[శ్రీ రాచకుళ్ల విశ్వరూప చారి రచించిన ‘తందనాలు’ అనే చిన్న కవితలని పాఠకులకు అందిస్తున్నాము.]
71
కరుణామయుడు బోళా శంకరుడు
చేరుకొనిరి ఆలయంలో ప్రజలు ప్రార్థన కొరకు
కరములు జోడించి ప్రార్థించిరి
కరుణ చూపించె శివుడు
72
శివ నామాలతో మారుమ్రోగింది ఆలయం
కావవే శంకరా అంటూ కొందరు
శివోహం అంటూ మరి కొందరు
శివ శివా అంటూ ఇంకొందరు ఆలపించిరి
73
కండలున్న బలవంతుడు
కొండలనైనా పిండి కొట్ట గల యోధుడు
అండదండలుంటే
మండపం లోని జనాన్ని ఒంటరిగానే అదుపు చేయగలడు
74
కంగు మని గంట మ్రోగె
చెంగు చెంగున పిల్లలు గంతులేసిరి
రంగంలోకి దిగిన అల్లరి పిల్లలు
రంగు రంగుల గాలిపటాల్ని ఎగుర వేసిరి
75
పచ్చిగా వున్న రోడ్డు మీద జారిపడ్డాం
చచ్చి చెడి బ్రతికి పోయాం
గుచ్చి గుచ్చి అడిగితె ఏం చెప్పం
వొచ్చి పోయే దారిలో జరిగిన ప్రమాదం గురించి
76
ఎందరో మునులు అడవిలో జపం చేస్తారు
కందమూలాలు తిని
మందలోని ఆవు పాలు త్రాగుతారు
వంద సంవత్సరాలు హాయిగా బ్రతకగలరు
77
కసిగా కావ్యం వ్రాశాడు
ప్రసిద్ధ కవులెందరో చదివిరి
వాసికెక్కిన కవి గురించి ఆలోచించ పనిలేదు
పసిడి పతకంతో సత్కరించిరి
78
వెట్టి చాకిరీతో విసిగి పోయాడు
తట్టి లేపాడు మనసుని
గట్టిగా ప్రయత్నించాడు విముక్తి కొరకు
వొట్టి మాటలతో లభించదని గ్రహించాడు
79
పారుచున్న నదిలో ప్రయాణించే నావ
కూరుకుపోయె ఇసుక తిన్నెలో
కోరుకున్న చోటికి చేర లేకపోయె
తిరుగు ప్రయాణమైరి వేరొక నావలో
80
కోరుకున్న వరుడు కనబడ లేదని
చేరుకున్నది కారులో ప్రియుని ఇల్లు
చూరుక్రింద దాక్కొని కనిపించె
కారులో తీసుకోని పొయె ప్రియుణ్ణి
శ్రీ రాచకుళ్ల విశ్వరూప చారి (ఆర్.వి. చారి) గారిది తెనాలి. ప్రసుతం హైద్రాబాదులో సెటిల్ అయినారు.
చారి గారు ఈ.ఎస్.ఐ. కార్పొరేషన్‌లో సూపరింటెండెంట్‌గా పనిచేసి రిటైర్ అయినారు. వారి మేనమామ గారు కీ.శే. పూసపాటి నాగేశ్వర రావు. అయన వీరబ్రహ్మేంద్ర చరిత్ర పద్య కావ్యం రచించి యున్నారు. కాగా అయన అష్టావధాని కూడా. వారి స్వగ్రామము రావెల్, గుంటూరు జిల్లా. చారి గారికి తమ మామయ్య మాదిరి పద్యాలు వ్రాయాలని కోరిక. కానీ ఛందస్సు తెలిసుండాలిగా. అందుచే వ్రాయలేక పోయారు.
కానీ నానీలు వ్రాయుటకు వారి కుమార్తె శ్రీమతి ప్రత్తిపాటి సుభాషిణి కారణం. ఆమెది బాపట్ల, గుంటూరు జిల్లా. టీచర్‌గా పని చేస్తున్నారు. వారు ఈ మధ్యనే ఒకానొక సంధర్బములో హైదరాబాద్ వొచ్చి తాను రచించిన ‘నిశ్శబ్ద పర్జన్యాలు’ చారిగారికి ఇచ్చారు. అవి చాలా బాగున్నాయి. అవి చదివిన తరువాత, ఆ స్పూర్తితో, నానీలు వ్రాయాలని కోరికతో చారిగారు నానీలు వ్రాసారు. పద్యాలు వ్రాయాలనే వారి కోరిక ఈ విధంగా తీరుచున్నది.
