ఆత్మావలోకనం
Men may come and men may go… but I stay on forever…
ఆల్ఫ్రెడ్ లార్డ్ టెన్నిసన్ ఉద్దేశం మానవులు వస్తూంటారు పోతూంటారు కాని ఈ ప్రకృతి మటుకు నిరంతరం, శాశ్వతం అని కావచ్చు.
నా పేరు సౌజన్య. ఎంతో ఉత్తమంగా ఎదగాలని నాకా పేరు పెట్టి వుంటారు. లార్డ్ టెన్నిసన్ ‘ది బ్రూక్’ లో రాసిన పై వాక్యాన్ని నా మొగ్గ విడుస్తున్న పదేళ్ళ ప్రాయంలో చదివినప్పుడు దానిని నేను నాకు నచ్చే, నన్ను సంతృప్తి పరిచే పద్దతిలో బ్రూక్‌కి నన్ను అన్వయించుకున్నాను. తదనుగుణంగానే బ్రూక్‌గా నన్నే ఊహించుకుంటూ ఆ పద్యాన్ని ఆస్వాదించాను. అప్పుడు నేనెలా అర్ధం చేసుకున్నానని ఇప్పుడు నన్ను అడిగి ఇబ్బంది పెట్టకండి. నేను చేసుకున్న అర్థాన్ని బట్టి నా శీలాన్ని నిర్ధారించకండి. కవిత్వంలో అప్పుడప్పుడే అఆలు దిద్డుతూ తెలియని లోకాన్ని అన్వేషించే నాలాంటి నా తరం అమ్మాయిలందరూ బహూశా అలాగే అర్థం చేసుకుంటారనుకుంటా.
నా తరం అనటంలో ఆంతర్యం అమ్మ తరానికి నా తరానికి మధ్య అంతరం. ఆడా మగా మధ్య ‘హాయ్ హలో’లు కూడా మా అమ్మ ఉద్దేశంలో నిషిద్ధం. ఆడది పరాయి మగాడితో మాట్లాడటం కూడా మహాపాపంగా పరిగణించే తత్త్వం మా అమ్మది. ఇప్పుడు నా ఆలోచనా స్రవంతిని ఆత్మావలోకనం చేసుకుంటే అమ్మ కడుపున అసలు నేనెలా పుట్టానా అని సిగ్గుగా వుంది.
అమ్మ తన ఇరవయ్యో ఏటే ఒంటరి అయినా ఏ ప్రేమ జాడ్యం సోకకుండా వెన్ను నిటారుగా నిలబెట్టి ఒక్కర్తి జీవితకాలమంతా ఎలా జీవించ గలిగింది అని ఇప్పటికీ నేను ఆశ్చర్యపోతుంటాను. నేను నా నలభై ఏళ్ళ వయసులో కోల్పోయిన రెండు వర్ణాల (పసుపుకుంకుముల) లోటును భర్తీ చేసుకునేందుకు సప్త వర్ణాల (రంగుల ప్రపంచం) ఇంద్ర ధనుస్సును కాంక్షించటంలోనే నా మనో చాంచల్యం అర్థమవుతుంది.
ఈ మానసిక చపలత స్వాభావికమో, తరం అంతరంలో వచ్చిన తారతమ్యమో లేక నన్ను నమిలేస్తున్న ప్రేమరాహిత్య పరిణామమో నాకు ఎప్పటికీ అర్థం కాదు. నా ప్రేమ మజిలీల అనుభవాలు, నా ప్రేమరాహిత్యానికి కారణాలు పునాదుల్లో నుండీ చెప్పాలి.
జీవితపు పుటలు ఒక్కొక్కటిగా ఆస్వాదిస్తూ దాటుకుంటూ దిగులుపడుతూ ఆనందపడుతూ కుంగుతూ పొంగుతూ అనేక అధ్యాయాలు ముగించుకుని తిరిగి ఒక్కో పుటా వెనుకకు చదువుకుంటూ జ్ఞాపకాలు నెమరేసుకుంటూ పురా స్మృతుల్లోకి జారుకుంటే ఎందుకో దిగులు వేస్తోంది.
నేనే ఈ లోకానికి అతిథిననుకుంటే నా జీవితంలోకి ఎందరు అతిథులో…
రక్త బంధాలు, ప్రేమ బంధాలు, స్నేహ బంధాలు, కన్న బంధాలు, పేగు బంధాలు… బంధం ఏ రూపమైతేనేమి… కొన్ని బంధాలు ప్రతిబంధకాలైతేనేమి… బంధాలన్నీ ఈ అనుభవాల చెట్టుకి ఒక్కో కొమ్మ తొడిగాయి.
కొన్ని కొమ్మలు చిగురించి పూలతో పుష్పించాయి. మరికొన్నయితే తియ్యని ఫలాలనూ పండించాయి. కొన్ని కొమ్మలయితే అక్కడికక్కడే వాడి ఎండి విరిగిపోయాయి. ఒకరు తొడిగిన కొమ్మను మరొకరు తురిమిన సందర్భాలూ వున్నాయి.
ఎన్నెన్ని అనుభవాలు.. కొన్ని అనుభవాలు సంభావనలయితే మరికొన్ని అభావంగా మిగిల్చాయి. పుష్కలమైన అనుబంధాల సంపదతో వెల్లివిరిసిన ఈ మానస పుస్తకం మరి ఇప్పుడెందుకు ఖాళీగా మిగిలిందని ఆవేదనగా వుంది.
ఐదు పదుల ఈ జీవితంలో వేళ్ళ సంఖ్యకు అందని అతిథులు ఎందరో… ఈ మానసిక పుటల్లో అధ్యాయాలు ఎన్నెన్నో…
కొందరు మొదట కోపంతో ఉరిమి కాల్చేస్తుందేమో అన్నంతగా నిప్పులు కురిసే మెరుపై మెరిసి మరుక్షణమే మంచు వర్షమై కురిసి చెలిమి చేస్తే మరికొందరు చాప కింద నీరులా అలికిడి లేకుండా చేరి నిండా ముంచేసారు.
కొందరు సున్నిత మనస్కులు చెట్టుకి పూచిన పూల పరిమళాలను ఆర్ధ్రంగా ఆఘ్రాణించి ఆర్తితో తడిమి ఆనందిస్తే మరికొందరు మొరటు మనుషులు పూలను తుంచి వాటి నడుం వంచి పూల మృదుత్వాన్ని శోభను నులిమేసారు.
కొందరు కలవరం లేని కోనేటిలా నిశ్చలంగా వుంటూనే నన్ను ఉరకలెత్తే జలపాతంలా పరవళ్ళు తొక్కిస్తే మరికొందరు పరవశంగా పారే సెలయేరై పారి నన్ను నిశ్చల నదీ తటాకంగా మార్చేసారు.
కొందరు నిశ్శబ్దoగా మట్టి రేణువులను వాటేసుకునే నీటి తేమలా పుక్కిటి వేళ్ళకు చమరింతను చేర్చి పుష్టిగా చెట్టు పెరుగుదలకు దోహద పడితే మరికొందరు సునామీలై చెట్టును నిలువునా ముంచేసి కూకటి వేళ్ళతో సహా కూల్చేసారు.
కొందరు మందగమన మలయమారుతంలా వీస్తూ ఆ చెట్టు శీతల ఛాయలో సేద తీరితే మరికొందరు తుఫాను గాలులై ఆ చెట్టు కొమ్మలను విలయతాండవం చేయించి వికటాట్టహాసం చేసారు.
ఎన్ని రకాల వ్యక్తులు… ఎన్నెన్ని రకాల వ్యక్తిత్వాలు…
ఎన్ని రకాల బంధాలు… ఎన్నెన్ని అనుబంధాలు…
ఒక్కో అధ్యాయంలో ఒక్కో అనుభవంతో వారం వారం మీ ముందుoటాను. ఈ సౌజన్యను సౌజన్యంతో ఆస్వాదించాలని మనవి. సాహిత్యమన్నాక ఎంతో కొంత హితం కూర్చాలి సమాజానికి మేలు చేయాలి. నేను చేసిన పొరపాట్ల నుండి మీరు పాఠాలు నేర్చుకుంటే, నా జీవితానుభవాలు, ఆలోచనాతరంగాలు మీ జీవన పంథాను పునరాలోచింప చేస్తే, మంచిచెడుల బేరీజుతో మీలో మలినాన్ని ప్రక్షాళన చేసుకుంటే నా ఈ అక్షరాలు ధన్యమైనట్టే…
(మళ్ళీ కలుద్దాం)
ఈ రోజుల్లో హైటెక్ వేగంతో నవలలు, కథలు, కవిత్వం, సమీక్షలు రాస్తున్న రచయితల్లో శ్రీమతి ఝాన్సీ కొప్పిశెట్టి ముందు వరుసలో ఉంటారు. ఇప్పటి పాఠకులకు ఝాన్సీగారు కొత్త రచయిత్రి కానీ ఆవిడ యుక్త వయసులోనే రచించిన కథలు, కవితలు వివిధ పత్రికలలో వెలువడ్డాయి. కొన్ని వ్యక్తిగత కారణాల వలన మధ్యలో వారి రచనా వ్యాసంగానికి గండి పడింది. తిరిగి గత రెండేళ్ళుగా మళ్ళీ కలం పట్టిన ఝాన్సీగారి అనేక కథలు కవితలు వివిధ పత్రికల్లో అచ్చయ్యాయి. వీరి కథలు, కవితలు ప్రతిలిపిలో అనేక బహుమతులు గెలుచుకున్నాయి. వీరు హైదరాబాదుకు చెందిన వారైనప్పటికీ ప్రస్తుత నివాసం ఆస్ట్రేలియా. తెలుగు సాహిత్యం పట్ల అమిత ప్రేమ ఉన్న ఝాన్సీగారు ఆంగ్లంలో కూడా పట్టభద్రులు. 2019లో ముద్రితమైన ‘అనాచ్చాదిత కథ’ అనే వీరి తొలినవల అసంఖ్యాక పాఠకుల అభిమానం చూరగొని అంపశయ్య నవీన్ గారి ప్రత్యేక బహుమతిని పొందినది. వీరి రెండో నవల ‘విరోధాభాస’.
26 Comments
డా.కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
గొంతు విప్పిన గువ్వకు స్వాగతం
ఆదిలోనే ఆకట్టుకున్న ఉపోద్ఘాతం
వచ్చేవారం వేగంగా పరుగున రావాలని
కోరుకునెట్టుగ వుం ది.
రచయిత్రికి
అభినందనలు.
Jhansi koppisetty
మీ హృదయపూర్వక ప్రశంసకు ధన్యవాదాలు
Jhansi koppisetty
“గొంతు విప్పిన గువ్వ” సత్వరమే ప్రచురించిన సంచిక సంపాదకులకు ఇతర సిబ్బందికి నా హృదయ పూర్వక ధన్యవాదాలు
Jhansi koppisetty
కొనసాగింపు కోసం చకోరమై ఎదురు చూస్తూ..
⚘⚘
పొరపాట్లు కావేమో
అవి భావోద్వేగ పరంపరలో
అనుబంధాల అనుభూతులు మాత్రమేనేమో..
నేనో చెట్టైనప్పుడు
మొక్క నుంచీ ఎదిగి ఇప్పుడు మానైనప్పుడు..
కుదురుగా కూర్చుని
ఆలోచిస్తుంటే..
పరవశాలు ఎన్నో
చుట్టూ చూస్తూ కొన్ని..
నన్ను నేను చూసుకు మురిసి నవి ఇన్నీ..
చిగురించే ఙాపకమూ నాదే
మోడైన కాండమూ నాదే
ఆకురాలేప్పుడూ అది నేనే
కొత్త ఊసుల మొగ్గలు తొడిగి మురిసిందీ నేనే
మొక్క నుంచీ మానౌతూ
మౌన మునినౌతూ
నానుంచీ ఓ ఆకు తుంచి
దాచుకున్నోళ్ళూ
అకారణంగా కొమ్మ విరిచి పెకిలించాలనుకుళ్ళోళ్ళూ..
నాలుగు ఆకులు దులిపి
అలిసిపోయి నా పని అయిపోయిందని ఆత్రపడినోళ్ళూ
నేనడక్కుండానే నాలుక
తడిపి నీరు పోసినోళ్ళూ
నేను లేలేత మొక్కగా
ఉన్నప్పుడ్నుంచీ చూస్తూ
దూరం నుంచీ ఆరాధిస్తూ
పెను గాలికి అతలాకుతలమై
ఊగిపోయున నా ప్రతి అణువూ అక్కణ్ణించే చూసి
నేను కొత్త చిగురులు వెయ్యాలని ఆకాంక్షించిన వాళ్ళూ..
అర్థం లేని అర్రులు చాచిన వారు..
అదే అర్థం తెలియక నేను
ఆరాధించన వాళ్ళు..
ఎన్ని ఎన్నని ఎన్నెన్నని..
నా కొమ్మలన్ని అనుభవాలు
ఆకులన్ని భావోద్వేగాలు
అన్నీ నావే వేటికవే
నేనో మాను అన్నీ తెలిసి
ఉన్నాను..
నా నీడలో
సేదదీరేవారితో పాటూ
నేనూ స్వాంతన పొందుతున్నాను..
నేను నిలువెత్తు ఎదిగిన మాను..
వెన్నెలంత విశాలంగా విస్తరించీ ఉన్నానూ..
సీరామ్
Jhansi koppisetty
Good luck to you Jhansi
It is exactly one year “ Anachadita “ that has been produced by you .
Expecting a tsunami again
Narisetty Navneeth Kumar
Jhansi koppisetty
గొంతు విప్పిన గువ్వ నీ ప్రతిఅనుభవం కావాలి నాకు,పాఠంలా!కొన్ని నేర్చుకోవాలి కూడా!ప్లీజ్. త్వరగా రా!
Padma padmapv
సీరామ్
కొనసాగింపు కోసం చకోరమై ఎదురు చూస్తూ..
⚘⚘
పొరపాట్లు కావేమో
అవి భావోద్వేగ పరంపరలో
అనుబంధాల అనుభూతులు మాత్రమేనేమో..
నేనో చెట్టైనప్పుడు
మొక్క నుంచీ ఎదిగి ఇప్పుడు మానైనప్పుడు..
కుదురుగా కూర్చుని
ఆలోచిస్తుంటే..
పరవశాలు ఎన్నో
చుట్టూ చూస్తూ కొన్ని..
నన్ను నేను చూసుకు మురిసి నవి ఇన్నీ..
చిగురించే ఙాపకమూ నాదే
మోడైన కాండమూ నాదే
ఆకురాలేప్పుడూ అది నేనే
కొత్త ఊసుల మొగ్గలు తొడిగి మురిసిందీ నేనే
మొక్క నుంచీ మానౌతూ
మౌన మునినౌతూ
నానుంచీ ఓ ఆకు తుంచి
దాచుకున్నోళ్ళూ
అకారణంగా కొమ్మ విరిచి పెకిలించాలనుకుళ్ళోళ్ళూ..
నాలుగు ఆకులు దులిపి
అలిసిపోయి నా పని అయిపోయిందని ఆత్రపడినోళ్ళూ
నేనడక్కుండానే నాలుక
తడిపి నీరు పోసినోళ్ళూ
నేను లేలేత మొక్కగా
ఉన్నప్పుడ్నుంచీ చూస్తూ
దూరం నుంచీ ఆరాధిస్తూ
పెను గాలికి అతలాకుతలమై
ఊగిపోయున నా ప్రతి అణువూ అక్కణ్ణించే చూసి
నేను కొత్త చిగురులు వెయ్యాలని ఆకాంక్షించిన వాళ్ళూ..
అర్థం లేని అర్రులు చాచిన వారు..
అదే అర్థం తెలియక నేను
ఆరాధించన వాళ్ళు..
ఎన్ని ఎన్నని ఎన్నెన్నని..
నా కొమ్మలన్ని అనుభవాలు
ఆకులన్ని భావోద్వేగాలు
అన్నీ నావే వేటికవే
నేనో మాను అన్నీ తెలిసి
ఉన్నాను..
నా నీడలో
సేదదీరేవారితో పాటూ
నేనూ స్వాంతన పొందుతున్నాను..
నేను నిలువెత్తు ఎదిగిన మాను..
వెన్నెలంత విశాలంగా విస్తరించీ ఉన్నానూ..
సీరామ్
Jhansi koppisetty
Waiting for next!!!!!!
Raj kumari
Jhansi koppisetty
బాగా రాశారు… Kindly continue
…..Raghu Seshabhattar
Sagar
ఉపోద్ఘాతంలోనే మీ రచన గొంతువిప్పిన గువ్వ ఎలా ఉంటుందో చెప్పారు మేడమ్ . మీ రచన కోసం ఆత్రుతతో ఎదురుచూస్తున్నాను. మీరచనకు హార్ధిక స్వాగతం. మీకు అభినందనలు
Jhansi koppisetty
ధన్యవాదాలు సాగర్ గారూ….
Jhansi koppisetty
అద్భుతంగా ఎత్తుకున్నావు ఝాన్సీ, నాకు మాటలు రాలేదు. రచయిత అన్నాక అన్ని పార్శా లని స్పృశించి నిజాయితీ గా రాయగల సత్తా ఉండాలి. నీలో అది మెండుగా వుంది. ఇక శైలి గురించి చెప్పనక్కర లేదు. మరో ఆదివారం కోసం ఎదురు చూస్తాను All the best
….మన్నెం శారద
Jhansi koppisetty
చాలా బాగుంది.. వర్ణనలు మనసుకి బాగా నచ్చాయి
వెయిటింగ్ 
…..గీతా వెల్లంకి
Sambasivarao Thota
Praarambhame entho akattukundi …
Mee Soujanya anubhavaalanu thelusukunenduku
eduruchoosthuntaanu Jhansi Garu!
Jhansi koppisetty
ధన్యవాదాలు సాంబశివరావు గారు..
Dr. Sreenivasa Prasad Chintapalli
Oh… nice narration with every line literary as well as pomp.
Jhansi koppisetty
Thank you Prasadgaru
Jhansi koppisetty
అక్కా ఎంత బాగుంది ఇంట్రో….. loved
it
….. Sudha Murali
Jhansi koppisetty
Waiting for next akka
….Sudha maye
Jhansi koppisetty
Very nice
…Madhavi Kalyan
Jhansi koppisetty
ఉద్విగ్న సంభాషణ. ఆత్మే రూపందాల్చి మాట్లాడినట్టుగా ఉంది. అలంకారిక వచనం భలే వుంది.
….Kavi Yakoob
D.Nagajyothi
గొంతు విప్పిన గువ్వలో అంతులేని ఆలోచనల లోతుల్ని ఆవిష్కరించిన అద్భుత ఉపోద్ఘాతం మీ రచనా పరిణతిని మరోమారు రుజువు చేసింది ఝన్సీ మాం.ఎక్స్ళ్లేంట్
Jhansi koppisetty
ధన్యవాదాలు నాగజ్యోతిగారూ…
మొహమ్మద్ అఫ్సర వలీషా
గొంతు విప్పిన గువ్వ ఎక్స్ లెంట్ నిర్వచనం శీర్షికకు .చక్కని ఉపోద్ఘాతం తో మొదలుపెట్టిన ఈ ధారావాహికం అందరినీ ఆకట్టుకుని అందరికీ మంచి సందేశాలను అందిస్తుందని ఆశిస్తూ అభినందిస్తున్నాను ఝాన్సీ గారు.
ఝాన్సీ గారు అంటే ఓ స్పెషల్ బ్రాండ్
చిట్టె మాధవి
వావ్….గ్రేట్ ఫిలసాఫికల్ ఇంట్రో…డియర్
అభినందనలతో కూడిన శుభాకాంక్షలు..డియర్
ఎంత బాగుందో….మీ శైలిలో ఆకట్టుకుంది….ఎన్నో అనుభవాల తొడుగులు తొడిగిన కొమ్మల రెమ్మలు…ఇలా మాకై…
Jhansi koppisetty
వచనాన్ని అలంకరించి కవిత్వం చేస్తున్నారు. ఈ రెండు పాయల మధ్యన మూడోపాయగా విషయాన్ని కూర్చి అందించడం.
మట్టి రేణువులను వాటేసుకునే నీటి తేమ… ఎంత సూక్ష్మ వర్ణనో. ఆల్ ది బెస్ట్.
Padmakar Daggumati