నేను, నాది, నువ్వు, నీది, అతడు, అతడిది అనే అంశాలు మాత్రమే మనస్సులో పెట్టుకుని, మనము – మనది – అందరిదీ అన్న భావన సమాజంలోని వ్యక్తులలో కరువైనప్పుడు, ఏ విషయం అయినా స్వార్థంతో కూడుకుని, ఎంతసేపూ తమ గురించే ఆలోచిస్తారు తప్ప అందరి కోసం, అందరి సౌకర్యం కోసం, అందరి లాభనష్టాల గురించి ఆలోచించే ప్రసక్తి లేదు. అందువల్లనే మనం ఎన్నో కోల్పోతున్నాము. ఎంతో నష్టపోతున్నాం. అందరితో పాటు ఆ నష్టాన్ని మనమూ భుజాన వేసుకుంటున్నాము. అయితే అది గుర్తించకుండానే, మన పద్ధతుల్లో మనం నడుస్తున్నాము. అలా మనకు తెలియకుండానే, మనం చేస్తున్న పొరపాట్లలో, మనం మన పరిసరాలను కాపాడుకోలేక పోతున్నాము. పచ్చదనాన్ని నిలబెట్టుకోలేక పోతున్నాము. అవసరమైనంత వృక్ష సంపదను పెంచుకోలేకపోతున్నాం. వున్న వృక్షసంపదను సంరక్షించుకోలేక పోతున్నాం. స్వచ్ఛమైన గాలిని పీల్చుకోలేక పోతున్నాం. ఈ నష్టాలన్నీ మన వల్లనే మనం అనుభవిస్తున్నామని మనం ఆలోచించ లేకపోతున్నాము.
మనం మన పరిసరాలను పరిరక్షించుకోలేకపోవడం వల్ల వచ్చే అనర్థాలు సామాన్యమయినవి కాదు. సాధారణంగా, మనం మనవి కాదనుకునే ప్రదేశాల్లో మన ఇష్టం వచ్చినట్టు మనం ప్రవర్తించే ప్రదేశాల్లో ముఖ్యమైనవి, రైల్వే స్టేషన్లు, బస్సు స్టేషన్లు, పార్కులు, ఇతర బహిరంగ ప్రదేశాలూ వగైరా. ఈ ప్రదేశాల్లో, ఆధునిక జీవనం సాగిస్తున్న విద్యావంతులతో పాటు (అందరినీ అనలేము లెండి) అనాగరికులు సైతం, చెత్తా చెదారం ఎక్కడబడితే అక్కడ పారేస్తారు. ముఖ్యంగా అరటి పళ్ళు తిని, నడిచే దారిలో పారేస్తారు. అరటి తొక్క మీద కాలేస్తే ఏమౌతుందో అందరికీ తెలిసిందే! అంతమాత్రమే కాదు, అక్కడ ఈగలు, దోమలు, బొద్దింకలు, ఇతర పురుగులు చేరుకోవడమే కాక దుర్గంధం కూడా వెలువడుతుంది. శుభ్రం చేసేవాళ్ళు (స్వీపర్లు) వుంటారు అన్న ధీమాతో చాలా స్వేచ్ఛగా చెత్త పారేస్తారు. చెత్త వేసే డబ్బాలు కళ్ళకు కనిపిస్తున్నా వాటిని ఉపయోగించే సాహసం చేయరు. పరిసరాల పరిశుభ్రతలో మన బాధ్యత కూడా చాలా ఉందన్న విషయం విస్మరిస్తారు. పదిమందీ సంచరించే ప్రదేశంలో, ఇతరులకు ఇబ్బంది కలిగించే పనులు చేయకూడదన్న అవగాహన ఇంకా ప్రజల్లో రాకపోవడం బాధాకరమే! అలాగే బస్సుల్లో ప్రయాణించేవారు, చెత్త (అది ఏదైనా కావచ్చు) ఎంతో స్వేచ్ఛగా బయటికి విసిరేస్తారు. అది దూరంగా పడొచ్చు, జనసంచారం చేసే రోడ్డు మీద కూడా పడొచ్చు. అది తెలిసి చేస్తారో, తెలియక చేస్తారో తెలియదు. ఇక రైల్ కంపార్టుమెంట్లలో పరిస్థితి చెప్పనవసరం లేదు. ఎక్కువమంది కూర్చున్న చోటునే చెత్త పారేస్తారు. చిరుతిండ్లు కొనుక్కుని వాటికి సంబందించిన చెత్త అక్కడే పారేస్తారు. ప్రభుత్వ పక్షాన శుభ్రము చేసే పనివారు వున్నా, మనం సహకరించవలసిన బాధ్యత మనకుంది కదా!
ఇలా ఎందుకు ఆలోచించరో అసలు అర్థం కాదు. ఇక ప్రధాన రహదారులకు ఇరువైపులా, పాదచారులు నడవడానికి ఫుట్‌పాత్ (కాలిబాట)లు ఉంటాయి. కానీ అవి చాలా చోట్ల చిరు దుకాణదారుల కబ్జాలో ఉంటాయి. వారికి ఎవరో రాజకీయ నాయకుల అండదండలు పుష్కలంగా ఉంటాయి. అందుచేత వాళ్ళు నిర్భయంగా, వాళ్ళ బండ్లు వున్నచోట చెత్త వదిలేసి పోతారు. అరటిపళ్ళ బండ్లు వున్న చోటైతే, వినియోగదారులు కొందరు పండ్లు తిని తొక్కలు అక్కడే పారేసి పోతారు. ఈ పరిస్థితిని ఎవరూ నివారించలేకపోవడం దురదృష్టకరం.
చెత్తా చెదారం పేరుకుపోవడంతో, వాయుకాలుష్యం కూడా జరిగే పరిస్థితులు ఏర్పడతాయి. దోమల ఉత్పత్తి గణనీయంగా పెరిగి కేవలం మలేరియా జ్వరం వంటి సమస్యలే కాక ఒకరినుండి మరొకరికి అంటువ్యాధులు ప్రబలే అవకాశం వుంది. క్లీన్ సిటీలుగా అవార్డులు పొందిన కొన్ని పట్టణాల లోపలికి (కాలనీలు) వెళితే, మూత లేని మురికి కాల్వలు ప్రవహిస్తూ ఉంటాయి. అంతమాత్రమే కాదు, ఎవరి ఇంటి తిన్నగా వారు, వారి ఇంటి చెత్తను నిర్దాక్షిణ్యంగా మురికి కాల్వలలో పారవేయడం వల్ల, మురికి నీరు ప్రవాహం ఆగిపోయి, చెత్త నిల్వవుండడం వల్ల, దోమలు, ఇతర క్రిములు పెరిగి, ఆ ప్రాంతంలోని ప్రజల ఆరోగ్యంపై ప్రభావం చూపించే అవకాశం వుంది. ఒకరు చేసిన పొరపాటుకు మరొకరు బలి అయ్యే అవకాశం వుంది. ఇలాంటి వాటికోసం ఎవరో వచ్చి బెత్తం పట్టుకుని నిలబడరు, ప్రజలలోనే అవగాహన రావాలి. మున్సిపాలిటీ/కార్పొరేషన్‌కు చెందిన ప్రజా ఆరోగ్య శాఖ నిత్యం ప్రజలలో అవగాహన కార్యక్రమాలు ఏర్పాటు చేయాలి. ప్రజల సహకారం లేనిదే, ఏ ప్రభుత్వ పథకమూ ఫలితాలను సాధించలేదు. భూగర్భ మురికి కాల్వల వల్ల ఈ విషయంలో ప్రయోజనం ఎక్కువగా ఉంటుంది. మన పరిసరాలు మనమే చేతులారా పాడుచేసుకుంటున్నట్లు అవుతున్నది.
మా కాలనీలో ఓపెన్ డ్రైనేజ్ కాలువ వుంది. అది ఎప్పుడు చెత్తతో నిండి ఉంటుంది. ఎవరికీ చెంపపెట్టుగా ఉండదు. ఎవరికైనా పోరపాటున చెబితే, ‘నీకేం పని? నీ సంగతి నువ్వు చూసుకో’ అన్నట్టు చూస్తారు. పరిసరాల పరిశుభ్రత బాధ్యత ప్రజలందరిదీ అన్న విషయం అందరికీ తెలియాలి.
సాధ్యమయినంత వరకూ మా ఇంటి పరిసరాలు పరిశుభ్రంగా ఉంచే ప్రయత్నం చేస్తాను. ఇంటి చుట్టూరా తక్కువ ఖాళీ నేల ఉన్నప్పటికీ, రకరకాల మొక్కలు పెంచుతున్నాను. నా చుట్టూరా పచ్చదనాన్నీ తనివితీరా ఆస్వాదిస్తున్నాను.
రోడ్డు మీద అరటితొక్కల మీద కాలువేసి జారిపడ్డ అనుభవం నాకూ వుంది. అందుచేత ఆ విషయంలో జాగ్రత్తగా వుంటాను.
మనం ఆరోగ్యకరమైన జీవితం జీవించాలంటే, పరిసరాలు పరిశుభ్రంగా ఉండాలి. అలా ఉండడానికి మనమే బాధ్యత తీసుకోవాలన్నది తెలుసుకోవాలి. ప్రతి చిన్న విషయానికి, ఎవరో వచ్చి, ఏదో చేస్తారన్నది మరచిపోవాలి. మనకు కరోనా చూపించిన ఆరోగ్య మార్గదర్శక సూత్రాలు నిత్యమూ పాటించవలసిందే! ఈ అనుభవం భావి తరాలకు ఒక సందేశంగా మిగిలిపోవలసిందే!
(మళ్ళీ కలుద్దాం)
వృత్తిరీత్యా వైద్యులు, ప్రవృత్తి రీత్యా రచయిత అయిన డా. కె.ఎల్.వి. ప్రసాద్ పుట్టింది, పెరిగింది తూర్పు గోదావరి జిల్లా దిండి గ్రామం. హైస్కూలు విద్య పాక్షికంగా అప్పటి తాలూకా కేంద్రం రాజోలులో. తదుపరి విద్య నాగార్జున సాగర్ (హిల్ కాలనీ), హైద్రాబాదులలో. వారి అన్నయ్య కె.కె.మీనన్ స్వయంగా నవలా/కథా రచయిత కావడం వల్ల, చిన్న వయస్సులోనే పెద్ద పెద్ద రచయితల సాహిత్యం చదువుకున్నారు. ఇంటర్మీడియట్ నుండే కవితలు రాయడం మొదలుపెట్టారు. 1975 నుండి వ్యాసాలు రాస్తున్నారు. 1983 నుండి కథలు రాస్తున్నారు. ఉద్యోగ రీత్యా హన్మకొండలో స్థిరపడ్డారు. వరంగల్ “సహృదయ సాహిత్య సాంస్కృతిక సంస్థ”కు వరుసగా 15 సంవత్సరాలు అధ్యక్షుడిగా ఉన్నారు. 2011లో కరీంనగర్ జిల్లా ఆసుపత్రిలో సివిల్ సర్జన్‌గా రిటైర్ అయ్యారు. “కె ఎల్వీ కథలు”, “అస్త్రం”, “హగ్ మీ క్విక్”, “విషాద మహనీయం” (స్మృతి గాథ) వంటి పుస్తకాలను వెలువరించారు.
అది బాధ్యతగా ప్రతి ఒక్కరి మనసు లో చొరబడితేనే కుదురుతుంది తప్ప చెప్తే వచ్చేది కాదు సర్. కానీ ఇలాంటి మంచి రచనలతో కొంత. మార్పు రావాలని ఆశించడంలో తప్పులేదు. కానీ మీ బాధ్యత గా జాగృతపరచడం అభినందనీయం. మంచి వ్యాసం అందించినందుకు.మీకు ధన్యవాదములు సర్.
కరెక్ట్ సాగర్ కృత జ్ఞత లు.
మీ ఙాపకాల పందిరి చాలా మందికి చేరాల్సిన అవసరముంది. వాస్తవ పరిస్థితులకు ప్రతిబింబం. అందరూ స్వార్ధంగా ఆలోచించే ఈ సమాజంలో నాకెందుకులే అనుకునే వారే ఎక్కువైనారు.👌🙏 –డా.విద్యాదేవి హన్మకొండ.
అవునమ్మా ధన్యవాదాలు.
జ్ఞాపకాల పందిరి 132 లో మన పరిసరాలతో మనం..సంచిక ఈ సమాజానికి ఏంతో అవసరం.మనం నివసించే పరిసరాలను శుభ్రంగా ఉంచుకోవడం మన కనీస భాధ్యతను తెలిపిన సంచిక.కాలుష్యాన్ని పెంచటం దాన్ని నివారించడం మన చేతుల్లోనే ఉంది.ప్రతి పట్టణంలో నాళాలు స్వార్ధపరుల ఆధీనంలోకి వెళ్లి పోయాయి,అందువల్ల వాన నీరు రోడ్లపైకి మరియు ఇళ్లలోకి వస్తున్నాయి. మనం తినే ఆహారం మరియు పీల్చే గాలిని మనమే కలుషితం చేసుకుంటున్నాము.మనిషి మనస్ఫూర్తిగా బాధ్యతను గుర్తిస్తే అన్నీ సాధ్యమే అని ఋజువు చేసిన సంచిక.ఇలాంటి రచనతో కొంతమందిలోనైనా మార్పు రావాలని మంచి వ్యాసం అందించిన మీకు ధన్యవాదములు సర్.
భుజంగరావు గారూ మీ విశ్లేషణ బాగుంది. మీకు హృదయ పూర్వక కృతజ్ఞతలు
Civic sense పౌర బాధ్యతల తెలివిడి,లేదా జ్ఞానం లేకపోవటమే దీనికి కారణం కావచ్చు. అన్నిచోట్ల అట్లనే వున్నది .నాలుగిళ్ళ అవతల ఉండే ఆవిడ చెత్త తెట్చి మా ఇంటి పక్కన పోస్తుంది.ఆవిడకాకపోతే వారి పనిమనిషి.మనం ఎప్పుడూ కాపలా వుండలేముకదా.చూసినప్పుడు అడిగియే రోడ్ కదా మీజాగైతే కాదుకదా అని అధిక్షేపం.. మనకు హక్కులు కావాలె కాని బాధ్యతలు వద్దు. “బాధ్యత ఎరుగని స్వేచ్ఛ బానిసత్వ లక్షణము ” అన్నడు కాళోజీ. ——రామ శాస్త్రి. హంమకొండ
శాస్త్రి గారూ మీకు హృదయపూర్వక ధన్యవాదాలండీ.
విదేశాలలో క్రమశిక్షణ తో వుండే మన వారు కూడా మన దేశం లోకి వచ్చిన తర్వాత వెంటనే ఈ పరిసరాల పరిశుభ్రత మర్చిపోయి వ్యవహరిస్తూ ఉండటం నేను చూసాను. డాక్టర్ కె ఎల్ వి ప్రసాద్ గారు,సామాజిక స్పృహ తో జ్ఞాపకాల పందిరి లో మనకందిస్తున్న ప్రతీ అంశం మన దైనందిన జీవితం లో ఎదురయ్యే సంఘటనలే సుమా. ఒక మంచి పరిణామం ఏమిటంటే , ఈ తరం వాళ్ళు ఈ విషయం లో మనకంటే బావున్నారు.మంచి విషయం మీద రాసిన ఈ ఆర్టికిల్ అందరికీ వర్తించేదే. రచయిత గారికి, సంపాదకులకు నా ధన్యవాయిదాలు.
మిత్రమా నీ స్పందనకు ధన్యవాదాలు.
సమాజానికి ఉపయోగ పడే సంచిక అన్నయ్య గారు —జయ అలే జెండర్ సఫిల్ గూడ
అమ్మా..ధన్యవాదాలు
డాక్టర్ గారు నమస్కారములు.. తమ పరిసరాల పట్ల పౌరులు ఎలా ఉన్నారు అని కళ్ళకి కట్టినట్లు చెప్పారు. ఎంతైనా ఎవరికి వారు బాధ్యత తీసుకుని శుభ్రత పాటిస్తే బావుంటుంది..
మంచి విషయాలు తెలియజేసారు ధన్యవాదాలు..
అమ్మా నీలిమ గారు మీ స్పందనకు ధన్యవాదాలు.
You are right sir. The right perspective is lacking even among educated and rich class. Though there is some change, the change is slow and not to the expected levels. In Mumbai the authorities are imposing penalties on the inviduals and the vendors. Indore city the cleanest in India is an example for others – Rajendra Prasad
థాంక్స్ రాజేంద్ర ప్రసాద్ గారు. మంచి సమాచారం అందించారు హృదయపూర్వక ధన్యవాదాలు సర్
నిజమే సర్.ప్రజలకు పరిసరాల పరిశుభ్రత,ప్రకృతి పట్ల కృతజ్ఞత తెలియాలంటే కరోనా లాంటి మహమ్మారి రావాల్సి వచ్చింది.చాలా చోట్ల వారి ఇల్లు తప్ప చుట్టూ పరిసరాలు తమ వల్లే పాడవుతున్నా పట్టించుకోని జనాభా ఎక్కువనే ఉంది.ఎవరికి వారికి సామాజిక స్పృహ లేకపోతే మీరన్నట్టు ప్రకృతి తన వైపరీత్యం చూపిస్తుంది.ఇది వ్యక్తిగతంగా చిన్నప్పటి నుండి అలవాటు చేయాల్సిన ప్రాథమిక బాధ్యత.అప్పుడే మనం అందరితో పాటు బావుంటాం.చాలా చాలా మంచి సందేశాన్ని అందించే అంశాన్ని ప్రస్తావించారు సర్.ధన్యవాదాలు👍👍👌🙏🙏💐 —–నాగ జ్యొతి శేఖర్ కాకినాడ.
అమ్మా..ధన్య వాదాలు.
పరిసరాల శుభ్రత గురించి చక్కగా తెలిపారు. మీరు చెప్పినట్టుగా బస్సుల్లో ప్రయాణం చేస్తూ బాటిల్స్ రోడ్డు మీదకు విసిరేసే ఘనులున్నారు. ఈ మధ్య మాస్నేహితుడి చెల్లెలు మరియు బావ టూ వీలర్ పై పయనిస్తుంటే, బస్సులో ప్రయాణికుడు విసిరేసిన బాటిల్ తగిలి ఇరువురు రోడ్డుపై పడడం వలన ఎముకలు విరిగాయి. సుమారు ఆరునెలలు ట్రీట్మెంట్ తీసుకున్నారు.
సామాజిక స్పృహతో రాశారు. అభినందనలు. —-జి.శ్రీనివాసాచారి కాజీపేట
ధన్య వాదా లు సర్.
పరిసరాలను మనకు మనమే రక్షించుకుని మనకు, మనింటికి, సమాజానికి,ప్రభుత్వానికి పరస్పరం సహకరించుకోవాలి. చెత్తను తీసుకెళ్ళే వాళ్ళు కూడా మనుషులేనని మనం గుర్తుంచుకోవాలి.. మంచి అంశాన్ని అందించారు.. 🙏🙏🙏
👍👍 చాలా చాలా అమొఘం ఈ సందేశం.. సందేశాలు కాస్త మార్పు తెచ్ఛినా మొదట సంతోషించే వ్యక్తి నేను… 👍👍 మార్పు మనలోనే కాదు.. మనల్ని కబలిస్తున్న ఈ రాజకీయ నాయకుల స్వార్థం మూలంగా …బెత్తం పట్టు కొని అదిలించే నాయకులు రానంతవరకు…మన పరిసరాలలో మార్పు రాలేదు.. రాజకీయ నాయకుల మారుస్తూ ఉండాలి… అప్పుడే మనలో చాలా మందికి ఆలోచన కూడా వస్తుంది 🔥🔥🔥🔥 నరసింగ రావు హైదరాబాద్.
ధన్యవాదాలు మిత్రమా
Your email address will not be published. Required fields are marked *
Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment.
Δ
నీలమత పురాణం – 19
ఎటూ అర్థం కాని చూపు
వాస్తవముల్ వివరింప దగున్
మలిసంజ కెంజాయ! -3
‘మా వాటా మాకే’ పుస్తకావిష్కరణ ప్రెస్ నోట్
కాశ్మీర్ యాత్ర -6
కడలి కెరటాలు..
గాంధీజీ -మొగ్గలు
ఈజీగా ఇంగ్లీష్ ఛాప్టర్ 7
మధురమైన బాధ – గురుదత్ సినిమా 18- ‘ప్యాసా’-1
చాలా బాగుంది...
శ్రీధర్ గారి చిరుజల్లు ❤️ చులాగ్గా కథలల్లుతారు.
కథ చదువుతూ అందులో లీనమయిపోయాను. అలౌకికమయిన భావన కలిగింది. చాలా బాగుంది 🪷
మంచి శ్లోకం బావార్థంతో చెప్పారు. ధన్యవాదాలు
ఆనాటి పాటలే వేరు. ఎంత అద్బుత సాహిత్యమండి. చక్కటి వ్యాసానందించారు. అభినందనలు
All rights reserved - Sanchika®
