ఇంకొక వారం రోజుల్లో తన బతుకు తెరువు తలుపు మూసుకుపోతుంది. రవికి ఏం చెయ్యాలో అర్థం కావటం లేదు.
రవి తన చిన్న ఊర్లో మిగిలిన ఒకే ఒక పాత సినిమా హాలు ఊర్వశిలో గాంధీ సెనగలూ, పల్లీలూ పొట్లాలు కట్టి సినిమా నడుస్తూ వుండగానే సీట్ల మధ్య తిరుగుతూ అమ్ముకుంటుంటాడు. అవి కొనేవారు తగ్గిపోవడంతోనూ ‘పాప్‌కార్న్ పేకెట్లు లేవా?’ అని కొందరు అడగడంతో గత కొద్దిరోజులుగా పాప్‌కార్న్ పేకెట్లు కూడా తీసుకెళుతున్నాడు.
అమ్మకం పెరగడంతో గాంధీ సెనగల పొట్లాల సంఖ్య బాగా తగ్గించాడు. కానీ నిన్న సెకెండ్ షో ఆట యింటర్వెల్ తరువాత యింటికి బయలుదేరుతూండగా కిరణ్ యింకో వారం రోజుల్లో హాలు మూసేసి పడగొట్టి మల్టీప్లెక్స్ థియేటర్ కట్టబోతున్నారని చెప్పాడు. అంతే కాదు తనని యిలా సినిమా నడుస్తూండగా పొట్లాలు అమ్ముకోవడానికి అనుమతించరని కూడా చెప్పాడు.
రవికి సినిమా హాల్ మూతపడ్డాక సంపాదనకు ఏం చేయాలో అర్థం కావటం లేదు. రెండేళ్ల క్రితం రిక్షా తొక్కే నాన్న ఓ రోడ్డు ప్రమాదంలో చనిపోవడంతో అయిదోక్లాసు తరువాత చదువు మూల పడింది. పాచి పనులు చేసి సంపాదించే అమ్మకి ఆయాసం ఎక్కువై యింతకు ముందులా ఐదుగురు యిళ్ళల్లో పనిచేయలేకపోతోంది. అలాంటి సమయంలో తన గుడిసె పక్కనే వుంటున్న కిరణ్ తను బుకింగ్ క్లర్కుగా పనిచేస్తున్న ఊర్వశి థియేటర్లో మేనేజర్తో మాట్లాడి సెనగలూ, పల్లీలూ అమ్ముకోవడానికి అనుమతి యిప్పించాడు. అది మొదలు పెట్టిన ఆరునెలల్లో ఏదో కాస్త కుదురుకున్న సమయంలో థియేటర్ మూతబడుతుందన్న వార్త పెద్ద దెబ్బలా తగిలింది.
***
రవి ఏ వుద్యోగం దొరక్క చివరికి ఊర్వశి థియేటర్ వున్న వీధిలో ఆఖరున వున్న కిరాణా కొట్లో పనికి కుదురుకున్నాడు. రవికి యిష్టం లేకపోయినా ప్రస్తుతానికి తప్పదు. తను థియేటర్లో నెలకు రెండు వేలు వరకూ సంపాదించుకునేవాడు.
హాయిగా సినిమాలు ఫ్రీగా చూసేవాడు. ఈ కిరాణా కొట్లో పొద్దున్నించి రాత్రి పదింటివరకూ గాడిద చాకిరీ చేయాల్సి వస్తోంది. కాస్త పరధ్యానంగా వున్నా యజమానితో తిట్లు తినాల్సి వస్తోంది. పైగా ఎవరు ఏం కొనడానికి వచ్చినా కొట్లో ముందు ఆ వస్తువు పాత స్టాకు తీసి యివ్వకపోతే యజమానితో అదనపు తిట్లూ తప్పటంలేదు. జీతమూ మొదటి నెల వెయ్యి రూపాయలు మాత్రమే యిచ్చి పనితనం చూశాక ఆ పైనెల నించి పదిహేను వందలు యిస్తానన్నాడు. వచ్చే నెల ఎప్పుడు వస్తుందా అని రవి ఎదురు చూస్తున్నాడు.
చూస్తూండగానే ఆరునెలల్లో ఊర్వశి థియేటర్ ఊర్వశీ మల్టీప్లెక్స్ థియేటర్‌గా మారి తళ తళా మెరుస్తోంది. కిరాణా కొట్ల పనికి వస్తూపోతూ రవి రోజూ అటువైపు చూస్తూనే వున్నాడు.
అనుకోకుండా ఒకరోజు కిరణ్ థియేటర్ దగ్గర మేనేజర్తో మాట్లాడుతూ కనిపించేసరికి రవి ఉత్సాహంగా కిరణ్‌ని కలవడానికి వెళ్ళి మళ్ళీ అక్కడ ఏదైనా పని దొరుకుతుందేమో అడుగుదామని అనుకున్నాడు. కంప్యూటర్ నేర్చుకుంటేనే బుకింగ్ క్లర్కుగా మళ్ళీ తనకి వుద్యోగం వచ్చే అవకాశం వుంటుందని కిరణ్‌తో మేనేజర్ అనడం తనూ విన్నాడు. దానితో రవికి తనకూ అక్కడే వుద్యోగం ఏదైనా చూడమని కిరణ్‌తో అనలేకపోయాడు.
ఒకరోజు కొట్లో పనిచేసుకుంటూ వుండగా కిరణ్ సైగ చేసి బయటకు రమ్మని మల్టీప్లెక్స్ థియేటర్లో వున్న స్నాక్స్ అమ్మే స్టాల్ కౌంటర్లో తనకు ఉద్యోగం దొరికిందని చెబుతూ రవిని కూడా తన కింద పనిచేయడానికి వస్తావా అని అడిగాడు. మళ్ళీ థియేటర్లో ఉద్యోగమనేసరికి రవి ముందు వెనుక ఆలోచించకుండా సరేనన్నాడు. జీతం కూడా రెండు వేల వరకూ వస్తుందనీ పైగా వేసుకోవడానికి యూనీఫారమ్ కూడా యిస్తారని చెప్పడంతో ఎగిరి గంతేశాడు. మరునాడు ఉదయం తొమ్మిది గంటలకల్లా మల్టీప్లెక్స్ థియేటర్ గేటు దగ్గర కలుసుకోమని చెప్పి వెళ్ళిపోయాడు.
మరునాడు రవి ఉదయమే ఉత్సాహంగా బయలుదేరి మల్టీప్లెక్స్ థియేటర్ గేటు దగ్గర చేరుకున్నాడు. గేట్ కీపర్ లోపలకి పోనివ్వకుండా అడ్డుపడుతూండగా కిరణ్ చూసి సర్దిచెప్పి లోపలికి తీసుకెళ్లాడు.
మార్నింగ్ షో మొదలయ్యే ముందే హాలు లోపలికి రవిని తీసుకుని వెళ్ళి అన్ని రకాల తరగతుల సీట్ల గురించి చెబుతూ చీకట్లో వాటి నెంబర్ల కోసం ఎక్కడ చూడాలో కూడా చెప్పాడు.
ఆ తర్వాత తను పనిచేసే స్నాక్స్ షాపులోకి తీసుకెళ్లి తను ఆర్డర్ ప్రకారం తయారు చేసి అందించిన దాన్ని ట్రేలో జాగ్రత్తగా చెప్పిన సీటు దగ్గరకు తీసుకొని వెళ్ళి అందించాలని, సినిమా అయిపోయాక ఆ సీట్ల కింద విడిచేసిన ఖాళీ కప్పులూ, వాడి నలిపేసి ఉండచేసిన కాగితం నేప్‌కిన్లూ ట్రేతో సహా వెనక్కు తీసుకురావాలని వివరించాడు. మరి వాటికి డబ్బులో అని రవి అడగ్గానే కిరణ్ ఆర్డర్లూ డబ్బులూ ఫోనులోనే వస్తాయని చెప్పాడు.
రెండు ఆటలు అయ్యాక రవి తను పోలితిన్ పేకెట్లలో ఐదు రూపాయలకు అమ్మిన పాప్‌కార్న్ కూడా పెద్ద కాగితం గ్లాసుల్లో ఎందరో కొనుక్కోవడం చూసి ఉండబట్టలేక కిరణ్‌తో –
“అన్నా, ఈ పాప్‌కార్న్ ఎంతకు అమ్ముతున్నారన్నా?” అని అడిగాడు.
కిరణ్ “డెబ్బై అయిదురూపాయల్రా” అని జవాబు యిచ్చాడు. రవి ఉండబట్టలేక “నేను ఆరునెలల క్రితం వరకూ ఐదు రూపాయలకే అమ్మేను కదా. ఇప్పుడు అదే డెబ్బై అయిదు రూపాలయకి అమ్ముతున్నారా? మరి నన్నే ఐదు రూపాయలకు అమ్ముకోనివ్వచ్చు కదన్నా? ఇప్పుడు అంతే పాప్‌కార్న్‌కు డబ్బైఆయిదు రూపాయలు అందరూ ఎలాగ యిస్తున్నారన్నా?” అని అడిగాడు.
కిరణ్ కోపంగా “నాకవన్నీ తెలీదు. నీకిష్టముంటే పని చేయ్, లేదంటే లేదు” అనేశాడు.
ఏం జవాబు ఉంటుంది. అందుకే నేను మల్టీప్లెక్స్ థియేటర్ లో పాప్‌కార్న్ కొనను. కొందరు చెప్పే మాటేంటంటే సినిమా టిక్కెట్లతో సమానంగా పాప్‌కార్న్ అమ్మకం ద్వారా సంపాదిస్తారంటా…. థియేటర్ యాజమాన్యం. మంచి కథావస్తువు. కథనశైలి బాగుంది
షాపింగ్ కాంప్లెక్స్ లలో, మల్టప్లక్స్ థియేటర్లలో అందంగా పేక్ పేరుతో ఘరానాగా చేసే దోపిడీల వలన జీవనోపాదికి దూరమై బతుకు భారమైన జీవితాలకి అద్దం పడుతుంది. సమాజంలో జరుగుతున్న మరిన్ని అన్యాయాలను ప్రశ్నించే తీరులో మీకలం నించి కథలు రావాలని ఆశిస్తున్నాను
బాగుంది. తరాలు మారుతున్నా, చిన్న బతుకులు చిన్నగానే మిగిలిపోతుంటే, ఆ బతుకుల్లోంచే పెద్దవాళ్లు పెన్నిధి పోగు చేసుకుంటున్నారు, ఇలా multiplex లంటూ కొత్త కొత్త పద్ధతుల్లో.
ధన్యవాదాలు రామకృష్ణ గారూ. నా భావం బాగా గ్రహించారు.
రవికి విడమరచి జవాబు చెప్పలేడు కిరణ్. ఇద్దరూ చిన్న వుద్యోగాలతొ బతుకు లాక్కొస్తున్న వారే. ఇదంతా ప్రపంచీకరణ ప్రభావమని, చిన్నచిన్న వ్యాపారుల పొట్ట కొట్టే విష మార్గాలని ఆ బడుగు జీవులకు తెలీదు.. తెలియనివ్వదు ఈ పాలనా యంత్రాంగం. కిరణ్ కోప్పడం అతని అమాయకత్వమె.
నిజం ఉమామహేశు గారూ. ఇద్దరూ దోపిడీలో పావులే.
పెట్టుబడి దారుల భస్మాసుర హస్తం పడ్డ బడుగు జీవుల ప్రశ్నలకు జవాబు ఎవరిస్తారు ! ఆలోచింపజేసే కథ .
సూక్ష్మంగా కథను పరిశీలించి క్లుప్తంగా రాశారు. ధన్యవాదాలు.
లాక్‌డౌన్లో ఎంతోమంది ఉపాధికోల్పేయేరు. మల్టీప్లెక్స్ ధియేటర్లలో మనల్ని బయటనించి లోపలకి ఏదీ తీసికెళ్ళనీయరు. అన్నీ అక్కడే అదనంగా కొనుక్కోవాలి. చిన్నకారు అమ్మకదారులందరూ వాళ్ళిచ్చిన యూనిఫాం వేసుకు వాళ్ళిచ్చే సరుకే ఎక్కువ ధరకు అమ్ముకు ఆలాభం మళ్ళీ ఓనరుకు అప్పజెప్పాలి. తొంభైరెండులో వేసిన ఈ ప్రపంచీకరణ ఫలితాలు, ఈ విధంగా చిన్న అమ్మకపు దార్లకు దొరుకుతున్నాయి అన్నమాట..ఈ కధ అదే చెబుతుంది..
ధన్యవాదాలు కామేశ్వరరావు గారు.
చాలా సున్నితమైన విషయం బాగా వ్రాసారు వెంకటెస్వరన్ గారూ. మీ పరిశీలన బాగుంది. మనిషి సహజం గా స్వార్ధ పరుడు. ఆ స్వార్ధం లో రాక రకాల రూపాలు. కొందరు తమ స్వార్ధం చూసుకుంటూ ఇంకొందరికి సహాయ పడతారు కిరణ్ లాంటి వాళ్ళు. కొందరు ఇతరుల గురించిన ప్రమేయం లేకుండా తమ స్వార్ధం చూసుకుంటారు.థియేటర్ యజమాని లాంటి వాళ్ళు. మామూలు సినిమా హాలు మార్చి ముల్తిప్లెక్ష్ చెస్తె అతని లాభాల్య్ పెరుగుతాయి. మరి అప్పుడు పాప్ కార్న్ కూడా రూపాంతరం చెందుతుంది కదా. ముల్తిప్లెక్ష్ కాబట్టి టిక్కెట్ ఖరీదు ఎక్కువయి, తమ ఎంటర్టైన్మెంట్ కోడం వున్న అవకాశం పోగొట్టుకున్న సగటు ప్రేక్షకులు కూడా అలా నష్థపొయిన వారే. ఇదే ప్రపంచపు తీరు . ఎనీవే కథ బాగుంది. అరన్ గారూ.
ధన్యవాదాలు శాంత గారు.
ఐదు రూపాయలు ఖరీదు చేసే కోడి గుడ్డు కూడా ఆ వ్యాపార ప్రదేశాన్ని బట్టి 50 రూపాయలౌతుంది.. ఇప్పుడెవరూ సినిమా ధియేటర్ లోపల పొట్లాల అమ్మకాలను అనుమతించటం లేదు..కాలం మారింది.. మూవీ ధియేటర్లో పనిచేసే కార్మికుల జీవనం ఇంకా అథ్వాన్నంగా ఉంది.. వారితో మాట్లాడితే మరిన్ని ద్రవింపచేసే కథలు పుట్టుకొస్తాయి… కథనం బాగుంది.. ధన్యవాదాలు.
వంశీ గారూ నిజమే.రవి ప్రశ్న వేశాడు తనదైన పరిధిలో. మనం అది కూడా చేయటం లేదు. స్పందనకు ధన్యవాదాలు.
జవాబు ‘ లేని ‘ ప్రశ్న కాదేమో! జవాబు ‘ ఇవ్వని ‘ ప్రశ్న – అంటే సబబేమో! అక్రమంగా లాభాలు ఆశించే వాడిని బాధితుడు ‘ ఇదేమని ‘ ప్రశ్నిస్తే జవాబు వస్తుందా? రేఫిల్స్ విమానాల డీల్ ను హెచ్చేయల్ నుంచి గుంజుకుని రిలయన్స్ అంబానీ కిస్తే నిలదీసి అడిగిన వాళ్లెందరు ? లార్జ్ కేన్వేస్ మీద చిత్రించవలసిన ఓ ‘అబ్స్ట్రాక్ట్’ రూపాన్ని రచయిత డ్రాయింగ్ బుక్ లో ఓ లైన్ డ్రాయింగ్ రూపంలో గీసే ప్రయత్నం చేశారు..ఎఫెక్టివ్ గా ! అభినందించడం అవసరం. ప్రశ్మించేవాళ్లు తగ్గుతున్న క్రమాన్ని కూడా తన దైన తాత్విక కోణంలో మరో కథ ద్వారా ప్రయత్నిస్తారని ఆశిస్తా!
జవాబు లేని ప్రశ్న కాదేమో! జబాబు ఇవ్వని ప్రశ్న. రేఫిల్ డీల్స్ ప్రభుత్వ రంగ సంస్థ నుంచి సన్నాసుల జేబుల్లోకెళ్లి దూరినట్లు .. పాపం రవి ‘ పాప్ కార్న్ ‘ థియేటర్ వెనకున్న అదృశ్య శక్తి హస్త గతమయిపోయింది! ఈ తరహా పరిస్థితులను గతంలో కొద్దిమందైనా ప్రశ్మించేవాళ్లు. ఇప్పుడా ‘ ప్రశ్న ‘ లు కూడా అమ్ముడవుతున్నాయి. లేదా గమ్మున వూరుకుంటున్నాయి. లార్జ్ కేన్సేస్ మీద చిత్రించదగ్గ అబ్ స్ట్రాక్ట్ ఫాం రచయిత ప్రతిభావేశం వల్ల డ్రాయింగ్ బుక్ మీదైనా ఎఫెక్టివ్ గా వచ్చింది. అభినందనలు , ప్రశ్నల ఉనికి తరుగుతోన్న వైనాన్ని కూడా రచయిత మరో కథలో ‘ తాత్విక ‘ కోణంలో ( బాహ్యావరణం దాటి ) పర్యాలోచన చేస్తే చదవాలనే అలోచన ఉంది. రేపటి కథలకు అవసరమైన వస్తువు మన చుట్టూతానే చాలా పేరుకుపోతోవుంది. ఉదా: మారుతున్న స్త్రీ – పురుష సంబంధాలు ; కుటుంబ వ్యవస్థల్లో వస్తోన్న విపరిణామాలు ; బాలల్లో పెరుగుతోన్న అదుపులేని కాంక్షాపరత్వాలు; సమాచారమాధ్యమాల పడుపు వృత్తి నైజాలు .. జనావళికి బాధ్యత వసించవలసిన అధికార గణాల స్వార్థ పూరిత అనై తిక ప్రభు దాస్యబుద్ధి .. ఇలా ఎన్నైనా! ఈ కథానికలో రచయిత వాడుకున్నవృథా వర్ణన లేని శైలి అభినందనీయం. ఇటీవల ‘ డోలోడు’ అనే ఓ కథానిక చదివాను. తరాల నుంచి సంప్రదాయంగా వచ్చే పీర్ల పండక్కు డోలు మోగించే వృత్తుల వాళ్ల మధ్య నేటి తరాల మీదుండే వ్యాపార సంస్కృతి ప్రభామ పడి రెండు బడుగు వర్గాల మధ్య ఎంతలా కక్షలు పెరిగి గెలుపు కోసం ఎంతలా శ్రమిస్తాడో మనస్తత్య కోణంలో అధ్భుతంగా చిత్రించాడు రచయిత ( పేరు గుర్తు లేదు ) ఆ తరహావే తమవై న వృత్తులు ఉద్యోగాలు వ్యాపారాలు వ్యాపకాలలో ఉండే ప్రత్యేక అంశాలను వస్తువుగా తీసుకుని కథలకు ప్రయత్నిస్తే ‘ నలుగురితో నారాయణ’ లా కాకుండా వైవిధ్యమైన రచాయితగా కథాసాహిత్యలక్ష్మికె మరన్ని కొత్త సొమ్ములు సమకూర్చవచ్చేమో.. ఆలోచించాలని మనవి. సమాజాన్ని తీవ్రంగా పట్టి పీడిస్తున్న వ్యాపారసంస్కృ తి బడుగుమనిషి జీవితం మీద చూపించే దుష్ప్రభావాన్ని తాజా ‘ పాపకార్న్ లా పాఠకుల చేత తినిపించిన శ్రీ వెంకటేశన్‌ గారికి అభినందనలు! 💕💐
Don’t have telugu script, excuse for that.
As others said in above comments….. the world has become a place of loot by the wealthy, especially for those below the lower middle or above poverty line. Questioning has become a sin….. as rightly said in the ” Rafeal deal”.
All said and done nobody can question a government having majority with muscle power.
Those who question will end up nowhere…..
Coming back to the story…. nicely narrated …the boy “Ravi” in the story questions the obvious without digesting the fact that old cinema hall to Multiplex itself is the way to make loot in ” Common man’s entertainment” with the colour of modernity…
Thank you for your comments.
Your email address will not be published. Required fields are marked *
Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment.
Δ
అడవి తల్లి ఒడిలో-2
కాజాల్లాంటి బాజాలు-55: ఇంటింటి రామాయణం
విశ్వనాథవారి హరిహరాద్వైతము
ఇంటి గోల – వీధి గోల
నిర్ణయం
కైంకర్యము-53
బివిడి ప్రసాదరావు హైకూలు 15
పిల్లలున్నారు…. జాగ్రత్త!!
జరాసంధుడు
కథా, నవలా రచయిత్రి డా. చెళ్లపిళ్ల సూర్య లక్ష్మి ప్రత్యేక ఇంటర్వ్యూ
చాలా బాగుంది...
శ్రీధర్ గారి చిరుజల్లు ❤️ చులాగ్గా కథలల్లుతారు.
కథ చదువుతూ అందులో లీనమయిపోయాను. అలౌకికమయిన భావన కలిగింది. చాలా బాగుంది 🪷
మంచి శ్లోకం బావార్థంతో చెప్పారు. ధన్యవాదాలు
ఆనాటి పాటలే వేరు. ఎంత అద్బుత సాహిత్యమండి. చక్కటి వ్యాసానందించారు. అభినందనలు
All rights reserved - Sanchika®
