచి అనుభవాలను అందించిన మీకు ధన్యవాదములు.

Reply
1. 2.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 26, 2021 at 8:26 am
  అవును సాగర్
  నీ స్పందన కు ధన్యవాదాలు
  
  Reply
3

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 26, 2021 at 11:58 am
అతి గారాబంగా పెంచడం అనర్ధమేననే ది చేదు నిజమే
.. పిల్లల పెంపకంలో.. ప్రస్తుత పరిస్థితి ని చక్కగా వివరించారు.. Suggestive
గా ఉంది.
—-వెంకట్రామనరసయ్య
ఈనాడు
మహబూబాబాద్.

Reply
1. 3.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 26, 2021 at 11:59 am
  ధన్యవాదాలండీ.
  
  Reply
4

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 26, 2021 at 12:01 pm
మీరు చాలా వాస్తవాలు.నిజాలు చలానిజయతీగా రాశారు కొంతమంది తల్లిదండ్రులు దీనిని పాటిస్తే పిల్లలు బాగుపడతాయి సమాజమూ బాగుపడుతుంది మా ఫ్రెండ్స్ కూడా పంపిస్తాను

—–విజయలక్ష్మి. కస్తూరి
హైదరాబాద్.

Reply
1. 4.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 26, 2021 at 12:01 pm
  మీ స్పందన కు ధన్యవాదాలండీ.
  
  Reply
5

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 26, 2021 at 12:04 pm
మొక్కగా ఉన్నపుడే మంచిగా వంచాలి మానైనాక వంచలేం కదా…. పిల్లల పెంపకంలో …. తల్లిదండులశ్రద్దాయుత బాధ్యతే కాదు… పిల్లకది బంగారు భవిష్యత్తుకి మార్గం !
👏👏👏👏👏👌👍✌️🙏💐🙏
కోదాడ నరసింహారావు
విశాఖపట్నం.

Reply
1. 5.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 26, 2021 at 12:04 pm
  మీ స్పందన కు ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
6

Bhujanga rao
September 26, 2021 at 12:45 pm
పిల్లలను అతి గరాబంగా పెంచకూడదు మరియు పిల్లల మీద ఎలాంటి చెడు ప్రభావం చూపే విధంగా ప్రవర్తించకూడదు.మనం ఉన్నన్నాళ్లు ప్రేమను పంచుతూ ఉండాలి.బాల్యంలో చెప్పే పని కష్టమనిపించినా భవిష్యత్తులో ఇబ్బందులు కలుగకుండా జీవించవచ్చు, మరియు కష్టాల్లో నిరాశ పడకుండా, కష్టపడవల్సిన బాల్యాన్ని ఈ ఎపిసోడ్ ద్వారా చక్కగా వివరించారు. మంచి అనుభవాలు అందిస్తున్న మీకు ధన్యవాదములు సర్.

Reply
1. 6.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 26, 2021 at 1:59 pm
  భుజంగరావు గారూ
  మీ స్పందనకు ధన్యవాదాలు.
  
  Reply
7

Arunakar Macha
September 26, 2021 at 2:48 pm
జ్ఞాపకాల పందిరి–77.. అల్లారు ముద్దు కదే…పిల్లల పెంపకం పై సందేశాత్మాకంగా చక్కగా వివరించారు. మీరన్నట్లు పిల్లల పట్ల అతి గారభప్రేమ, ప్రవర్తనను చూస్తూ ఊరుకోవడం, తప్పును సమర్ధించడం, పనులపై అవగాహన కల్పించక పోవడం వల్ల సోమరితనం పెంచడమే కదా! వారి భవిషత్ జీవితం ప్రశ్నర్థకమే కదా! మీ చిన్న నాటి స్మృతులు అల్లారుముద్దు కదే, శీర్సికలో ఇప్పటి తరానికి చక్కని సందేశం లాగుంది… ధన్యవాదములు🙏
అరుణాకర్ మచ్చ, మానుకోట

Reply
1. 7.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 26, 2021 at 4:15 pm
  ధన్యవాదాలండీ
  మీ స్పందన బాగుంది.
  
  Reply
8

డి. వి. శేషాచార్య
September 26, 2021 at 3:19 pm
చాలా చాలా బాగా చెప్పారు సార్. కష్ట పడితేనే సుఖాలు లభిస్తాయి. పిల్లలకు శ్రమ విలువ తెలియాలి.అప్పుడే వారికి శ్రమను గౌరవించడం తెలుస్తుంది.

Reply
1. 8.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 26, 2021 at 4:14 pm
  కదా!
  మీ స్పందనకు ధన్యవాదాలు
  మిత్రమా.
  
  Reply
9

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 26, 2021 at 3:58 pm
సుప్రసిద్ధ రచయిత చలం పిల్లల పెంపకం గురించి విలువైన వ్యాసాలు రాశారు … బాల్యం అనేది ఎదగడానికి సిద్ధమౌతున్న దశ కదా !!! ఈ దశ లో భవిష్యత్తుకు అవసరమైన అన్ని పనులూ పిల్లలకు నేర్పాల్సిన బాధ్యత నిస్సందేహంగా తలిదండ్రులదే ..
మీరన్నట్టు ప్రేమ పేరుతో , గారాబం పేరుతో వాళ్ళ భవిత కు మనమే అడ్డంకి కారాదు …
తలిదండ్రులు పనులు చెప్పినంతమాత్రాన వాళ్ళకు పిల్లల మీద ప్రేమ లేదనుకోవడం మూర్ఖత్వమే … వీలైనంతవరకూ పిల్లల స్థాయికి తగిన పనులు చేయించడం మన అవసరాలకు ఆదుకున్నట్టు కావటమేగాక , క్రమక్రమంగా వాళ్ళ బాధ్యతలు కూడా సులువుగా నెరవేర్చుకోగలిగే స్థాయి వస్తుంది ..
నిజంగానే ఆవయసు లో పనులు చెయ్యటం కష్టమే అనిపిస్తుంది , బాధకలుగుతుంది , ఏడుపొస్తుంది … అయినా తప్పనప్పుడు అనుభవం అందుతుంది … ఈ రోజు మీ పనులు మీరు సులువుగా చేసుకోగలగడానికి అదే కారణమన్న విషయాన్ని మీరు గుర్తించడం పనిపై మీకున్న గౌరవాన్ని తెలుపుతుంది …
గారాబం మంచిదే , కాని అతిగారాబం పనికిరాదన్న చక్కని సూచన చేసిన కథనం … అభినందనలు సర్ !!!
—–జి.గిరిజా మనోహర్ బాబు
హన్మకొండ.

Reply
10

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 26, 2021 at 4:12 pm
Kalasi unte kaladu sukham ani ,(konni panulu Meeru cheyatam valla)
meeku ,anubhavam vachi aa anubhavam valla
Prastutam unna
Shantamu vachi
Poorvapu anubhavanni
kalabosukoni bratakatanki margadarshiga
Pettu koni jeevinchataniki
Appdappudu manaki use avuthaye.
Jogam,Vanastalipuram, NGO CLY.

Reply
1. 10.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 26, 2021 at 4:13 pm
  శేఖర్
  ధన్యవాదాలు.
  
  Reply
11

Shyam kumar chagal . MA astrology. Hyd
September 26, 2021 at 4:28 pm
డాక్టర్ కె ఎల్ వి ప్రసాద్ గారి జీవితం చూస్తుంటే ఒక చిన్న పల్లెటూరు లో రైతు కుటుంబంలో పుట్టి చదువుకుంటూ కూడా బాల్యంలోని అన్ని వ్యవసాయ వృత్తిలో అన్ని పనులు చేయటం కాయకష్టం చెయ్యటం అందునా మరిఆడుకునే వయసులో చేయడం అన్నది చాలా గొప్ప విషయం. మట్టిలో ఆడుకొని మట్టిలో దెబ్బలు తిన్న మనకు ఎటువంటి ఇన్ఫెక్షన్స్ ఏమి వచ్చేవి కావు. పెద్దలకు మరియు క్రమశిక్షణ ముందు ఏవి పనికి రాకపోఏవి. పిల్లలను మంచి క్రమశిక్షణతో పెంచారు కాబట్టి తన ఇద్దరు పిల్లలు కూడా మంచి ఉన్నత స్థానాల కు ఎదిగి సంఘంలో గౌరవం గా ఉన్నారు. ఎ విషయం తీసుకున్నప్పటికీ కూడా తను దానిని కూలంకషంగా చర్చించడం ,విశదీకరించి రాయడం ,పాఠకులను తన దారిలోకి తీసుకొచ్చి ఒప్పించడం లాంటి గొప్ప కళ,dr.k.ఎల్.వి.ప్రసాద్ యొక్క రచనా చాతుర్యం అనే చెప్పాలి. పిల్లల క్రమశిక్షణ పెంచే విధానం గర్వంతో చీలిపోయే పిల్లల గురించి చెబుతూ తన బాల్య జీవితం లోకి తీసుకెళ్లి మన హృదయా లను కదిలించే చేశారు రచయిత గారు. కట్టు కధల కంటే నిజాలు ఎంత శక్తివంతంగా ఉంటాయో ఈ రచన మనకు చెబుతోంది. డాక్టర్ కె.వి ప్రసాద్ గారికి నాయొక్క శుభాభివందనాలు.

Reply
1. 11.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 26, 2021 at 4:37 pm
  డియర్ శ్యాం
  నన్ను, నా రచననూ బాగా
  విశ్లేషించావు.
  ధన్యవాదాలు మిత్రమా.
  
  Reply
12

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 26, 2021 at 7:16 pm
😀😀మనకాలం లో పిల్లలను పెంచేవారు కాదు..గాలికీ వదిలేవారు కాదు .. గాలి వాటం గా ఉండేటట్లు పెంచేవారు..ఇది అక్షర సత్యం నా విషయంలో… అందుకే.. మంచి రోజులు రాబోతున్నాయి అనుకుంటా.. ఆశతో,నాన్న బెల్ట్, అమ్మ చేతి వాటం తో..జోల్లు,చేమట కారుతున్నా.. రాత్రి పూట అమ్మగోరుముద్ద,నాన్న హాస్తం తోడు గా నిద్ర పడుతుంది.. రేపటి ఆశలు.. అమ్మో.. ఇప్పుడా!! అన్నం తినిపించడం మొదలు పెట్టారు అంటే మనం.. పిల్లల తో పాటు మరో రెండు గంటలు కూడా ఎదురుచూపులు మన భోజనం కొరకు.. పెంపకం, పెంపుడు జంతువుల కన్నా అధ్వాన్నంగా తయారయింది 🔥🔥👍👍
——-కె.నరసింగరావు
హైదరాబాద్.

Reply
1. 12.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 26, 2021 at 7:17 pm
  రావుగారు
  మీ స్పందనకు ధన్యవాదములు.
  
  Reply
13

Sambasiva+Rao+Thota
September 26, 2021 at 8:39 pm
Prasad Garu!
Vaasthavaaniki pillalanu penchadam oka kala …
Pillala pempakame vaari bhavishyathuni nirnayisthundi ….
Nadipisthundi…
Chaalaa baagundandi ee episode..
Dhanyavaadaalandi 🙏

Reply
1. 13.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 27, 2021 at 5:36 am
  ధన్యవాదాలండీ రావు గారూ
  
  Reply
14

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 27, 2021 at 5:34 am
ఎంత విలువైన మాట చెప్పారు …నిజమే ఇప్పటి పిల్లల్ని చాలా సున్నితంగా పెంచుతున్నాం.శారీరక శ్రమ తెలిసినపుడే మానసిక వికాసం,ఆరోగ్యం కూడా ఉంటుంది అని ఈ మీనాటి చిన్న నాటి శారీరక శ్రమను చూస్తే అవగతం అవుతున్నది సర్…మా తరం కూడా ఎంతో కొంత ఇంటి పనుల్లో పాలుపంచుకున్నాం ఈనాడు ఏ పని చేసుకోవాలన్న తెలియదు అన్న భావనే లేదు మాకు మీరు చెప్పినట్టు.కానీ ఈ తరానికి ఏ పని చెప్పక మీరన్నట్టు వారికి అన్యాయమే చేస్తున్నాం అని తెలియ వచ్చింది.ఈ తరం పిల్లలకి తల్లితండ్రులు గా మీరు చూపిన మార్గాన్ని పాటించ వలసిన ఆవశ్యకత గ్రహించ గలిగాము.తాంక్యూ వెరీ మచ్ సర్.మీకు మంచి క్రమశిక్షణను అలవరిచిన మీ తల్లిదండ్రులకు నమస్సులు🙏🙏🙏💐
—డి.నాగజ్యోతి
హన్మకొండ.

Reply
1. 14.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 27, 2021 at 5:36 am
  అమ్మా
  మీ విలువైన స్పందనకు ధన్యవాదాలు.
  
  Reply
15

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 27, 2021 at 7:04 am
శుభోదయం సార్ 🙏చిన్నప్పుడు కష్టపడ్డాము కనుకే దాని విలువ మనకు తెలిసింది, అంతేకాదు నేడు సుఖంగా ఉండగలుగుతున్నాము.మీ ఙాపకాలపందిరి కష్టాలకడగళ్ళతో నా బాల్యాన్ని గుర్తుచేసింది. మీలాంటివి కాదుకనీ మావీ కష్టాలే.నేటి పిల్లలకు కూడా కష్టంవిలువ తెల్పుతూ పెంచాల్సిన అవసరముంది సార్ చిన్న చిన్న పనులతో…👌👏🙏
——-విద్యా వతి.ఆకునూరు
హన్మకొండ.

Reply
1. 15.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 27, 2021 at 7:04 am
  అమ్మా
  మీ స్పందనకు ధన్యవాదాలు.
  
  Reply
16

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 27, 2021 at 8:00 am
ఈ రోజులలో పిల్లలని ఎలా పెంచకుడదో బాగా చెప్పారు. ఈ కథ చదువుతూ ఉంటే ,*మొక్క అయి వంగనిది మను అయి వంగునా* అన్న సామెత గుర్తు వంచింది సర్.
—–డా.డి.సత్యనారాయణ
హైదరాబాద్.

Reply
1. 16.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 27, 2021 at 8:00 am
  డాక్టర్
  మీ స్పందనకు ధన్యవాదాలు.
  
  Reply
17

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 27, 2021 at 8:10 am
జ్ఞాపకాల పందిరి-77 లో నేటి తల్లిదండ్రులు పిల్లలను అల్లారుముద్దుగా పెంచడం గురించి రాశారు. చిన్నతనంలో మీరు చేసిన ఇంటిపనుల గురించి వర్ణించారు. ఆరోజుల్లో, అందరు పిల్లలు తల్లిదండ్రులకు ఇంటిపనులలో చేదోడు వాదోడుగా ఉండేవాళ్ళు. ఈ సందర్భంగా, ఈ మధ్య సోషల్ మీడియాలో వచ్చిన ఒక సంఘటన గుర్తుకొస్తున్నది. గుజరాత్ కు చెందిన ఒక వజ్రాల వ్యాపారి తన పిజి చదివిన కొడుకును తన పేరు వాడకుండా డబ్బు సంపాదించమని కోరతాడు. ఆ అబ్బాయి ఇతర రాష్ట్రాలలో హోటల్ లో గిన్నెలు శుభ్రపరిచి కొంత డబ్బు కూడబెట్టి తండ్రి వద్దకు వెళతాడు. నీకు శ్రమ విలువ తెలియడానికి నిన్ను ఇబ్బంది పెట్టాల్సివచ్చిందని అంటాడు. నీవు మన సంస్థకు యజమాని బాధ్యతలు స్వీకరించినప్పుడు ఉద్యోగస్థుల బాధలు తెలియాలంటే మనం స్వయంగా ఆ బాధలు అనుభవించాలి. లేదంటే మనం వారిపట్ల కఠినంగా ప్రవర్తిస్తాము. ఉద్యోగస్తులు మన బానిసలు కాదు. మన సంపద పెంచే మనుషులని అంటాడు. మనకు ఎంత ఆస్తులున్నా మానవత్వం ముఖ్యమనే సూత్రం బాగా నచ్చింది. ధన్యవాదాలు.
——జి.శ్రీనివాసాచారి
హన్మకొండ.

Reply
1. 17.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 27, 2021 at 8:11 am
  చారిగారూ
  మీ స్పందనకు ధన్యవాదాలు.
  
  Reply
18

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 27, 2021 at 10:05 am
డాక్టర్ గారు నమస్కారం🙏
బాల్య స్మృతులను చాలా చక్కగా గుర్తు చేశారు. ముఖ్యంగా గ్రామీణ వాతావరణంలో మధ్యతరగతి మరియు దిగువ మధ్యతరగతి కుటుంబాల్లో ,ఆనాటి ఆర్థిక స్థితిగతులకు అనుగుణంగా, వయో మరియు లింగ భేదము లేకుండా ,ఎవరికి వీలైన తోడ్పాటును వారు అందించ గలిగినప్పుడే ఆ కుటుంబాలు సమాజంలో గౌరవప్రదంగా బ్రతక కలుగుతాయి… అన్న సందేశాన్ని చక్కగా వివరించారు.
—-బి.రామకృష్ణా రెడ్డి
సికింద్రాబాద్.

Reply
1. 18.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 27, 2021 at 10:05 am
  రెడ్డి గారూ
  మీ స్పందనకు ధన్యవాదాలు.
  
  Reply
19

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 27, 2021 at 2:17 pm
ఆదివారం కధనం నేతితరం పౌరులకు ఎంత అవసరమో తెలియచేసింది.అనుభవం నాలుగుగురితో పంచుకోవటం చాల ఉపయుక్తం.శ్రమ. విలువ తేలిసే విధాంగ పిల్లల్ని తల్లిదండ్రులు పెంచాల్సినా ఆవసరం ఇపుడు చలా ఎక్కువా. ధన్యవాదాలు💐
——డా.డి.సుజాత
విజయవాడ.

Reply
1. 19.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 27, 2021 at 7:22 pm
  అమ్మా
  మీ స్పందనకు ధన్యవాదాలు.
  
  Reply
20

Rajendra+Prasad
September 27, 2021 at 8:52 pm
ఉపోద్ఘాతం లోనే తల్లి తండ్రులు పిల్లలకు పనులు, భాద్యతలు ఎలా నేర్పించాలి అన్న విషయం చక్కగా చెప్పారు. మనం చేస్తే తప్ప పెద్దవాళ్ళు ఎంత కష్టపడుతున్నారు అని తెలియదు. మీరు మీ చిన్నక్క చేసిన పనులు అందరికీ example అవ్వాలి అవసరం అయినప్పుడు

రాజేంద్ర ప్రసాద్

Reply
1. 20.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 28, 2021 at 6:17 am
  ప్రసాద్ గారూ
  ధన్యవాదాలండీ.
  
  Reply
21

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 28, 2021 at 6:15 am
తల్లిదండ్రుల బాధ్యత చాలా బాగా వివరించారు. ఇది 100% నిజం.
—- శ్రీమతి లీలా శ్యామ్ కుమార్
నిజామాబాద్.

Reply
1. 21.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 28, 2021 at 6:15 am
  ధన్యవాదాలండీ.
  
  Reply
22

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 29, 2021 at 7:16 am
77 వ సంచిక చదివినాను సర్ ఆసక్తితో. పిల్లల పెంపకం గురించి ఒక అనుభజ్ఞుడైన వైద్యుడు చెప్పుతున్నట్టుగా ఉన్నది.
ఇంటి పనుల గురించి:
మనతరానికి మన తర్వాత తరానికీ భేదం ఏమిటంటే
మనం బొడ్డున వరాలు పోసుకొని పుట్టలేదన్న స్పృహ మనతరానికి ఉండేది.తలిదండ్రుల కష్టం లో భయానికో భక్తికో పాలు పంచుకోవాలన్న ఆలోచనా వచ్చేది. ఇప్టి తరం అట్లా ఆలోచించక పోవటానికి మనతరమే కారణమని నా అభిప్రాయం.మనం ఎట్లాగూ కష్టపడ్డాం ( ఆర్థికంగా,
శారీరకంగా) మనపిల్లలు ఆకష్టాలు పడకూడదని అన్నీ అమర్చి పెట్టటం వలననే ఇప్పటి తరం మా తలిదండ్రులు అన్నీ అమర్చి పెట్ట గలరు -కాదు – పెడతారనే ధీమా వారిలో కలిగించినం. దీనికి ఎగ్జంప్షన్ ఉండవచ్చు కొన్ని చోట్ల.ముఖ్యంగా మధ్యతరగతి కుటుఅంబాలలో ఇది ఎక్కువ.
మీరన్నట్టు బాల్యంలో పిల్లలకు ఏడిస్తే చాకొలేట్,ఏదన్నా చిన్న పని చేస్తే తాయిలం ఇచ్చే అలవాటు చేయటం వల్ల అది ఒక అస్థ్రం గా పిల్లలకు అలవాటై పోయి కావలసింది పొందటానికి ఆ అస్త్రం ప్రయోగించే అలవాటు ఎక్కువౌతూంది.పిల్లలను ఎవరింటికైనా తీసుకుని వెళ్ళినపుడు కొందరు చేసే అల్లరి చెప్పటానికి లేదు నిజంగా ఇల్లు పీకి పందిరి వేస్తరు.పైగా మావాడు ఏదైనా కనపడితే ఇచ్చే వరకూ ఊరుకోడని సమర్థన.
ఇటువంటి జాబితా పెద్దదే. పిల్లల గ్రహింపులోనూ ఆలోచనలలోనూ మనతరానికి ఇప్పటి తరానికి తేడాకు కారణం కొంతవరకు మనమేనని చెప్పటమే నా ఉద్ధేశ్యం
ఇదివరకే అధిక ప్రసంగం ఐంది.
ఈ సంచిక కూడా అన్ని సంచికల వలెనే బాగున్నది
—-మీ రామశాస్త్రి

Reply
1. 22.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 29, 2021 at 7:18 am
  శాస్త్రి గారు
  ఓపికగా చదువుతారు.
  అర్ధవంతమైన వ్యాఖ్యానం చేస్థారు.
  అధిక ప్రసంగం అసలేకాదు.
  ధన్యవాదాలండీ.
  
  Reply
23

D. Umashanker
September 29, 2021 at 4:32 pm
మేము పడ్డ కష్టాలు మా పిల్లలు పడకూడదు వాళ్ళను అల్లారుముద్దుగా పెంచాలి అని ఈ రోజుల్లో పిల్లలను అతి గారాబం చేస్తున్నారు. ఈ పిల్లలు పెద్దవాళ్ళు అయినాక వారు కోరుకున్నది దొరకకపోతే ఆవేశాలకు, నిరాశకు లోనవటం, జీవితాలను నాశనం చేసుకుంటున్నారు. ఇక డబ్బున్నవారి సంగతి చెప్పనవసరంలేదు. రెండో తరగతి చదివే పిల్లాడు అడుగుతున్నారని BMW open top కారు కొనిచ్చిన తల్లితండ్రులను ఎరుగుదును. మీరు పడ్డ కష్టాలు దాదాపు అందరం అనుభవించినవే. మీరు చెప్పినట్లు పిల్లలకి శ్రమ విలువ తెలిసేలా పెంచటం అలవాటు చెయ్యాల్సిన అవసరం ఎంతో ఉంది. ఎక్కాలు నేర్చుకోండి అని మనమలకు చెప్తే, ఎందుకు తాతా గూగుల్ చేస్తే సరిపోదు అంటున్నారు ఈ తరం పిల్లలు!

Reply
1. 23.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  October 1, 2021 at 10:02 am
  అవునండీ
  బాగా చెప్పారు
  మీ స్పందనకు ధన్యవాదాలు.
  
  Reply
24

మొహమ్మద్+అఫ్సర+వలీషా
October 1, 2021 at 9:36 am
ఈ ఎపిసోడ్ లో చాలా విలువైన విషయాలు విశదీకరించారు సార్. ఎలాంటి మొహమాటం సంకోచం లేకుండా మీరు పడ్డ కష్టాలు కళ్ళ కు కట్టి నట్టు వ్రాసి చదివించారు. ఆనాటికి ఈనాటికి పిల్లల పెంపకంలో ఎంత తేడా ఉందో ఎలాంటి జాగ్రత్తలు తీసుకుని పెంచాలో చక్కని మీ వ్యాసం ద్వారా తెలిపిన మీకు హృదయపూర్వక శుభాకాంక్షలు శుభాభినందనలు సార్.ఆనాటి చక్కని చిత్రాలు మాకు చూపించారు హృదయపూర్వక ధన్యవాదాలు సార్ 💐🙏💐🙏💐🙏🙏💐🙏💐🙏💐🙏💐

Reply
1. 24.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  October 1, 2021 at 10:00 am
  అమ్మా
  నీ స్పందన కు ధన్యవాదాలు.
  
  Reply