ప్రేమంటే…
రత్తాలు పదమూడో రోజున పనిలోకి వచ్చింది.
ఆమె మొహం కళ తప్పి వుంది. పది లంఖణాలు చేసినంత నీరసంగా వుంది. గట్టిగా పిటపిటలాడుతున్నట్టుండే ఆమె శరీరం జావకారినట్టుంది. ఆమె మొహంలో మహా శూన్యం తాండవిస్తోంది. ఆమె జీవితం చీకటై పోయినంత దిగాలుగా వుంది.
యాదయ్య పోయి అప్పటికే పన్నెండు రోజులయ్యింది.
“నీ దురదృష్టం కొద్దీ యాదయ్య గుండె జబ్బుతో పోయాడు. నీకు వైధవ్యం రాసి పెట్టి వుంది. తల రాతలను మార్చలేము రత్తీ, బాధపడకు, నువ్వు నీ శక్తికి మించి చేయగలిగింది చేసావు” అన్నాను ఓదార్పుగా.
శోకానికి నిలువెత్తు రూపంలా వున్న రత్తాలు నా మాటలకు విరక్తిగా నవ్వి మౌనంగా కూర్చుని అంట్లు తోముతోంది.
బాగా ఏడ్చి ఏడ్చి ఉబ్బినట్టున్న ఆమె మొహం నూనెతో మర్దనా చేసినట్టు నల్లగా మెరుస్తోంది. చీదీ చీదీ ఆమె బండ ముక్కు మరింత లావయ్యింది.
నా మాటలకు ఒక్కసారి దుఃఖం వెల్లువై పొంగింది ఆమెలో. అంట్ల గిన్నెల ముందే రెండు మోకాళ్ళ మధ్య తల దూర్చుకుని వెక్కి పడుతూ ఏడవనారంభించింది.
“కొంచం సంబాళించుకో. ముందు వేడిగా టీ తాగు. తరువాత గిన్నెలు తోముదువు గాని” అంటూ నేను కాచిన వేడి వేడి టీని రెండు కప్పుల్లోకి వంపి రత్తాలుకి ఓ కప్పు అందించాను.
చీర కొంగుతో కళ్ళు, ముక్కు తుడుచుకుని టీ కప్పు అందుకుంది.
“మీలో పుని స్త్రీని ముండ మోపటం అనే ఆనవాయితీ ఉండదా…” మనిషి బెంగతో చిక్కిందే తప్ప అలంకారంలో మరే ఇతర మార్పులు లేని రత్తాలుని చూసి నాకున్న చనువుతో అడిగాను.
“ముండని ఏమి ముండమోపుతారమ్మా..” అంది నిర్వేదంగా రత్తాలు.
“అవేం మాటలే..” అన్నాను ఏమీ అర్థం కాక.
“యాదయ్య పెండ్లాన్ని నేను ముండమోపానమ్మా…” బాధగా అంది రత్తాలు.
నేను దిమ్మెర పోయాను.
“యాదయ్య నీ మొగుడు కాడా…” నమ్మలేక పోయాను.
“కాడమ్మా. నేను ముండ మోసి ఏడేళ్ళు అయ్యింది. రంకు ముండనయి రెండేళ్ళయ్యింది…” మళ్ళీ ఏడుపందుకుంది రత్తాలు.
* * *
రత్తాలు పెనిమిటి వెంకటయ్య బతికున్నంత కాలం నరకం చూసింది. ఆ నరకంలోనే ఓ నలుసును కని ఆ చిరుదీపపు వెలుతురులో బతుకుతోంది.
బిడ్డ పుట్టిన ఏడాదికే వెంకటయ్య ఆమెకు మోక్షం ప్రసాదించి కాలం చేసాడు.
వెంకటయ్య అకాలపు చావుతో ఆమె గుండెల మీద పుస్తెల బరువే కాకుండా గుండెల్లో పేరుకుపోయిన బాధల బరువు తీరిపోయింది. కాలి వేళ్ళకు చుట్టుకున్న మట్టెలతో పాటే ఆమెను చుట్టుముట్టిన చీకట్లు తొలగిపోయాయి.
వెంకటయ్య శ్వాస ఆగాక ఆమె స్వేచ్ఛగా శ్వాసించసాగింది.
ఆమెను బంధువులంతా కలిసి ఆమె నుదుటి పైన విధవ అని ముద్ర వేసారు.
ఆమెలో వాంఛలు వెంకటయ్య కాష్టంతోనే కాలిపోయి ఆమెను పునీతం చేసి ఆమె జీవితానికి ప్రశాంతతను చేకూర్చాయి.
ఆమె కాయకష్టం చేసుకుంటూ వెంకటయ్య కుదువపెట్టిన పుస్తెల తాడు, నల్ల పూసల గొలుసు విడిపించుకుని బిడ్డ కోసం దాచుకుంది. బిడ్డకు మంచి భవిష్యత్తు ఇవ్వాలని అనుక్షణం తపిస్తోంది.
బిడ్డ ధ్యాసలో బిడ్డ కోసమే బతికే ఆమె యాదయ్య కంట్లో పడింది. కంట్లో పడటం పడటమే వాడి మనసులోనూ పాతుకు పోయింది.
యాదయ్య ఆటో నడుపుతాడు. రత్తాలుండే గుడిసెలకు పది గుడిసెల అవతల రేకుల షెడ్డులో పెళ్ళాం పిల్లలతో వుంటాడు.
రత్తాలు ఇళ్ళ పనులకు వెళ్ళినప్పుడల్లా ఆటో ఎక్కమంటూ పని కాడ దింపుతానంటూ వెంబడించేవాడు.
ఎంచేతనో రత్తాలు పోరంబోకులకు, పోకిరీ వెధవలకూ జాడించి జవాబిచ్చినట్టు యాదయ్యను కసర లేకపోయింది. వాడిని పట్టించుకోకుండా వడివడిగా వెళ్ళిపోయేది. పట్టు వదలని విక్రమార్కునిలా యాదయ్య మళ్ళీ మళ్ళీ ప్రయత్నం మానలేదు. రత్తాలు కరగలేదు.
ఒక మబ్బులు పట్టి ముసురుగమ్మిన సాయంత్రం వేళ రత్తాలు ఆఖరి ఇంటి పని ముగించుకుని రోడ్డెక్కిన మరుక్షణం అమాంతం ఉధృతంగా కుంభవృష్టి మొదలయ్యింది. ఒంటిపై రాళ్ళలా వడగళ్ళు ఎడాపెడా పడటం మొదలయ్యాయి.
చుట్టుపక్కలా దరిదాపుల్లో వడగళ్ళ తాకిడి నుండి తనను తాను కాపాడుకోవటానికి రత్తాలుకి ఏ నీడ కనబడలేదు. లోతట్టు ప్రాంతమవటంతో అర క్షణంలో నీరు ఉధృతంగా ఏరై ప్రవహించసాగింది. తెగిన చెప్పుతో కాళ్ళకు చుట్టుకుంటున్న చీరతో తలపైన, మొహం పైన దెబ్బల్లా తగులుతున్న వడగళ్ళతో రత్తాలుకి దిక్కుతోచని వేళలో యాదయ్య ఆటో ఆమె పక్కగా సర్రున ఆగింది. ఆపటమే కాకుండా ఎంతో అధికారికంగా “రత్తీ తొందరగా ఆటో ఎక్కు” అన్నాడు యాదయ్య. ఎందుకో యాదిగాడు తనవాడే అనిపించింది. మారు మాటాడకుండా రత్తాలు ఆటో ఎక్కేసింది.
అలా ప్రారంభమయ్యింది యాదయ్యతో పరిచయం.
ఆ తరువాత వాడి రాకను ఆమె అరికట్టలేక పోయింది.
వాడి ప్రేమను ఆమె మనసు నిరాకరించలేక పోయింది.
మనిషి జీవితంలో ఒక్కసారయినా ప్రేమ రుచి చూడాలి.
ప్రేమంటే ఏమిటో తెలియకుండా జీవితం ముగిసిపోతే, ఆ జీవితం వృధాయే.
రత్తాలుకి చదువుసంధ్యలు లేవు.
ఆమెకు తాజ్మహల్ ఎవరు, ఎందుకు కట్టారో తెలియదు.
అనార్కలి అంటే మొగ్గో మనిషో అర్థం కాదు.
రోమియో జూలియట్ల కథ ఎప్పుడూ వినలేదు.
దేవదాసు సినిమా చూసి ఎరగదు.
భర్త నుండి ఒక బిడ్డను తప్ప పొందింది ఏమీ లేదు.
ఆమె జీవితంలో ఒక్క పిడికెడు ప్రేమ గాని ఒక్క ప్రేమానుభూతి గానీ లేవు.
అయినప్పటికీ ఆ అనుభూతి కోసం ఎప్పుడూ వెంపర్లాడ లేదు. ఎందరో వక్రమార్గాలలో తమ సహజాతాన్ని నెరవేర్చుకుంటారు. ఆమెకెప్పుడూ అలా తన ఇన్‌స్టింక్ట్స్‌ను తీర్చుకోవలసిన అగత్యం పట్టలేదు.
అలాంటి రత్తాలు యాదయ్యతో తల లోతు ప్రేమలో మునిగిపోయింది.
యాదయ్యకు పెళ్లయ్యిందని తెలుసు. వాడు ఇద్దరు పిల్లల తండ్రని తెలుసు.
అయినా మనసును నియంత్రించుకోలేక పోయింది.
పరాయి ఆడదాని గాలి పడని యాదయ్యను తన వేషాలతో లోబరుచుకుంది ‘రంకు ముండ’ అన్నారు చుట్టూ వున్న పతివ్రతా శిరోమణులనబడే ఆడంగులు.
ఆ ‘రంకు’ అనే పదం రత్తాలు గుండెను రంపంతో కోసేసింది. అయినా ఎంత గాయాన్నయినా తన ఇంద్రజాలమంటి తియ్యని ప్రేమతో మటుమాయం చేసే యాదయ్యను దూరం చేసుకోలేక పోయింది.
రత్తాలుకి ఎప్పుడూ చవి చూడని ప్రేమ మైకం కమ్మేసింది.
వాడి స్పర్శానుభూతి వశీకరణం చేసినట్టు సర్వం మరిపించి మురిపించేది.
స్వేదంతో తడిచిన వాడి చాతీపై రోమాల నుండి వచ్చే మత్తు గొలిపే మగ వాసన మైకంలా ఆమెను మైమరిపించేది.
ఉడుంపట్టు లాంటి వాడి మోహపు కౌగిలింత కలిగించే పులకింత స్వర్గాన్ని తలపించేది.
వాడిని శ్వాసిస్తూ వాడి సమక్షంలో మాత్రమే ఆమె నిజంగా జీవించేది.
ధర్మాధర్మాల గురించి ఆలోచించటం మానేసింది.
ఆమె వుండే గూడెంలో ఎవరెవరి పెళ్ళాలో ఎవరెవరి మొగుళ్ళతోనో తరుచూ లేచిపోతుంటారు.
ఆమె మాత్రం ఎంత నరకమైనా మొగుడితో పదేళ్ళు నిజాయితీగా కాపురం చేసింది.
వెంకటయ్య పోయాక యాదయ్య తన మీద మనసు పడనంత వరకూ ఐదేళ్ళు నిఖార్సుగా నిప్పులా బతికింది.
మొగుడు పోయాక మొగుడి జ్ఞాపకాల్లో బతికించే స్మృతులేవీ వెంకటయ్య ఆమెకివ్వలేదు.
అందుకే ఆమె ప్రమేయం ఏమీ లేకుండానే ఆమె మనసు యాది ప్రేమకు లొంగి పోయింది.
ఆమె మనసిప్పుడు ఆమె అదుపాజ్ఞల్లో లేదు. యుక్తాయుక్తాలు ఆలోచించనీయటం లేదు.
రత్తాలుకి గొప్పోళ్ళు చెప్పుకునే సహజీవనం అంటే అర్థం తెలియదు.
తన గూడెంలో “అలివేలును శంకరన్న ఉంచుకున్నాడు, సీతను ప్రసాదు ఉంచుకున్నాడు, మణిని పెంటయ్య ఉంచుకున్నాడు” అని చెప్పుకుంటుంటే ఉంచుకోవటమంటే ఏమిటో ఆమెకు నిజంగానే తెలియదు.
ఇద్దరి మధ్య పరస్పర అంగీకారంతో జరిగే ఇష్ట పూర్వక జీవనం నేరం కాదని అత్యున్నత న్యాయస్థాన ధర్మాసనం ఆమోదించిన 497 సెక్షను అసలే తెలియదు.
చలం అనేవాడు ఏమి చెప్పాడో అతని ఇజాన్ని అర్థం చేసుకునే స్థాయి ఆమెకు లేదు.
ఆమెకు తెలిసిందల్లా ఒక్కటే.
యాదిగాడిపై రాచపుండులా సలుపుతున్న ప్రేమ.
ఇప్పుడు జనం తన గురించి ఏమనుకున్నా బాధ లేదు. యాదిగాడు తోడుంటే చాలు.
ఆ రేయెందుకో యాదిగాడు రాలేదు.
వాడి వెన్నెల స్మృతులు ఆమెను నిప్పులా కాల్చేసాయి.
నిద్రకు నోచని చింత నిప్పుల్లాంటి ఎర్రటి కళ్ళతో సూర్యోదయం అయ్యింది. ఆమె మనసులో నుండి చీకటిని పాలద్రోలే వెలుగు యాది మాత్రం రానే లేదు.
ఆమె యాదిగాడి ఇంటికి వెళ్ళే సాహసం చేయలేదు.
అన్యమనస్కంగా పనులకు వెళ్తోందే గాని అనుక్షణం తన పక్కన యాదిగాడి ఆటో ఆగిన భ్రమే.
రెండు రోజుల్లో రత్తాలు తిండి సయించక బుర్ర పని చేయక సగం పిచ్చిదై పోయింది.
మూడో రోజున తెల్లవారుజామున యాదిగాడి ఏడేళ్ళ పెద్దకొడుకు తలుపు తట్టాడు.
“మా నాయన దవాఖానల వున్నడు. మా అమ్మ నిన్ను తోల్క రమ్మంది..” అన్నాడు.
రత్తాలుకి పోయిన ప్రాణం తిరిగి వచ్చినట్టయ్యింది.
అమాంతం ఒక్క పరుగులో యాదిగాడి మంచం పక్కన వాలింది రత్తాలు.
యాదిగాడి పెళ్ళాం గౌరమ్మ రత్తాలుని చూసి భోరున ఏడ్చింది.
యాదిగాడు స్పృహలో లేడు.
మెలకువ వచ్చినప్పుడల్లా ‘రత్తీ… రత్తీ…’ అంటూ కలవరిస్తున్నాడని గౌరమ్మ చెప్పింది.
రెండు రోజుల క్రితం రాత్రి గుండెపోటు వచ్చి స్పృహ తప్పితే ఆసుపత్రిలో చేర్చారు.
రత్తాలు వాడి మంచం పక్క నుండి కదలలేదు.
డాక్టరు బయట కొనుక్కు రమ్మని ఇచ్చిన మందుల చీటీ కొడుకుతో రత్తాలు చేతికి ఇప్పించింది గౌరమ్మ.
రత్తాలు ఒక్క ఉరుకులో గుడిసెకు పోయి కూతురి కోసం ట్రంకు పెట్టెలో భద్రంగా దాచిన పుస్తెల తాడు, నల్ల పూసల దండ తీసుకెళ్ళి అమ్మేసింది. ఆ వచ్చిన మొత్తాన్ని గౌరమ్మ చేతిలో పెట్టింది. ఏదో పెద్దాపరేషను చేసారు యాది గుండెకు. వాడి గుండెను ఎంత లోతుగా కోసినా రత్తాలు బొమ్మ మాత్రం అందులో నుండి చెరగ లేదు.
ఆపరేషను అయిన నలభై ఎనిమిది గంటలకు సగం మెలకువ వచ్చింది యాదికి.
సగం కళ్ళతో రత్తిని మనసారా చూసుకున్నాడు.
అరమోడ్పు కళ్ళు సగంలోనే ఆగిపోయాయి. ‘రత్తీ..’ అంటూ విచ్చుకున్న పెదవులు విచ్చుకున్నట్టే వుండి పోయాయి. వాడి ప్రాణం అనంతవాయువుల్లో కలిసి పోయింది.
వాడి చావుతో కట్టుకున్న గౌరమ్మ సంగతేమో గాని గంగలా నెత్తినెట్టుకున్న రత్తి పరిస్థితి దయనీయంగా మారింది.
తను పని చేస్తున్న అందరి ఇళ్ళల్లో మొగుడు పోయాడని పది రోజులపాటు పనికి రానని చెప్పి రత్తాలు యాదిగాడి దినాల ఖర్చుకని అడ్వాన్సు తీసుకుంది.
ఆ పది రోజులు తన శరీరానికి అలుపు కోసం, మనసుకి మరుపు కోసం అలవాటు లేని అడ్డ మీద కూలీకి వెళ్ళింది.
యాది చావు, దినాలు అన్నీ ఘనంగా చేయటమే కాకుండా గౌరమ్మ వితంతు తంతు దగ్గరుండి చేయించింది. యాది అస్థికలను అపురూపంగా కృష్ణలో కలిపింది.
రత్తాలు యాది పెళ్ళానికి అన్యాయం చేసిందన్న వాళ్ళు నోళ్ళు మూసుకున్నారు.
రత్తాలు తన రంకుతనం ప్రేమకు పర్యాయపదమేనని సమాజానికి ధీటుగా జవాబిచ్చింది.
యాదితో రెండేళ్ళ సంసారం ఇప్పుడు రత్తాలుని ముగ్గురు పిల్లలకు ఆజన్మాంతం అమ్మను చేసింది.
“యాదిని యాది మరువలేకున్నానమ్మా…” అంటూ వెక్కుతూనే వుంది రత్తాలు.
రత్తాలు వైవిధ్యభరితమైన ప్రేమకథ విన్నాక గుడిసె స్థాయి రత్తాలు నా కళ్ళకు మహోన్నత శిఖరంలా కనిపించింది.
అసలు ప్రేమంటే ఏమిటన్న ప్రశ్నకు జవాబు కొత్త కోణంలో నన్ను తొలిచేయసాగింది.
(మళ్ళీ కలుద్దాం)
ఈ రోజుల్లో హైటెక్ వేగంతో నవలలు, కథలు, కవిత్వం, సమీక్షలు రాస్తున్న రచయితల్లో శ్రీమతి ఝాన్సీ కొప్పిశెట్టి ముందు వరుసలో ఉంటారు. ఇప్పటి పాఠకులకు ఝాన్సీగారు కొత్త రచయిత్రి కానీ ఆవిడ యుక్త వయసులోనే రచించిన కథలు, కవితలు వివిధ పత్రికలలో వెలువడ్డాయి. కొన్ని వ్యక్తిగత కారణాల వలన మధ్యలో వారి రచనా వ్యాసంగానికి గండి పడింది. తిరిగి గత రెండేళ్ళుగా మళ్ళీ కలం పట్టిన ఝాన్సీగారి అనేక కథలు కవితలు వివిధ పత్రికల్లో అచ్చయ్యాయి. వీరి కథలు, కవితలు ప్రతిలిపిలో అనేక బహుమతులు గెలుచుకున్నాయి. వీరు హైదరాబాదుకు చెందిన వారైనప్పటికీ ప్రస్తుత నివాసం ఆస్ట్రేలియా. తెలుగు సాహిత్యం పట్ల అమిత ప్రేమ ఉన్న ఝాన్సీగారు ఆంగ్లంలో కూడా పట్టభద్రులు. 2019లో ముద్రితమైన ‘అనాచ్చాదిత కథ’ అనే వీరి తొలినవల అసంఖ్యాక పాఠకుల అభిమానం చూరగొని అంపశయ్య నవీన్ గారి ప్రత్యేక బహుమతిని పొందినది. వీరి రెండో నవల ‘విరోధాభాస’.
46 Comments
SHANKARMATHANGI1973@GMAIL.COM
చాలా బాగా రాశారు.. మేడమ్.. so nice
Jhansi koppisetty
ధన్యవాదాలండీ
Jhansi koppisetty
నా గొంతును ధారావాహికంగా వినిపిస్తున్న సంచిక సంపాదకులకు, ఇతర సాంకేతిక సిబ్బందికి ధన్యవాదాలు
Navneethkumar Narisetty
I love Rattalu character
Jhansi koppisetty
Thank you brother
సిహెచ్.సుశీల
వైవిధ్యభరితమైన గొప్ప ప్రేమ కథ. రత్తి పాత్రని మొదటి నుండీ అత్యుత్తమంగా నడిపారు.
Jhansi koppisetty
మీ ఆత్మీయ స్పందనకు ధన్యవాదాలు సుశీలగారూ
డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
రత్తాలు ప్రేమ గొప్పది
రత్తాలు పాత్రను చిత్రించిన రచయిత్రి
కలం ఇంకా గొప్పది .
పేదరికంలో ని ప్రేమకు కొలబద్దలు ఉండవు.
ఆకర్షణలు అక్కరలేదు .
అక్షర జ్ఞానం అక్కరలేదు .
తాజ్మహల్ చూడక్కరలేదు .
చలాన్ని చదవక్కరలేదు .
దేవదాసు కథ తెలిసి ఉండనక్కరలేదు .
ప్రేమ -ప్రేమను -ప్రేమిస్తుంది ….
అంతే …..!!
రచయిత్రికి —అబినందనలు.
——-డా .కె .ఎల్.వి.ప్రసాద్ ,
హన్మకొండ .
Jhansi koppisetty
మీ అమూల్యమైన స్పందనకు ధన్యవాదాలండీ
sagar
ప్రేమ అనేది కోరికతోనే కాదు. మనసు లో కూడ ఉండాలి అనే నీతి ని మీరచన స్పష్టంగ తెలుపుతుంది మేడమ్ . ఆర్ధికంగ తను నష్టపోయినా తాళికట్టిన మగడు కాకున్నా ప్రేమకు రత్తాలు ఇచ్చిన ప్రాదాన్యం అభినందనీయం. మంచి రచనను అందించిన మీకు ధన్యవాదములు మరియు అభినందనలు మేడమ్ .
Jhansi koppisetty
మీ స్పందనకు ధన్యవాదాలు సాగర్ గారూ
చిట్టె మాధవి
అజారామరమైన ప్రేమకు స్థాయీ భేదాలు ఉండవు…అత్యున్నత శిఖరంపై నిలుచున్న ప్రేమ పతాకాన్ని అందుకునే అర్హత అందరికీ ఉండదు.దానికి ఎంతో స్వచ్ఛత ఉండాలి.అలాంటి స్వచ్ఛమైన ప్రేమను హృదయం నిండా నింపుకొని రత్తాలు శ్వాసించింది కాబట్టే యాది గుండెల్లో చిత్రించుకు పోయింది.అది ఒక అదృష్టం…ఒక యోగం.
మనసుకు హత్తుకునే పాత్రలను మా మనసుల్లో ముద్రించిన శైలికి రచయిత్రికి అభినందనలు
Jhansi koppisetty
Thank you very much మాధవీ డియర్…మీ అద్భుతమైన స్పందనకు బోలెడు ప్రేమాభినందనలు
Jhansi koppisetty
అసలు ప్రేమ అంటే ఏమిటో తెలుసు కోవాలని ఉంది..♥️
, అందుకే, చదివా, ఈ కథ..
.
……Padma Padmapv
Jhansi koppisetty
చాలా గొప్ప కథ,
అద్భుతమైన కథ,
పూర్తిగా వాస్తవమైన కథ,
ప్రేమకు పర్యాయ కథ,
గొప్ప బహుమతి గెలుచుకునే కథ,
తమరిని అత్యున్నత స్థాయిలో నిలబెట్టే కథ.
నిస్సందేహంగా నాకు బాగా బాగా నచ్చిన కథ.
…..Saleem Mohammad
Chatrapathi yaddanapudi
ప్రేమంటే ఏదో ఉన్నత వర్గాల వారికి పరిమితం అయిన అంశం అనుకుంటారు… గుడిసె వాసుల్లో గూడు కట్టుకున్న బలీయమైన అనురాగానికి వేరే పేరు పెట్టాలేమో…కథ రాసిన విధం చూస్తే నిజ జీవితాలే కనిపిస్తున్నాయి
Jhansi koppisetty
కథలన్నీ జీవితాల్లో నుండే కదండీ వచ్చేది ఛత్రపతిగారూ…
Jhansi koppisetty
You could touch the roots of love Jhansi …
best one from your pen
……..Narisetty Navneet Kumar
Jhansi koppisetty
ప్రేమంటే……?
ఒక జవాబు లేని ప్రశ్న.
ఎందుకంటే అది ఆత్మగతమైనందున.
అనుభూతికిమాత్రమే
అవగతమౌనందున.
Superb narration.
Excellent depiction.
…. Laxminarayana Rao Bitra
Jhansi koppisetty
Excellent narration.
and story.
చాలా నచ్చింది ఈ కధ
dear Jhansi garu
…..సరళ మోహన్
Jhansi koppisetty
Wonderful story…
…..Sudha Maye
Jhansi koppisetty
ప్రేమ అంతే
…..శిరీష శ్రీభాష్యం
Sambasivarao Thota
Jhansi Garu!
Ee vaaram Katha Chaalaa natchindi..
Nijaayithaagaa,Vaasthavaaniki daggaragaa vundi..
Abhinandanalu
Jhansi koppisetty
ధన్యవాదాలండీ సాంబశివరావు గారూ
Padmapadmapv
రంకుతనం, ప్రేమకు పర్యాయ పదం గా, మార్చిన రత్తాలు ప్రేమ గొప్పది,చదవడానికి, బాగుంది, వాస్తవానికి, అలాంటి ప్రేమ లు, దొరకడం కష్టమే! కథ బాగుంది, ma’am!
Jhansi koppisetty
Thank you Padma
Jhansi koppisetty
ఇంత లోతుగా విశ్లేషించి మీరే రాయగలరు ఓ కొత్త ముక్కోణపు అంతరంగాల అనుబంధాన్ని.. ప్రేమ కోరుకునే మనసు..సహచర్యంకోసం సహజీవనానికి సైతం సిద్ధపడగలిగే ఆమె తెగువ… భవిష్యత్తు కోసం భద్రపరుచుకున్న పుస్తె ను సైతం తెగనమ్మి,తాను నమ్ముకున్న వాణ్ణి దక్కించుకోవాలన్న తాపత్రయం…సంఘం తనకు చూపించే స్థానం తెలిసుండే నిర్భీతిగా అనుబంధాన్ని గాఢంగా మార్చుకున్న ఆమె తెగువ…ఎన్ని కోణాలో..
ఒక మగాడు.ఇద్దరు ఆడవాళ్లు..చుట్టూ సమాజం. ఈ సమీకరణాలు తరుచూ ఎదురయ్యేవే. అంతస్తులు వేరు. ఆంతర్యాలు అవే.
……Vempati Kameswara Rao
Lalitha
రత్తాలు ప్రేమ ఉన్నతమైనది.
ప్రేమికుని కోసం సర్వస్వం అర్పించే రత్తాలు లాంటి గొప్ప వ్యక్తిత్వం గల స్త్రీలు ఎందరో వున్నారు.
కథను చక్కగా మలిచారు ఝాన్సీ గారూ.
Jhansi koppisetty
Thank you so much Lalitha garu
Jhansi koppisetty
ఇలాంటి రత్తాలు అరుదుగా కనపడతారు. నా చిన్నప్పుడు మా ఊల్లో ఒకామె ఇలా రత్తాలు లాగా జీవించడం చూశాను .
… Gorantla Saheb Peera
Jhansi koppisetty
ఇదొక మాస్టర్ పీస్ మీ రచనల్లో. ఆడమనుషుల్లో రత్తాలు ఒక డైమండ్ పీస్.
…. Padmakar Daggumati
Jhansi koppisetty
Bagundi. Premaku haddulundavu…
….Madhusudan Kanety
Jhansi koppisetty
చాలా బాగా రాశారు మేడం సూపర్ మేడం సూపర్
… Avva Bucchanna
Jhansi koppisetty
రత్తాలు గొప్పదే. గౌరమ్మకు ద్రోహం చేసింది కదా.
ఇలాంటి కథలు ఊహల్లో భరించడం కష్టమే. కానీ నిజజీవితాల్లో పాపం వారికి గత్యంతరం ఉండదేమో. మీ రచనాశైలి అమోఘం ఝాన్సీ గారూ.
….Uma Sama
Jhansi koppisetty
చక్కని కథ.కళ్ళకు కట్టినట్లు రాసారు.బాగుంది ఝాన్సీ గారు
…Silpa Nugula
Jhansi koppisetty
మంచి కథ. మీ రచనల్లో,కవితల్లో ఏదో ఒకటి ప్రతి పాత్ర ,సన్నివేశాల్లో నేను నన్ను చూసుకుంటున్న ఝాన్సీ గారు,ఏదో ఊరట
…..లలిత బచ్చిలి
డా కె.ఎల్.వి.ప్రసాద్
సార్ నమస్కారం
ఈ కథలోని మొదటి వాక్యాలు చదువుతూ ఉంటే సాధారణ పాఠకుణ్ణి అయిన నాకు రచయిత్రి ఇటువంటి కథానికను ఎన్నుకున్నారు ఏమిటీ అని అనిపించింది .ఏరు దాటిన తరువాత తెప్ప తగలబెట్టే దుస్ప్రదాయము ఉండే ఈ సమాజంలో నిజమైన ప్రేమ అంటే ఏమిటి అనే విషయాన్ని ఈ స్త్రీ పాత్ర ద్వారా రచయిత్రి మనకు అద్దంలో చూపగలిగారు. అలాగే మనము సత్బుద్ది తో ఆలోచిస్తే చెడు లో కూడా మంచిని చూడ గలము అని అనిపిస్తుంది.
సంతోషము
——-బి.ఎన్.క్రిష్ణా రెడ్డి
సఫిల్ గూడ
సికింద్రాబాదు
lavanyakatraj@gmail.com
రత్తాలు పాత్రను ఉన్నతీకరించారు .అభినందనలు మాం
Jhansi koppisetty
Thank you లావణ్యా
Jhansi koppisetty
ఈ కథలో గౌరమ్మ పాత్ర నిడివి చాలా తక్కువగా ఉన్నా తనే నచ్చింది .యాదయ్య హాస్పిటల్లో ఉన్నప్పుడు రత్తాలును అక్కడికి పిలిపించినపుడు తన మనసుకు ఎన్ని విధాలుగా నచ్చజెప్పుకుని ఉండొచ్చో కదా.గౌరమ్మ కఠినంగా ఉండి ఉంటే రత్తాలు పాత్ర అంత గొప్పగా అనిపించేది కాదేమో ఇది నా అభిప్రాయం మాత్రమే.. కథ నడిపిన తీరు నిజంగా చాలా బావుంది మాం
…..Lavanya Saideshwar
Jhansi koppisetty
మీ కథలు కళ్ళ ముందు కదలాడతూనే వుంటాయి మేడం. రత్తాలు పొందిన యాది ప్రేమను యదార్థంగా కళ్ళకు కట్టినట్లు చూపించారు. అంత గుడిసెల్లో వుండే అతి సామాన్యమైన సంగతులు అద్భుతంగా చిత్రీకరించారు అభినందనలు మేడమ్
….G G Rao
మొహమ్మద్. అఫ్సర వలీషా
సజీవంగా చెక్కిన సృజనాత్మకత నిండిన నిండైన ప్రేమ కధకు నమస్సుమాంజలులు ఝాన్సీ గారు సూపర్బ్ నో వార్డ్స్ అద్భుతమైన శైలి పాఠకులను పరుగులు పెట్టించి చదివించే ఉత్కంఠ పూరిత కధనం మీది .ప్రేమ ను ఆ కోణంలో కూడా అందంగా అలంకరించి తీర్చి దిద్దిన కధా శిల్పి మీరు .అన్న పానీయాలు మరిచి ఆదమరపించే మీ కధనాలకు అభినందనం . సంచికలో మీ ప్రతి సంచిక మాకు సంచలనమే ఏమి వ్రాస్తారోననే ఆతృతనే .ఇంత మంచి కధా రచయిత్రి మా నేస్తం అవ్వటం మా అదృష్టం గా భావిస్తున్నాను. హృదయపూర్వక శుభాకాంక్షలు శుభాభినందనలు మీకు ఝాన్సీ గారు మరొక ఎపిసోడ్ కోసం ఆసక్తి గా ఎదురు చూస్తూ శెలవు
Jhansi koppisetty
Thank you so much dear….ఆలస్యంగా స్పందించినా మీ స్పందన అమృతతుల్యం
టానిక్కులా పని చేస్తుంది
Jhansi koppisetty
ప్రేమించడం మాత్రమే తెలిసినది నిజమైన ప్రేమ. ఇక్కడ గౌరమ్మది,రత్తాలుది కూడా నిజమైన ప్రేమే.
…..Satti Padma
Jhansi koppisetty
హ్యాట్సాఫ్ రత్తాలూ, మాకు నీ కళ్ళల్లోకంటే ఎక్కువ కన్నీళ్ళొచ్చాయ్!
సాంప్రదాయ చట్రంలో … దొరకని సుఖం … నీ ప్రమేయం లేకుండా,
అందేలా చేసిన సహజ తీరు … మళ్ళీ అందని ద్రాక్షలా ఐన తీరూ,
బాధ్యతనుంచి తప్పుకోకుండా చేసిన సహాయం ఫలితాన్నివ్వకున్నా,
నిన్ను మహోన్నత శిఖరాన్నెక్కించిందమ్మా, మీ గూడెంలో!
తాజ్ మహల్ కట్టిన శాజహాన్ ఇంటి మించిన పేర్రావాలి రత్తికి!
కానీ ఇచ్చేదెవరు?
అద్భుత కథలుగా ఇవన్నీ పుస్తకరూపంలో రావాలమ్మా!
మూస కథలకి అలవాటుపడ్డ చదువరుల బ్రెయిన్ ట్విస్ట్ చేసి,
మార్చగల సమర్థులు మీరు!
Wish you all the Best!
…..Jogeswara Rao Pallampati
Jogeswararao Pallempaati
హ్యాట్సాఫ్ రత్తాలూ, మాకు నీ కళ్ళల్లోకంటే ఎక్కువ కన్నీళ్ళొచ్చాయ్!
సాంప్రదాయ చట్రంలో … దొరకని సుఖం … నీ ప్రమేయం లేకుండా,
అందేలా చేసిన సహజ తీరు … మళ్ళీ అందని ద్రాక్షలా ఐన తీరూ,
బాధ్యతనుంచి తప్పుకోకుండా చేసిన సహాయం ఫలితాన్నివ్వకున్నా,
నిన్ను మహోన్నత శిఖరాన్నెక్కించిందమ్మా, మీ గూడెంలో!
తాజ్ మహల్ కట్టిన శాజహాన్ ఇంటి మించిన పేర్రావాలి రత్తికి!
కానీ ఇచ్చేదెవరు?
అద్భుత కథలుగా ఇవన్నీ పుస్తకరూపంలో రావాలమ్మా!
మూస కథలకి అలవాటుపడ్డ చదువరుల బ్రెయిన్ ట్విస్ట్ చేసి,
మార్చగల సమర్థులు మీరు!
Wish you all the Best!