జ్ఞాపకాల పందిరి-74

“కొన్ని అనుభవాలు, కొందరి జీవితాలకు జ్ఞాన మార్గాలు కావచ్చు. జీవనశైలిని సరిదిద్దుకునే వినూత్న పోకడలు కావచ్చు. అందుకే, అందరి అనుభవాల జ్ఞాపకాలూ, అందరికి అవసరమే…!!” అంటూ తమ జ్ఞాపకాల పందిరి క్రింద విహరింపజేస్తున్నారు డా. కె. ఎల్. వి. ప్రసాద్.

కలిసొచ్చిన అదృష్టం..!!

ఇంట్లో పనిచేయడానికి పనిమనుష్యులను నియమించుకునే రోజులు క్రమంగా సన్నగిల్లిపోతున్నాయి. పాశ్చాత్య దేశాల్లో ఇప్పటికే ఈ పరిస్థితి కొనసాగుతున్నది. సాధ్యమైనంత వరకూ ఇంట్లో ఎవరి పనులు వాళ్ళు చేసుకోవడం తప్పనిసరి అయింది. చదువుకోవడం, కష్టపడి ఏదో ఉద్యోగం సంపాదించుకోవడం వంటి మార్పులు చోటు చేసుకోవడం వల్ల పనిమనుష్యుల సంఖ్య తగ్గిపోయింది. వున్న కొద్దిమంది అధిక సొమ్ము ఆశించడంతో, ఇంచు మించు ఎవరి ఇంటి పనులు వాళ్ళు చేసుకునే పరిస్థితి వచ్చింది. పనిమనుష్యులకు చెల్లించే వ్యయం అధికంగా ఉండడమే దీనికి ప్రధాన కారణం కావచ్చు. తప్పని పరిస్థితులలో పని మనుష్యుల కోసం అధిక వ్యయం వెచ్చించి పని చేయించుకోక తప్పదు. అందుచేతనేనేమో, ప్రతి చిన్న పని చేయడానికి ప్రత్యేకమైన యంత్రసామాగ్రి వినియోగించుకుని పని వెళ్లదీసుకునే పరిస్థితులు ఏర్పడుతున్నవి.

ఇల్లు శుభ్రం చేసుకోవడం అయినా, అంట్లు తోముకోవడానికైనా. బూజులు దులుపుకోవాలన్నా, తోటపని చేయాలన్నా అన్నింటికీ యంత్రాలు సిద్ధంగా ఉంటున్నాయి. బట్టలు ఉతికే విషయం వేరే ప్రత్యేకంగా చెప్పనవసరం లేదు. చాలా మంది ఇంటిలోపలి అలంకరణ నుండి బయట రంగులు వేయడం వరకు ఇంటివారే చేసుకోవడం పాశ్చాత్య దేశాలకు వెళ్లి వచ్చిన వారికి తప్పక తెలుసు.

మన దేశంలో, ముఖ్యంగా మన తెలుగు రాష్ట్రాలలో ఇంకా పూర్తిగా ఈ పరిస్థితి దాపురించక పోయినా, క్రమ క్రమంగా పనిమనుష్యులు దొరకని సంకేతాలు ఇప్పటికే కనిపిస్తున్నాయి దీనికి పూర్తిగా పాలక పెద్దలు ప్రభుత్వాలు, అక్కరలేని తాయిలాలు రుచి చూపించి, అనవసరంగా ప్రజల శ్రమ శక్తిని నిర్వీర్యం చేసి ప్రజలను పెడదోవ పెట్టిస్తున్నాయి. కష్ట జీవులు కాస్తా బద్ధకిస్తుల జాబితాలో చేరిపోతున్నారు. ప్రజల బలహీనతలను సొమ్ము చేసుకోవడం రాజకీయ నాయకులకు ఈనాడు వెన్నతో పెట్టిన విద్య అయి కూర్చున్నది. ప్రజలు, సమాజాం క్రమంగా కోల్పోతున్నదేమిటో ఇంకా తెలుసుకోలేకపోవడం దురదృష్టకరం. ప్రభుత్వ ఖజానాలు ఖాళీ కావడానికి గల కారణాలలో ఒక ముఖ్యమైన అంశంగా ఈ ఉచితాల సంతర్పణను కూడా చేర్చడడానికి ఎలాంటి సందేహమూ అవసరమూ లేదు. శక్తి ఓపిక ఉన్నంత వరకూ కష్టపడి, వచ్చిన ఆదాయంతో బ్రతకడంలో వున్న తృప్తి మరోరకంగా రాదు.

ఒకప్పుడు భర్త ఉద్యోగం చేస్తే, భార్య గృహిణిగా ఉండేది. దీనికి కారణాలు అనేకం. వాటిని ప్రస్తుతం ఇక్కడ వివరించదలచుకోలేదు. కానీ, ఈ రోజుల్లో భార్యాభర్తలు చాలామంది చదువుకున్న వారు కావడం వల్ల వారి వారి అభిరుచులను బట్టి ఇద్దరూ ఉద్యోగులుగా స్థిరపడే అవకాశాలు కలుగుతున్నాయి. ఈ నేపథ్యంలో, పిల్లలను పెంచడం, సంరక్షించడం అనేది క్లిష్టమైన సమస్యనే!

విదేశాలలో అయితే ‘క్రెచ్’ (శిశుపోషణశాలలు) ల సంస్కృతీ ఎప్పుడో మొదలైంది. అందుచేత తల్లిదండ్రులు ఎలాంటి ఆందోళనలకు గురికాకుండా తమ ఉద్యోగాలకు హాజరయ్యే పరిస్థితులు ఏర్పడ్డాయి. మన దేశంలో కూడా ఈ సంస్కృతీ ప్రారంభం అయినా పాశ్చాత్య దేశాలలో ఊపందుకున్నంతగా లేదనే చెప్పాలి. ఇంకా సహాయకుల సేవలు మన దేశంలో ఉండడం వల్ల తప్పని పరిస్థితిలో మాత్రమే ఈ ‘క్రెచ్’ లను ఆశ్రయించవలసిన పరిస్థితులు ఏర్పడుతున్నాయి. ఇళ్ళల్లో పని మనుష్యులను (సహాయకులు) పెట్టుకోవడమో, ఖాళీగా వున్న పెద్దలను పురమాయించడమో, బంధువులలో పేదలైన వారిని సమకూర్చుకోవడమో చేస్తున్నారు.

మేము ఇద్దరి పిల్లల విషయంలోనూ, ఇంటి పెద్దల మీద, బంధువుల మీదా ఆధారపడలేదు, ఆ వెసులుబాటు కూడా సమకూరలేదు. పనిమనుష్యుల పాక్షిక సహకారంతో మేము మా పిల్లలను పెంచి పెద్ద చేసుకోగలిగాము. అది పెద్ద సమస్యగా కూడా మాకు అనిపించలేదు. పైగా నా డ్యూటీ సమయాలు నాకు బాగా సహకరించాయి, కలిసొచ్చాయి. ఈ నేపథ్యంలో తండ్రిగా నేనే పిల్లలతో ఎక్కువగా గడిపే అవకాశం నాకు కలిగింది. ఒక రకంగా ఇది అదృష్టమే! కానీ మా మనవరాలు (కూతురి కూతురు )విషయంలో ఇది కుదరలేదు.

మనవరాలు పుట్టే సమయానికి, నేను నా శ్రీమతి పదవీ విరమణ చేసి ఇంట్లోనే ఉంటున్నప్పటికీ మా మనవరాలి విషయంలో మాపై ఎక్కువ భారం పడకూడదన్న ఉద్దేశంతో అనుకుంటాను, ముందుచూపుతో మా అమ్మాయి ఒక సంరక్షకురాలి (కేర్‌టేకర్ గర్ల్) వేటలో సఫలీకృతురాలైంది. దినపత్రికలో ప్రకటన ఆధారంగా, ఒక మధ్యవర్తి (బ్రోకర్) ద్వారా ఇద్దరు వచ్చారు మా ఇంటికి. అందులో ఒకరు నడివయస్కురాలు, రెండవ అమ్మాయి 20-25 మధ్య వయస్కురాలు. మా వాళ్ళు పెద్దావిడను సెలెక్ట్ చేశారు. కానీ ఆవిడ పిల్లను సంరక్షించడం కాదుగానీ, ఆమెను మేము సంరక్షించ వలసిన పరిస్థితి ఏర్పడేటట్టు నాకు అనిపించింది. అందుకే ఆమెను నేను ఆమెను కాదని రెండో అమ్మాయిని ఖాయం చేసాను. అలా నా నిర్ణయం మంచి ఫలితాలనిచ్చింది. నిజంగా ఇది మాకు కలిసొచ్చిన అదృష్టమే!

కుమారి స్వప్న, కొండపర్తి.

ఆ అమ్మాయి పేరు స్వప్న. కాజీపేట దర్గాకు దగ్గరలోని కొండపర్తి అనే గ్రామం. మంచి చురుగ్గా, నిత్యం సంతోషంగా ఉంటుంది. చదువుకునే స్థాయిలో మంచి క్రీడాకారిణి అని తెలిసింది. రోజూ ఉదయం షేర్ ఆటోలో 8 గంటల సమయంలో వచ్చి సాయంత్రం 6.30కు బయలుదేరి ఇంటికి వెళ్ళేది. కొద్దీ రోజుల్లోనే ఆమె ఏమిటో, ఆమె పనితనం ఏమిటో తెలిసిపోయింది. ఏదైనా ఒకసారి చెబితే మళ్ళీ మనం చెప్పే పరిస్థితి ఉండదు. ఆమె పరిశుభ్రంగా ఉండడమే కాదు, పాప (మనవరాలు) ను శుభ్రంగా ఉంచుతుంది. స్వంతవారి కంటే కూడా చాలా బాగా తన పని తానూ చేసుకుపోతుంది. మనవరాలికి అన్నం తినిపించడంలో ఆమె సిద్ధహస్తురాలు. పాప ఎంత విసిగించినా, ఎంత మొండికేసినా, ఆమెను బుజ్జగించి ఓపికగా అన్నం పెడ్తుంది. స్వప్న మా అందరికీ తలలో నాలుక అయిపొయింది. ఉదయం అల్పాహారం, మధ్యాహ్న భోజనం కూడా మా ఇంట్లోనే. స్వంత బంధువులా మెలుగుతుంది. ఆమె స్వయంగా క్రీడాకారిణి కనుక, ఉదయం సాయంత్రం మనవరాలిని మిద్దెమీదికి తీసుకు వెళ్లి ఆటలు ఆడిస్తుంది, తనుకూడా చిన్న పిల్లగా మారిపోయి ఆన్షి (మనవరాలు) తో ఆడుతుంది. ఆ వయసులో అవసరమైన వ్యాయామం చేయిస్తుంది. ఇవి మేము చెప్పినవి కాదు, స్వయంగా ఆమెనే కలుగజేసుకుని ఇవన్నీ చేస్తుంది. ఇది మాకు ఎంతో సంతోషాన్ని కలిగిస్తున్న అంశం.

ఆన్షిని ఆడిస్తున్న స్వప్న

ఇక ఆన్షికి ఇప్పుడు ఐదు సంవత్సరాల వయస్సు. అప్పర్ కె.జి.కి వచ్చింది. బడి లేనందున ఆన్‌లైన్ క్లాసులు. ఆన్షి తల్లితో పాటు, స్వప్న కూడా క్లాస్ పూర్తయ్యేవరకూ ఆన్షితో వుండి, అంతా గమనిస్తుంది. మా అమ్మాయి ఆఫీసుకు వెళ్ళగానే స్వప్న మానవరాలితో హోమ్ వర్క్ చేయిస్తుంది. అది పూర్తికాగానే లంచ్ సమయం వరకూ ఇద్దరూ ఆటల్లో మునిగి పోతారు. మనవరాలు ఎంత విసిగించినా, ఇబ్బంది పెట్టినా తాను మాత్రం ఎంతో సహనంతో ఆన్షిని చూసుకుంటుంది. చిత్రం ఏమిటంటే పాప, మాతో కంటే స్వప్న తోనే ఎక్కువ సమయం గడుపుతుంది.

మా ఇంట్లో పుట్టిన రోజు జరుపుకున్న స్వప్న

కరోనా మహమ్మారి విశ్వవ్యాప్తమై సాధారణ ప్రజా జీవితాన్ని అతలాకుతలం చేసి పారేసింది. యావత్ ప్రపంచాన్ని ఇంకా గడగడ లాడిస్తూనే వుంది. ఈ నేపథ్యంలో అందరి ఆరోగ్యాన్ని దృష్టిలో ఉంచుకొని అందరం (మా అమ్మాయి తప్ప) ఇంటి నాలుగు గోడల మధ్యకే పరిమితం అయిపోయాం. అందులో మా మనవరాలి కేర్‌టేకర్ అమ్మాయి స్వప్న కూడా వుంది. ఆమె సమ్మతం మీదనే ఆమెకు మా ఇంట్లో వసతి ఏర్పాట చేసాం, మేము ఏమి తింటే ఆమెకు అది పెడుతున్నాం, ఆమె పడుకోవడానికి ఒక దివాన్ ఏర్పాటు చేసాం. మా ఇంట్లో మనిషిగా ఆమెను చూస్తున్నాం. అయినప్పటికీ ఆమె మేము చేస్తున్నదాని కంటే ఆమె అందిస్తున్న సేవలు ప్రశంశనీయమైనవి. ఉదయం ఐదున్నరకి ఆమె తప్పక మేల్కొని ఇంట్లో అందరికంటే ముందు తయారై ఉంటుంది. ఎవరూ చెప్పకుండానే చిన్న చిన్న పనులు చేసేస్తుంది. మనవరాలు ఎప్పుడు నిద్ర లేస్తుందా? అని ఎదురుచూస్తుంది.

స్వప్న పుట్టిన రోజు జరుపుకున్న ఆనందంలో

ఆమె తలుచుకుంటే, “పాప తినడం లేదు నేనేమి చేయాలి?” అనొచ్చు. “చెప్పిన మాట వినడం లేదు నేనేమి చేయాలి?” అనొచ్చు. “అస్తమానం ఏడుస్తుంది, నేనేమీ చేయాలి?” అనొచ్చు. “చదవడం లేదు/రాయడం లేదు నేనేమీ చేయాలి?” అని ఇలాంటి పనులన్నీ తప్పించుకోవచ్చు. కానీ ఈ అమ్మాయి ఎప్పుడూ అలా చేసే ప్రయత్నం చేయలేదు, తప్పించుకునే వ్యూహం పన్నలేదు. డబ్బులు తీసుకుంటున్నందుకు ఒక బాధ్యత గల వ్యక్తిగా పనిచేస్తుంది, మనవరాలికి స్వంత మనిషిలా ప్రేమను పంచుతుంది, అనురాగంతో పెంచుతుంది. నెల మొదటి వారంలో జీతం తీసుకుని ఇంటికి వెళ్లి అక్కడ తల్లితో (ఈ మధ్యనే తండ్రి చనిపోయాడు) రెండు రోజులు గడుపుతుంది (శుక్రవారం సాయంత్రం నుండి సోమవారం ఉదయం వరకూ). నా దృష్టిలో, నాకు తెలిసినంత వరకూ ఇలాంటి సహాయకులు బహు అరుదు.

మా కుటుంబంతో స్వప్న

చాలామందికి మనసు జీతం మీద ఉంటుంది కానీ, పని మీద ఉండదు. ఇంట్లో వస్తువుల మీద మనం నమ్మకంగా బ్రతికే అవకాశం ఉండదు. చిన్నపిల్లలకు తిండి సజావుగా అందుతున్నది లేనిదీ నమ్మకం ఉండదు. కానీ కుమారి స్వప్న, ఆమె సేవలు మాకు కలిసొచ్చిన అదృష్టం. అలా నా మనవరాలు కూడా అదృష్టవంతురాలు అని చెప్పక తప్పదు. మా పిల్లలు చిన్నప్పుడు (మేము మహబూబాబాద్‌లో వున్నప్పుడు) కూడా ఇలాంటి పనిమనుష్యులే దొరకడం, దేవుడి సంకల్పమో, మా అదృష్టమో గానీ, పెద్దవాళ్ళ సహకారం లేకుండానే మా పిల్లలు పెరిగి పెద్దవాళ్ళకి వాళ్ళ స్థాయిలో ప్రయోజకులు అయినారు.

రెండేళ్ల క్రితం ఆన్షి

నేను మనుష్యులను నమ్ముతాను, నేను నమ్మినవారు ఎవరూ, నా నమ్మకాలను వమ్ము చేయలేదు. నా జీవితంలో ఇది కూడా నాకు కలిసొచ్చిన అదృష్టమే! ఎందరో ఆత్మీయులు పెద్దలు, స్నేహితులు, శ్రేయోభిలాషులు అందించిన అన్ని రకాల సహాయ సహకారాలతోనే ఈ రోజున నేను/మేము, ఆనందంగా ఇలా బ్రతకగలుగుతున్నాము. అలాంటి వారందరికీ వందనాలు, వారిని జ్ఞాపకం చేసుకోగలగడం, గతాన్ని ఒకసారి సింహావలోకనం చేసుకోవడానికి అవకాశం కలగడం కూడా నా అదృష్టం గానే భావిస్తాను. జీవితం అన్నాక చిన్న చిన్న సమస్యలు ఎదురుకాక తప్పదు, వాటికి ప్రాధాన్యతలను బట్టి విలువ ఇవ్వాలి తప్ప ప్రతిదానిని సీరియస్‌గా తీసుకోకూడదన్నది నా జీవితానుభవమే మరి!

ఇక్కడ కొసమెరుపు ఏమిటంటే, స్వప్నను మాకు పరిచయం చేసిన వ్యకి మరొక కుటుంబం కోసం ఎక్కువ జీతం ఆశ చూపించినా ఆమె తిరస్కరించడం. అలా స్వప్న మాలో ఒకరిగా కలిసిపోయింది. ఆమెకు మంచి భవిష్యత్తు రావాలని నేను ఎప్పుడూ కోరుకుంటాను. సమాజంలో ఇంకా మంచివాళ్ళు, బాధ్యతగా పనిచేసే వాళ్ళు వున్నారని చెప్పడానికి మంచి ఉదాహరణ కుమారి స్వప్న. ఆమెకు అభినందనలు.

(మళ్ళీ కలుద్దాం)

డా. ప్రసాద్ కె. ఎల్. వి.

వృత్తిరీత్యా వైద్యులు, ప్రవృత్తి రీత్యా రచయిత అయిన డా. కె.ఎల్.వి. ప్రసాద్ పుట్టింది, పెరిగింది తూర్పు గోదావరి జిల్లా దిండి గ్రామం. హైస్కూలు విద్య పాక్షికంగా అప్పటి తాలూకా కేంద్రం రాజోలులో. తదుపరి విద్య నాగార్జున సాగర్ (హిల్ కాలనీ), హైద్రాబాదులలో. వారి అన్నయ్య కె.కె.మీనన్ స్వయంగా నవలా/కథా రచయిత కావడం వల్ల, చిన్న వయస్సులోనే పెద్ద పెద్ద రచయితల సాహిత్యం చదువుకున్నారు. ఇంటర్మీడియట్ నుండే కవితలు రాయడం మొదలుపెట్టారు. 1975 నుండి వ్యాసాలు రాస్తున్నారు. 1983 నుండి కథలు రాస్తున్నారు. ఉద్యోగ రీత్యా హన్మకొండలో స్థిరపడ్డారు. వరంగల్ “సహృదయ సాహిత్య సాంస్కృతిక సంస్థ”కు వరుసగా 15 సంవత్సరాలు అధ్యక్షుడిగా ఉన్నారు. 2011లో కరీంనగర్ జిల్లా ఆసుపత్రిలో సివిల్ సర్జన్‌గా రిటైర్ అయ్యారు. “కె ఎల్వీ కథలు”, “అస్త్రం”, “హగ్ మీ క్విక్”, “విషాద మహనీయం” (స్మృతి గాథ) వంటి పుస్తకాలను వెలువరించారు.

1

Sagar
September 5, 2021 at 9:30 am
కుటుంభ పోషణ కోసమో లేదా అవసరాల కోసమో చేసే వృత్తిగా బావించే ఎందరో ఉన్న ఈరోజుల్లో కుటుంభంలోని వ్యక్తిగా కలసిపోవడం మీ అదృష్టమే కాదు మీరు ఆమెను చూసుకునే విదానంకూడ ఒక కారణమని నా అభిప్రాయం సర్. మంచి సహాయకురాలు దొరికిన ఆన్షి అదృష్టవంతురాలు మరియు మీకు మంచి నిశ్చింత. మీకు అభినందనలు మరియు ధన్యవాదములు.

Reply
1. 1.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 5, 2021 at 10:02 am
  సాగర్
  ధన్యవాదాలు
  
  Reply
2

మొహమ్మద్+అఫ్సర+వలీషా
September 5, 2021 at 10:56 am
పనివారు ఎవరు ఎందరు తోడు ఉన్నా నమ్మకం బాధ్యత అనే పునాది ముందు ఇంట్లో వారికి సాంత్వన నిస్తుంది.అలాంటి మనిషి మీకు దొరకడం మీ అదృష్టం సార్.దానికి ఇంట్లో వాళ్ళ ఆదరాభిమానాలు కూడా ఒక కారణం సార్. చాలా మంది ఇళ్ళల్లో పని మనుషులంటే ఆమడ దూరంలో ఉంచుతారు పని మనిషి అనే ట్యాగ్ ను తగిలించి. ఆన్షీ ముఖంలో ఆనందం ఆరోగ్యం క్రమశిక్షణ చూస్తే అర్థం అవుతుంది దాని వెనుక ఎంత బాధ్యతాయుతమైన సేవ ఉందో.బయట పనిమనుషులతో ఎంత భయమున్నదో మనకు అలాగే వారికీ అంతే భయం సార్. ఇల్లు గలవారు ఎలాంటి వారో తెలియదు. అక్కడ అన్నీ విధాల తనకు రక్షణ దొరికితే పర్వాలేదు లేకపోతే ఇబ్బందే.అందరూ సమానమే , అనే భావనను ఆమెలో కలిగించి తగిన రక్షణ నిస్తూ మీ అందరికీ అండ దండలు ఇస్తున్న ఆమెకు ఎక్కువ డబ్బు ఆశ చూపినా వెళ్ళ లేక పోయింది సార్. ఇలాంటి వారు ఈ రోజుల్లో చాలా అరుదు .జ్ఞాపకాల పందిరిలో కూడా మీ ఔన్నత్యాన్ని చాటుకున్నారు సార్ మీరు. పనిమనిషి గురించి వ్రాయటమేంటి అని అనుకోకుండా ఆమెలోని మంచి తనాన్ని సహృదయతతో గుర్తించి మా ముందు వ్యక్త పరిచారు. తను క్రీడా కారిణి కూడా అంటే చాలా సంతోషం కలిగింది సార్. స్వప్న కుహృదయపూర్వక అభినందనలు చెప్పండి సార్. పనిమనుషుల్లో కూడా మానవత్వం, సేవా , బాధ్యత ఉంటాయని నిరూపిస్తూ వ్రాసిన ఆదర్శ పూరిత మీ వ్యాసం అద్భుతం సార్. హృదయపూర్వక శుభాకాంక్షలు శుభాభినందనలు మీకు. 💐🙏💐🙏💐🙏💐🙏💐🙏💐🙏💐🙏💐

Reply
1. 2.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 6, 2021 at 9:07 am
  అమ్మా…
  మీ స్పందన కు ధన్యవాదాలండీ.
  
  Reply
3

Rajendra+Prasad
September 5, 2021 at 12:30 pm
పని మనిషి అన్న మనిషికి మన దేశంలో గౌరవం తక్కువ. ఆ విషయానికి వస్తే కొన్ని పనులకు, ఆ పనులు చేసే మనిషికి మన దేశంలో గౌరవం లేదు. దాని ఫలితమే ఒక రకంగా వారి కొరతను సృష్టించింది.
స్వప్న లాంటి హెల్పెర్ మీకు దొరకటం అరుదు. తగిన జీతం ఇచ్చి మనం న్యాయం చెయ్యాలి సర్.
– రాజేంద్ర ప్రసాద్

Reply
1. 3.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 6, 2021 at 9:06 am
  ధన్యవాదాలండీ.
  
  Reply
4

Sambasiva+Rao+Thota
September 5, 2021 at 1:47 pm
Prasad Garu!
Swapna laanti manchi ammaayi CareTaker gaa dorakadam oka vidhamgaa adrushtam ani cheppaali..
Yedi yemainaa manchi vaallaku manchi vaalle thaarasa paduthaaru Sir..
Dhanyavaadaalandi 🙏

Reply
1. 4.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 6, 2021 at 6:34 am
  సాంబశివ రావు గారూ
  మీ స్పందనకు ధన్యవాదాలు.
  
  Reply
5

డి. వి. శేషాచార్య
September 5, 2021 at 4:38 pm
మీ జ్ఞాపకాల పందిరిలో మీ మనుమరాలి కేర్ టేకర్ స్వప్న గురించి కూడా రాసారంటేనే ఆ అమ్మాయి మంచితనం, మీ సహృదయత మాకర్థమవుతోంది. ప్రత్యక్షంగానో పరోక్షంగానో ఎంతోమందికి మార్గదర్శనం చేయడం ద్వారానో, చేతనైన సాయమందించిన మీరు స్వప్న కు కూడా ఓ దారి చూపించగలరని అనుకుంటున్నా.

Reply
1. 5.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 6, 2021 at 6:33 am
  మిత్రమా…..
  మీ స్పందనకు ధన్యవాదాలు.
  
  Reply
6

Shyam kumar chagal . MA astrology. Hyd
September 6, 2021 at 6:15 am
ఇది చదవగానే ముందుగా నాకు డాక్టర్ కే ఎల్ వి ప్రసాద్ గారి గురించి ఆలోచనలు మొదలయ్యాయి. అసలు ఇతనికి ఇంత మంచి స్నేహితులు ,పరిచయాలు ,వ్యక్తులు జీవితం లో తారస పడటం ఎంతో గొప్పతనం. అంతేగాక వీరందరినీ కూడా మర్చిపోకుండా తను వివరంగా పత్రికలో రాయటం ఇంకా ఎంతో ఉన్నతమైన అతని మనసుని సూచిస్తుంది. ఆర్థిక ఇబ్బందుల వలన చాలామంది పని మనుషులుగా మన దగ్గరికి వస్తుంటారు వెళుతుంటారు. కొద్ది మంది మన మన మనసులని ,మనల్ని సంతోషం పెడుతూ, వాళ్ళు సంతోషంగా గడుపుతారు. నాకనిపిస్తుంది ఇది వారి యొక్క గొప్పతనం కాకుండా వారి మనసు ,మనసు తత్వంయొక్క గొప్పతనం. ఏ పని అయినా, దాన్ని సంతోషంగా చేయటం అనేది లేకపోతే అది దండగ అవుతుంది., ఆఖరికి ప్రైమ్ మినిస్టర్ పదవి ఇచ్చినా సరే . డాక్టర్ కె.వి ప్రసాద్ గారికి అభినందనలు మరియు స్వప్నం నాయొక్క శుభ ఆశిస్సులు. ఆ అమ్మాయికి భగవంతుడు మంచి జీవితాన్ని ప్రసాదించుగాక

Reply
1. 6.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 6, 2021 at 9:05 am
  ధన్యవాదాలండీ
  శ్యామ్….
  
  Reply
7

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 6, 2021 at 6:31 am
ఎంత మంచి ఇంటిఅమ్మాయి దొరికింది అండీ మీకు.అది కేవలం తన అంకిత భావమే కాక మీరు తనని ఇంటి సభ్యురాలిగా చూడడం వల్ల కూడా.పిల్లల్ని ఎవరికీ నమ్మకంగా అప్పచెప్పలేని ఈ.రోజుల్లో అంత మంచి అమ్మాయి దొరకడం,బిడ్డను చక్కగా సంరక్షించడం,జీతం కోసం కాక మనస్సు పెట్టి చేయడం చూసిన స్వప్నను మీతో పాటు మేమూ అభినందించక తప్పదు. ఆమెకు మీ మంచి మనస్సు ద్వారా మంచి భవిష్యత్తు రావాలని మనస్ఫూర్తిగా కోరుకుంటున్నాం సర్.💐💐💐👍🙏నాగజ్యోతీ శేఖర్
కాకినాడ.

Reply
1. 7.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 6, 2021 at 6:31 am
  అమ్మా ధన్యవాదాలు.
  
  Reply
8

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 6, 2021 at 9:03 am
అవును సార్ ! మీ మనుమరాలు అన్సీ దగ్గర ఉన్న స్వప్న యొక్క నిబద్ధత గురించి చాలా చక్కగా వివరించారు. గత నెలలో ఆమె సఫిల్గుడా వచ్చినప్పుడు నేను కూడా గమనించాను .మీరన్నట్లు చాలా సహజంగా, బాధ్యతాయుతంగా, ఆ ఇంటికి కొత్త మొహం అయినప్పటికినీ , అన్నీ తానై ఇల్లు చక్కబెడుతూ కనిపించింది .అదంతా గమనించి ఆమె ఎవరో విజయ్ కుమార్ గారి దగ్గరి బంధువు అనుకున్నాను . తర్వాత తెలిసింది ఆమె మీ మనుమరాలు కేర్ టేకర్ అని.
నెల జీతానికి పని చేస్తున్న వ్యక్తిని కూడా సొంత మనిషిగా భావించి అన్ని విషయాలలో మీ ఇంటి సభ్యులతో సమానంగా గౌరవిస్తూ ,మీరందరూ ఆమెకు కల్పించిన స్వేచ్ఛా వాతావరణమే ఆమెకు ఆచిన్న వయసులోనే నిజాయితీగా బాధ్యతలు నిర్వర్తించే అవకాశం కలిగిందని భావిస్తాను. మీ రచనా వ్యాపకంలో ఆమె కూడా ఒక స్థానాన్ని కల్పించి, ప్రత్యేకంగా ఒక శీర్షికను కేటాయించి, పదిమందికి తెలియజేసిన మీమహోన్నత మానవత్వానికి జోహార్లు!
——B.Rama krishna Reddy
Hyderabad.

Reply
1. 8.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 6, 2021 at 9:04 am
  Reddy garu,
  ధన్యవాదాలండీ.
  
  Reply
9

Bhujanga rao
September 6, 2021 at 11:44 am
కష్టపడకుండా ప్రతిఫలాన్నీ ఆశించే ఈ రోజుల్లో, మీరు ఎంచుకున్న విధానానికి అనుగుణంగా కేర్ టేకర్ లభించడం ఒక అదృష్టం.ఆమె జీతం కోసం ఆశపడకుండా నిజాయితీగా మంచి మనస్సుతో కుటుంబ వ్యక్తిగా కలిసిపోవడం ఆమె మంచి తనానికి
నిదర్శనం. పని చేస్తున్న వ్యక్తిని కాకుండా మీ స్వంత మనిషిగా భావించి,కుటుంబ కుటుంబ సభ్యులతో సమానంగా అన్ని విషయాలలో గౌరవం ఇస్తూ,ఆమె కు అవసరాలకు అనుగుణంగా వసతి కల్పించి ఉన్న స్థితి నుండి ఉన్నత స్థితికి తీసుకువచ్చిన మీకు ధన్యవాదములు సర్.ఆమెకు మంచి భవిష్యత్తు ఇవ్వాలని భగవంతుని కోరుకుంటూ నమస్కారములు సర్.ఆమెకు ఇది కదా కావాల్సింది.

Reply
1. 9.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 6, 2021 at 1:10 pm
  ధన్యవాదాలండీ
  భుజంగరావు గారూ.
  
  Reply
10

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 6, 2021 at 1:06 pm
పనమ్మాయి గురించి రాయడం చాలా చాలా నచ్చింది

—–డా. సుశీల
హైదరాబాద్.

Reply
1. 10.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 6, 2021 at 1:07 pm
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
11

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 6, 2021 at 1:35 pm
Nijamga , meeku Swapna lanti Manishi dorakatam Mee luck. Yelantivallu
Chala aruduga untaru.
—దొన్డఫాటి చంద్రశేఖర్
హైదరాబాద్.

Reply
1. 11.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 6, 2021 at 1:35 pm
  ధన్యోస్మి
  
  Reply
12

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 6, 2021 at 1:38 pm
మీరు అన్నింటా అదృష్టవంతులే
మంచి వాళ్ళకు మంచే జరుగుతుంది అని నానుడి
—-బ్రహ్మ చారి
హన్మకొండ.

Reply
1. 12.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 6, 2021 at 1:38 pm
  ధన్యోస్మి
  
  Reply
13

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 7, 2021 at 1:19 pm
మీ జ్ఞాపకాల పందిరి చక చక అల్లుకు పోతూనే ఉంది..
మీరన్నట్టు ఇంట్లో పనిచేసే పిల్లలు నమ్మకమున్న వారు దొరకటం ఒక అదృష్టమే అనాలె .మీరు ఎదురుకొన్న ఇబ్బందులే మూ ఎదురుకోన్నం.మా మొదటి బాబు పుట్టినప్పుబు నాభార్య వాళ్ళ పుట్టీంటి దగ్గరే ఉద్యోగించేది.బాబునూ వాళ్ళమ్మ గారు చూసుకునేది.రెండవ బాబు పుట్టినప్పటికి ఆమెకు హసన్పర్తికి బదిలీ ఐంది..ప్రసూతి సెలవు పెట్టినా లీవ్ వేకెన్సీలో ఎవరినైనా వేస్తరేమోనని భయం చేత నెలకే డూటీల జాయినైంది హనుమకొండలో వున్న మేంశహసన్ పర్తిలోనే ఇల్లు తీసుకొని మారి పోయినం.స్కూలుకెదురూగానే ఇల్లు దొరికినందువలన పెద్ద ఇబ్బందేంకాలేదు ఒక పని పిల్ల వాడినివకుదుర్చుకున్నాం. మానాన్న గారున్నా పెద్దాయన కనుక ఆయనకిబ్బంది కలగకూడదనుకున్నం.అట్లా మా ఇంటిలో పనివచేసిన కుర్రాడు,మేం హనుమకకొండకు మారినా మాతోపాటు వచ్చి ఉన్నాడు 10-12 ఏండ్లు,పని చేసి తరువాత వాళ్ళమ్మకు ఆరోగ్యం బాగా లేక వెళ్ళిపోయాడు.ఇప్పటికీ వచ్చి కలుస్తుంటాడు ఆతరువాత ఒకMLAదగ్గర,పనిచేసినా మమ్మల్ని పిల్లలను మరువ లేదు..
ప్రభుత్వం వారు ప్రజలకు మేలు చేస్తున్నామని అంటూ మీరన్నట్టు సోమరి పోతులనుగా తయారు చేస్తున్నరు.పొట్లపల్లి,రామారావుగారని కాళోజీ మిత్రుడొకాయన ఏమన్నా డంటే .”,ప్రతి అవసరానికీ ప్రభుత్వం వైపు చూచేంత,నిస్సహాయులుగా,నిర్వీర్యులనుగా ప్రజలను తయారు చేస్తున్నారు” అని.సర్కసు లో వున్న పులిని తరువాత అడవిలో విడిచి పెట్టినా వేటాడే అలవాటు తప్పి పోయింది కనుక ఆహారం సంపాదించుకో లేక ఆకలితోవచచ్చి పోయిందట.అట్లా వుంది విషయం.
చేపలు తినే వాడికి చేపలు పట్టటం నేర్పాలికాని రోజూ చేపలివ్వ కూడదు తినటానికి.అని ఆంగ్ల సామెత..
కష్టపడకుండా తినటంవఅలవాటుచేసి జనాన్ని చెడగొడుతున్నరేమో అనిపిస్తది..
సరేలెండి రామాయణంలో పిడకల వేట.
ఈ సంచిక కూడా బాగుంది.ముఖ్యంగా మీ ప్రొలాగ్ చదువరులను తరువాతేంచెప్తారేమోననే ఉత్కంఠ కలిగిస్తుంది.
ఏరచనకైనా చదివించే గుణం (readability) ముఖ్యం.అది మీ రచనలో బాగా ఉన్నది.
అభినందనలు సర్
—రామశాస్త్రి

Reply
1. 13.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 7, 2021 at 1:20 pm
  శాస్త్రి గారు
  మీ స్పందన కు ధన్యవాదాలండీ.
  
  Reply
14

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 8, 2021 at 6:12 am
నేటి రోజుల్లో భార్యాభర్తలిద్దరు సంసారం కోసం ఉద్యోగాలు చేయడం మామూలే. కాని పిల్లల సంరక్షణ చాలా ముఖ్యమైన విషయం. మీ మనవరాలు ఆన్షీకి సేవాగుణం పుణికిపుచ్చుకున్న సంరక్షకురాలు స్వప్న దొరకడం నిజంగా అదృష్టమే. చక్కటి కథనం. అభినందనలు.
—–జి.శ్రీనివాసాచారి
కాజీపేట.

Reply
1. 14.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 8, 2021 at 6:13 am
  ధన్యవాదాలండీ
  
  Reply
15

డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
September 8, 2021 at 9:10 pm
పనమ్మా యి గురించి ఫోటోలతో సహా పంచుకోవడం మీ సహృదయానికి చిహ్నం నాకు కూడా ఒకసారి ఇలాంటి అమ్మాయి దొరికింది ఆ అమ్మా యి గురించి యిప్పటికీ ఎంక్వైరీ చేస్తున్నాను ఎప్పుడు అంత ఫైనాన్స్ లేదు యిపుడు యిద్దామంటే ఆ అమ్మా యి దొరకడం లేదు యీ సరై నా కడపలో ఎంక్వైరీ చెయ్యాలి
—–విజయలక్ష్మి. కస్తూరి
హైదరాబాద్.

Reply
1. 15.1
  
  డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
  September 8, 2021 at 9:11 pm
  ధన్యవాదాలండీ.
  
  Reply