వర్ణమాల లో అక్షరాలు ఒంటరిగా వుండవు దేనికవిగా నిలబడవు మౌనంగా అసలే వుండవు
ఒక అక్షరం భుజం మీద మరోటి చెయ్యేసి పద పద మంటాయి భుజం భుజం కలిపి బంధాలు కలుపుకుని సారికొత్త మాటల్ని పుట్టిస్తాయి
అక్షరాలు కరచాలనం చేస్తూ కబుర్లు కలబోసుకుంటాయి ముద్దాడతాయి కౌగిలించుకుంటాయి గుసగుసలు పెడతాయి గుణ గుణ మంటూ పరుగులు పెడతాయి
అక్షరాలు ఎప్పటికప్పుడు ఒంటరితనాన్ని వదిలి సాయంత్రాలు గూళ్ళకు చేరే పక్షుల్లా సమూహాలవుతాయి సరికొత్త రూప చిత్రాలవుతాయి మాటలై పాటలై అలలు అలలుగా తరంగాలై భావ ప్రవాహంలో ఓలలాడతాయి
అక్షరాలు ఆర్తిగా వెన్నెలని వర్షిస్తాయి అలతి అలతి మాటల్లో చెట్టునీ నదినీ మబ్బుల్నీ పర్వతాల్నీ దర్శింపజేస్తాయి సంతోషాన్నీ దుఃఖాన్నీ కోపాన్నీ తాపాన్నీ ధ్వనింప జేస్తాయి
అక్షరాల నడుమ వున్న ఈ రసాయన బంధాన్ని అంతర్ముఖుడయిన ఒక్క కవే స్పృశిస్తాడు ధ్వనిస్తాడు
కేంద్ర సాహిత్య అకాడెమీ అనువాద పురస్కార గ్రహీత
Your email address will not be published. Required fields are marked *
Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment.
Δ
సమత్వ దృష్టి
మార్పు మన(సు)తోనే మొదలు-10
శ్రీరాముడు అందరివాడేలే!!!!
సరస్వతీ! నమస్తుభ్యం
జానేదేవ్-17
మిర్చీ తో చర్చ-26: ప్రేమ – మిర్చీ… ఒకటే-8
సమాంతర రేఖల నీడన స్పర్శరేఖలు-29
ప్రాంతీయ సినిమా – 12: పురులు విప్పిన మణిపురి
బామ్మగారూ-పెంకు ముక్క
పెన్షన్ స్కీమ్ – వృద్ధుల ఆనందమే
చాలా బాగుంది...
శ్రీధర్ గారి చిరుజల్లు ❤️ చులాగ్గా కథలల్లుతారు.
కథ చదువుతూ అందులో లీనమయిపోయాను. అలౌకికమయిన భావన కలిగింది. చాలా బాగుంది 🪷
మంచి శ్లోకం బావార్థంతో చెప్పారు. ధన్యవాదాలు
ఆనాటి పాటలే వేరు. ఎంత అద్బుత సాహిత్యమండి. చక్కటి వ్యాసానందించారు. అభినందనలు
All rights reserved - Sanchika®