[శ్రీ శ్రీధర్ చౌడారపు రచించిన ‘హౌజ్‌వైఫ్’ అనే కవితని పాఠకులకు అందిస్తున్నాము.]
ఉదయాన్ని
తట్టి నిదురలేపిన తను
తటాలున తలుపుతీయగానే
వాకిలి గబగబా ఊడ్చేసుకుని
కళ్ళాపి స్నానం కానిస్తుంది
ముగ్గుల ముస్తాబూ చేసేసుకుంటుంది
తనంటే ఎంత భయమో ఆ ఇంటికి
తను అడుగు పెడితే చాలు
వంటిళ్ళు గడగడలాడిపోతుంది
భగభగమంటున్న పొయ్యి కూడా
భయభయంగానే మండుతుంటుంది
తినుబండారాలు
తీరైనరీతిలో తయారవుతుంటాయి
ఎంతగా ఉడకాలో అంతే ఉడుకుతుంటాయి
ఏ రుచిలో ఉండాలో
తెలిసి మరీ మసలుకుంటుంటాయి
తనంటే ఎంత భయమో ఆ ఇంటికి
తను
తరిమేసిన పిల్లలను పాఠశాలలు
వెళ్ళగొట్టిన పెద్దవాళ్ళను కార్యాలయాలు
బెదురు తీర్చి అక్కున చేర్చుకుంటాయి
తన హస్తవాసి ఏంటోగాని
మురికి రోగంతో మాసిన దుస్తులు
తెల్లగా తళతళలాడిపోతాయి
మంట రుగ్మతతో మాడిన పాత్రలు
మునపటిలా మిలమిలా మెరిసిపోతాయి
తనంటే ఎంత భయమో ఆ ఇంటికి
పని తీరి కాస్త నడుం వాల్చగానే
పక్కన చేరిన పగలు సేదదీరమంటూ
గుబులు గుబులుగానే జోకొడుతుంది
కునుకులో కావిలించుకోబోయిన నిదుర
కాసేపటికే మొహమాటంగా దూరమోతుంది
బైబై లతో ఉదయం తీసుకెళ్ళినవాళ్ళను
భద్రంగా వెనక్కి తెచ్చేస్తుంది సాయంత్రం
తనకు భయపడి ఎక్కడో దాక్కున్న సందడి
సడేమియా అంటూ
ఆ వెళ్ళిన వాళ్ళతో పాటు లోనకొచ్చేస్తుంటుంది
తనంటే ఎంత భయమో ఆ ఇంటికి
పనులను
పకపకలూ ఇకఇకలను
క్రమక్రమంగా అరిగిస్తూన్న కాలం
బిక్కుబిక్కుమంటూ కరిగిపోతుంటుంది
ఒళ్ళంతా చిందరవందరైన ఇల్లు
ఒద్దికగా తనను తాను సర్దేసుకునేంతవరకూ
గడబిడల గొంతేసుకుని అరుస్తూ
ఓపిక కళ్ళతోనే అజమాయిషీ చేస్తుంటుంది
తనంటే ఎంత భయమో ఆ ఇంటికి
సాయంత్రాన్ని సాగనంపేసిన రాత్రి
బెదురు బెదురుగా పదపదమంటుంటే
ఆనాటి పనులకు సెలవిచ్చేసి
ఎదురుచూస్తోన్న నిదురను పలుకరిస్తుంది
అవును తను హౌజ్ వైఫ్
ఆ గృహానికి అంతా తానే
అన్నీ తానే.. అన్నింటా తానే అయిన గృహిణి
లెక్కేమీ పుచ్చుకోకుండా
లెక్కలేనన్ని పనులు చక్కబెడుతున్న
కంటికి కనిపించని కష్టమైన
ఇంటిపనులెన్నో ఇష్టంగా చేసుకుంటోన్న
అన్నింటినీ అదిరించే, అందరినీ బెదిరించే
ఆ ఇంటి ఉద్యోగి కమ్ యజమానురాలు
(అమ్మమ్మను చూశాను, అమ్మను చూశాను. మా ఆవిడనూ చూశాను…ఇలాగే, ఈ విధంగానే, ఇంటిని చక్కబెట్టుకుంటూ. అలాంటి గృహిణులైన ఆడవాళ్ళెందరెందరికో గౌరవంగా ఈ కవిత అంకితం.)
చౌడారపు శ్రీధర్ చక్కని కవి. దీర్ఘ కవితలు వెలయించటంలో దిట్ట.
- Venu…
5 Comments
పుట్టి నాగలక్ష్మి
హౌజ్ వైఫ్ దినచర్యని అద్భుతమైన కవితగా మలిచారు. అభినందనలు. అంకితం కూడా
Venu
అవును..కళ్ళకు కట్టినట్టు చెప్పేశారు..చాలా బాగుంది
n.sudhamani
కవిత బాగుందండీ! మా గృహిణుల చాకచక్యాన్నీ, సామర్థ్యాన్నీ చక్కగా గుర్తించారు. కానీ, అలా ఇల్లు చక్కబెట్టుకోవడం నామర్దాగా, అదేదో మామూలు ఇల్లాళ్లకే పరిమితం అన్న భావన నేటి సాఫ్ట్ వేర్ , ఇతర పెద్దచదువుల ఇల్లాళ్లు భావిస్తున్నారు. ఇప్పుడు ఇంట్లో ఇల్లాలి వంట తినే అదృష్టం భర్తకూ, పిల్లలకూ కరవౌతున్నది. స్విగ్గీ వాళ్లూ, జొమాటో వాళ్లూ ఆసుపోసిన కండెల్లా అపార్ట్ మెంట్ ల చుట్టూ తిరుగుతున్నారు. లేదా పనిమనుషుల చేత వంట చేయించుకోవడం ఫాషనైపోయింది. నేటి ఇల్లాలికి ఇంటిపని బరువైపోయింది. కాలమహిమను కాదనలేం కదా!
D.N.సాంబశివరావు
మిత్రమా శ్రీధర్, ఉదయం నిద్ర లేచిన దగ్గర నుండి రాత్రి పడుకునే సమయం వరకు housewife దినచర్య అద్భుతం.ఈసారి ద్విపాత్రభినయం (గృహిణి,ఉద్యోగిని ) చేసే housewife గూర్చి కవిత రచించు.
Shyam kumar
అక్షరాలా నిజం చెప్పారు